அஞ்சனமே அணங்கு கொல்!! - கதை திரி
- Thread starter NNK-87
- Start date
- Status
NNK-87
Moderator
அஞ்சனம் : 01
திருமண முகூர்த்த பட்டுக்களுக்கே பிரசித்தி பெற்ற அந்த ஜவுளி கடையின் சேல்ஸ்மேன் துவக்கம், பல வாடிக்களையாளர்கள் பார்வை அவளை தான் மொய்த்து கொண்டிருந்தது.
"இது அந்த பொண்ணு தானே!"
"ச்சே… வெட்கமே இல்லாம எப்படி தான் வெளிய வர்றாளோ?"
"நான்லாம் இவ இடத்தில இருந்திருந்தா? இந்நேரம் தூக்குல தொங்கி இருப்பேன்"
"அவ ஏன் தொங்க போறா? மானம் ரோஷம் இருக்கவ அப்படி ஒரு காரியத்தை பண்ணுவாளா?"
"இப்படி உடம்ப காட்டி தான் ஜெயிக்கணுமா என்ன?"
"எனக்கு இது போல ஒரு பொண்ணு இருந்திருந்தா சோத்துல விஷம் வச்சி கொன்னுருப்பேன். என்ன பிறவி தானே இதுங்க எல்லாம். ச்சீ…"
ஆயிரமாயிரம் ஏச்சு, பேச்சுகள் நடுவே தன் திருமணத்திற்காக முகூர்த்த பட்டு பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள், விழிகள் செவ்வென சிவந்து போக, மூச்சை உள்ளிழுத்து கொண்டே தன்னை நிலைப்படுத்த முயன்று கொண்டிருந்தாள் அஞ்சனா.
அவள் தாய், தந்தையோ கூனி குறுகி மகளுக்கு அரணாக இருபுறமும் நின்றிருக்க,
அவள் மணமுடிக்க போகும் ருத்ரான்ஷன் வீட்டு ஆட்களோ, நெருப்பில் தகித்தது போல் தான் அங்கே நின்றிருந்தார்கள்.
"அக்கா இதெல்லாம் தேவையா நமக்கு? அப்படி இவகிட்ட என்ன இருக்குன்னு, இவளை தான் கட்டிப்பேனு ஒத்த கால்ல நிற்கிறான்? அசிங்கமா இருக்கு. இனி கல்யாண ஷாப்பிங் எங்கேயும் எங்களை கூப்பிடாதீங்க. அவ கூட வந்தா நம்ம மேலையும் தான் சேரை அள்ளி பூசுவாங்க" என்று சொல்லிக் கொண்டே அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து, தங்களுக்கான உடைகளை தேர்வு செய்ய சென்று விட்டார்கள்.
அவர்கள் பேச்சிலும், மற்றவர்கள் பார்வையிலும் கோபம் கொண்டு அஞ்சனா அருகே வந்த ருத்ரான்ஷன் அன்னையோ,
"எவ்வளவு நேரம் தான் செலக்ட் பண்ணுவ? எல்லாரும் உன்னை தான் பார்க்கிறாங்க, சீக்கிரம் எடுத்துட்டு கிளம்பு. அசிங்கமா இருக்கு" என்று அடிகுரலில் சீற,
விரல்கள் நடுங்க அமர்ந்து இருந்தவள், கையருகே கிடந்த புடவையை காட்டி விட்டு வேகமாக அவ்விடத்தை விட்டு எழுந்து ஓடினாள்.
பாதாளத்தில் ஒழிந்தால் கூட, சில வஞ்சக கூட்டம் தோண்டி எடுத்து அவள் மனதை குத்தி கீறும் நிலையில் தான் இப்போது இருக்கிறாள். ஊர் வாய்க்கு அவலகா இருக்கும் அவளை ஆவலாக தான் எல்லோரும் விமர்சித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்..
அவ்விடம் விட்டு எழுந்து ஓடியவளை மேலும் சில வக்கிர விழிகள் பின்தொடர்ந்து, அவள் உடலை மொய்த்தபடி தங்கள் கைகளில் இருந்த செல்போனில் புகைப்படம் எடுக்க, உடல் கூசி போனது அஞ்சனாவுக்கு.
இது போதாதென்று மீடியாக்கள் வேறு, அவள் வெளியே வந்த தகவல் அறிந்து சுற்றி வளைத்து விட்டார்கள்.
"மிஸ் அஞ்சனா… அந்த வீடியோ பத்தி என்ன சொல்றீங்க?"
"எதுக்கு இந்த அவசர கல்யாணம்?"
"ஃபோர்ட் ஆப் மெம்பர்ஸ் இனி நீங்க எந்த கம்பிடிஷன்லயும் கலந்துக்கவே முடியாது சொல்லிட்டாங்களே, அதனால தான் கல்யாணம் பண்றீங்கிற முடிவா?"
"நீங்க வின் பண்ண போட்டிகள் எல்லாமே கூட இதே போல குறுக்கு வழில தான் வின் பண்ணத வேற சொல்றாங்களே? அது உண்மையா?"
சுற்றி சுற்றி நான்கைந்து கேமாராக்களோடு, மைக்கை அவள் வாயருகே நீட்டி நீட்டி நாலாபுறமும் நின்று கேள்விகள் கேட்க,
திணறியபடி அஞ்சிய விழிகளுடன் சுற்றி சுற்றி அவர்களை பார்த்தாலே தவிர, வாயே திறக்கவில்லை. அவர்கள் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல மனதிலும், உடலிலும் திராணி இல்லாது, உடல் நடுங்க அரண்டு நின்றிருந்தவளை அரணாக வந்து அணைத்து கொண்டான் ருத்ரான்ஷன்.
ஈயென மொய்த்து கொண்டிருந்த கேமராக்களையும், மைக்கையும் கைகளால் தட்டி விட்டவனை அஞ்சனாவும் இறுக பற்றி கொண்டாள்.
அவள் நம்பிக்கையும், பாதுகாப்பும் அவன் ஒருவன் மட்டும் தானே.
காதல் என்ற போர்வையில் பெண் உடலை தீண்டும் ஆண்கள் மத்தியில், விமர்சனத்துக்கு உள்ளாகும் அவளை, அவள் உடலை தாண்டி, அவள் உணர்வுகளை மதித்து அவளை மட்டும் நேசிக்கும் ஜீவன் அவன்.
அவன் அணைப்பில் அஞ்சனா வெட வெடத்து நடுங்கி கொண்டு நிற்க,
இத்தனை நேரம் அஞ்சனாவை துகிலுரித்த கேள்வி கணைகள் இப்போது ருத்ரான்ஷன் மீது பாய்ந்தது.
"எதுக்கு சார் இப்போ இந்த அவசர கல்யாணம்? அதுவும் அஞ்சனா கேஸ் இன்னும் முடியாத சூழ்நிலைல?”
"உங்க லாபத்துக்காக தான் அவங்களை கல்யாணம் பண்ணிகிறீங்கனு சொல்றாங்களே? அது உண்மையா?"
"சிம்பதி கிரியேட் பண்ணி பாப்புலராக நினைக்கிறீங்களா?"
நாக்கா? இல்ல தேள் கொடுக்கா? அவைகள்! உண்மை காதலை கூட வியாபார நோக்கம் என்று பழி போட்டது.
அவர்கள் கேள்விகளில் இரத்தம் கொதித்தது ருத்ரான்ஷனுக்கு.
"மைண்ட் யுவர் வேர்ட்ஸ்" என்று அடி குரலில் மிரட்டியவன்,
கூட்டத்தை விலக்கி கொண்டு செல்ல முயன்றான்.
"பிறகு என்ன சார் நினைக்கிறது. இப்படி ஊரே நிர்வாணமா பார்த்த ஒரு பொண்ணுக்கு வாழ்க்கை கொடுத்து, நல்ல பெயர் எடுக்க முயற்சி பண்றீங்களா?"
"நீங்களும், அஞ்சனாவும் ரொம்ப வருஷமா காதலிச்சிட்டு இருக்கிறதா நீங்களே ஒரு இன்டர்வியூல சொல்லியிருக்கீங்க. அப்போ அவங்க பண்ண இல்லீகள் வேலை எல்லாம் உங்களுக்கு தெரிஞ்சி தான் நடந்ததா? முக்கியமா அந்த வீடியோ மேட்டர்"
"இல்ல எல்லாத்துக்கும் நீங்க தான் மாஸ்டர் மைண்ட்டா?"
"நீங்க சொல்லி தான் அவங்க அந்த வீடியோ அனுப்பினாங்களா?"
என்று அவர்கள் வழி விடாது மைக்கையும், கேமாரவையும் முன்னால் நீண்டிட,
கோபத்தில் இரண்டு மூன்று மைக்கை பிடுங்கி வீசியே விட்டான் ருத்ரான்ஷன்.
"என்ன சார் அந்த வீடியோவே உண்மையில்லை, பொய்யினு சொல்ல போறீங்களா?" என்று ஒருவன் ஏளனமாக கேட்க,
"வேணும்னா இங்கேயே ட்ரெஸ்ஸ கழட்டி அது பொய்யினு புரூப் பண்ணுங்க. நம்பு…" எள்ளல்லாக சொன்னவன், வார்த்தைகளை கூட முடிக்கும் முன் பல அடிகள் தூரம் பறந்து தான் பொத்தென்று கீழே விழுந்தான்.
அவனை ஆக்ரோஷமாக மிதித்து தள்ளிய ருத்ரான்ஷனோ, ஆடையை கழட்ட சொன்னவன், சட்டையை பிடித்து முன்னால் இழுத்து "உன் வீட்டு பொண்ணா இருந்தா இப்படி கேட்டிருப்பியா?" என்று கேட்டுக் கொண்டே சப் சப்பென்று கன்னத்தில் பல அறைகளை இறக்கி, அவனை மூர்சையாக செய்திருந்தான்.
அவன் ஆக்ரோஷத்தில் அத்தனை பேரும் அரண்டு பின் வாங்க,
"இப்போ என்ன தெரியணும் உங்க எல்லாருக்கும்?"
என்று அதே ஆக்ரோஷத்துடன் கேட்டுக் கோண்டே, அங்கே குத்துயிராய் நின்றிருந்த அஞ்சனாவை மீண்டும் தன்னோடு அணைத்து பிடித்தபடி,,
"அந்த வீடியோ யார் அனுப்பினதுனு இன்விஸ்டிகேஷன் போய்ட்டு இருக்கு. உண்மை கண்டிப்பா ஒருநாள் வெளிய வரும். அப்போ வாங்க இத தூக்கிட்டு." என்றவன் குரலில் 'இப்போ எங்களை வாழ விடுங்க' என்ற கோபம் தான் மேலோங்கி இருந்தது.
அவன் காதலை விமர்சித்த பெண்ணை பார்த்தவன்,
"என்ன கேட்ட? என்னோட லாபத்துக்காக கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேனா? ஆமா என்னோட லாபத்துக்காக தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன். இவ தான் என் உயிர். நான் உயிர் வாழ இவ வேணும். இவ காதல் வேணும். ரோட்டுல நடக்கும் போது எவனோ சேரை மேல அடிச்சி உடம்ப அசுத்தம் பண்ணிட்டானு, உயிரை விட முடியாது." என்று அத்தனை கோபமாக சொன்னவன், அஞ்சனாவை அணைத்திருந்த பிடியை இன்னும் இறுக்கி கொண்டான். 'உலகமே எதிர்த்தாலும், உன்னை விட மாட்டேன்' என்பது போல் இருந்தது அவன் அணைப்பு.
அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் கடையின் செக்யூரிட்டிகளால் அத்தனை பேரும் வெளியேற்றப்பட்டார்கள்.
மீடியாக்கள் மட்டுமல்ல, தன் செல்வாக்கால் வாடிக்கையாளர்களை கூட அங்கிருந்து அப்புறப்படுத்தியிருந்தான் ருத்ரான்ஷன். ஐந்து மாடி ஜவுளி கடை மொத்தமும் குண்டூசி விழுந்தால் கூட கேட்கும் அளவிற்கு நிசப்தமானது.
பல லட்சம் விலை கொடுத்து அல்லவா ஒரு மணி நேரத்திற்கு அந்த கடை மொத்தத்தையும் வாங்கி இருந்தான்.
அவன் வீட்டு ஆட்களும், கடையின் ஊழியர்களும் மட்டுமே தான் இப்போது எஞ்சி இருந்தார்கள். அவனின் ஆக்ரோஷத்தை பார்த்த பிறகு ஊழியர்கள் யாருக்கும் அஞ்சனாவை நிமிர்ந்து கூட பார்க்க தைரியமில்லை.. எள்ளி நகையாடிய ஏளன விழிகள் அஞ்சி தான் தலை கவிழ்ந்தது.
ருத்ரான்ஷனோ மூச்சிரைக்க அங்கிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்து இருந்தான். அவனுக்கு மட்டும் சக்தி இருந்திருந்தால், இந்நேரம் அத்தனை பேரையும் எரித்து சாம்பலாக்கியிருப்பான். அத்தனை கோபம் அவன் விழிகளில் உறைந்து இருந்தது.
அவன் எதிரே மெளனமாக கண்ணீரில் கரைந்த படி அஞ்சனா நின்றிருக்க, அவளுக்கு இரு புறமும் நின்றிருந்தார்கள் அவள் பெற்றோர்கள்.
'தான் செய்யா தவறுக்கு, இன்னும் என்னவெல்லாம் சொல்லி தன்னை இந்த உலகம் வதைக்கும்? என்ன வார்த்தைகள் எல்லாம் கேட்க வேண்டும்? யாரையெல்லாம் தலை குனிய வைக்க வேண்டும்?' மொத்தமாக உடைந்து போனாள் அஞ்சனா குணசீலன்.
என்றோ உயிரை விட இருந்தவளை எமனிடம் போராடி அவன் மீட்டிருக்க, இந்த சமூகம் வார்த்தைகளாலே தினம் தினம் அவளை கொன்று விடும் போலவே.
யாரும் இல்ல உலகத்தில் அவனை மட்டும் கடத்தி சென்று விட ஆசை தான் அவளுக்கும். தீரா காதல் அவன் மீது. அவன் அளவுக்கு அவளும் அவனை காதலிக்கிறாளே.
அது தான் இப்போது மனம் மேலும் வலித்தது. தன்னை வதைக்கும் உலகம், தன்னவனையும் சேர்த்து அல்லவா குத்தி கிழிக்கிறது.
அஞ்சனா குணசீலன்… வளர்ந்து வரும் மாடல் அழகி. தொடர்ந்து இரண்டு முறை மிஸ் இந்தியா பட்டம் வென்றிருக்கிறாள். சவுத் ஏசியா, மிஸ் குளோபல் தாண்டி மிஸ் வேர்ல்டுக்கு சென்றவளை மொத்தமாக முடக்கி போட்டிருந்தது, சில சதிக்காரர்களின் கீழ்தரமான சதிகள்.
இந்தியாவை முன்னிறுத்தி, இந்தியா சார்பாக, உலக அழகி போட்டியில் கலந்து கொள்ள சென்றிருந்தவள், கைபேசியில் இருந்து போட்டியின் நடுவர் குழுவில் இருக்கும் ஆண்கள் மூவருக்கும் ஒரு குறுஞ்செய்தி, அவள் நிர்வாண வீடியோவுடன்.
"ஐ ஆம் ரெடி டூ ஸ்டே வித் யூ, ஒன் டே நைட். அண்ட் சேடிஸ்பை யூர்ஸ்" என்று ஹோட்டல் அறை முகவரியுடன் அழப்பு இருக்க,
அவர்களுக்கோ ஏக அதிர்ச்சி தான். 'ச்சீ… என்ன பெண் இவள்?' என்று காரி உமிழ்ந்தாலும், 'இந்த செய்தி உண்மையா பொய்யா? அவள் எண்ணை வேறு யாரும் தவறாக பயன்படுத்துகிறார்களா?' என்ற சந்தேகத்துடன் ஒருவருக்கு ஒருவர் தெரியாது மூவரும் சென்றிருக்க,
அந்த அறையில் அஞ்சனாவும் இருந்தாள்.
போட்டியில் கலந்து கொள்ளும் போட்டியாளர்கள் தங்குவதற்கு வேறு ஹோட்டல் கமிட்டி ஏற்பாடு செய்திருந்தது.
அவள் மட்டும் தனியாக வேறு ஒரு ஹோட்டல் அறையில் இருந்ததே அவர்களுக்கு அதிர்ச்சி தான்.
'ஒருவேளை இவள் தான் அந்த குறுஞ்செய்தி வீடியோ அனுப்பியதா?' என்று எண்ணிக் கொண்டே, அழகி பேரழகி அவளை பார்வையால் விழுங்கிய படி, கிடைத்தவரை லாபம் என்று தான் மூவரும் சென்றிருந்தார்கள்.
ஆண் வர்க்கம் பெண் என்றதும் தடுமாறி, தன் அதிகாரத்திற்கு கிடைக்கும் வெகுமதியாக எண்ணி அவளை நெருங்க,
முதலில், அவர்கள் தன்னறைக்கு எதற்கு இந்த நேரத்தில் வருகிறார்கள்? என்று யோசித்தாலும், வாசலில் நின்றவர்களை பண்பாடாக "வாங்க" என்று உள்ளே அழைத்தவள், அவர்கள் பேச்சும், பார்வையும் தடம் மாறவே, கத்தி கூச்சலிட்டிருந்தாள்.
ஹோட்டலின் மேனேஜர் துவக்கம் அனைவரும் கூடி விட, அவ்விடம் போலீஸும் வந்து சேர்ந்தது.
மூவரும் தன்னிடம் தவறாக நடந்து கொள்ள முயன்றதாக அஞ்சனா புகார் கொடுக்க, அவர்கள் மூவரும் அவள் அனுப்பிய குறுஞ்செய்தி மற்றும் வீடியோவை காட்டி அவள் மீது புகார் கொடுத்தார்கள்.
'தங்கள் வேலையை செய்ய இடைஞ்சலாக இருக்கிறாள், தவறான வழியில் வெற்றி பெற முயல்கிறாள்' என்று சொல்லி போட்டியில் இருந்தும் வெளியேற்றப்பட்டவள் மீது கம்ப்ளைண்டும் பதிவு செய்து இருந்தார்கள்.
உலக அளவில் நடக்க இருந்த அழகி போட்டியில் ஏற்பட்ட சம்பவம் என்பதால், எல்லா நாட்டு செய்தி சேனல்கள், நியூஸ் பேப்பர்களிலும் சென்சார் கட் கூட இல்லாது அவள் மீதான புகார் செய்தி வீடியோ ஆதாரத்துடன் வெளி வர கூனி குறுகி போனாள் அஞ்சனா.
"இல்ல… நான் அதை அனுப்பல. இது எப்படி நடந்துச்சுனு எனக்கு சத்தியமா தெரியாது" என்று கண்ணீர் மல்க கதறியவள் வார்த்தைகளுக்கு மதிப்பின்றி, ஆதாரங்கள் ஆழமாக பதிந்து போனது.
அங்கேயே சிறை சாலையில் விசாரணை கைதியாக அடைக்க பட்டு இருந்தவளை, விடயம் அறிந்து பல பெரும் தலைகளை உருட்டி, பல கோடிகள் செலவிட்டு, சொந்த நாடு அழைத்து வந்தது என்னவோ ருத்ரான்ஷன் தான்.
அதற்குள் அவள் வீடியோ இணையதளம் முழுவதும் பரவி, காரசாரமான விவாத பொருளாக மாறி இருந்தாள் அஞ்சனா.
எவ்வளவு பெரிய அவமானம்? உலகமே வெற்றுடலாக பார்த்தா பிறகு, மானம் உள்ள பெண் வாழ்வாலா? மானம் இழந்து வாழ்ந்து என்ன பயன்? துளியும் தைரியம் இல்லாது, போராட மனதிலும் தெம்பில்லாது, வாழ்க்கையை வெறுத்து, கை நரம்பை அறுத்து சாக முயன்றவளை அப்போதும் காப்பாற்றியது ருத்ரான்ஷன் தான்.
இதற்கும் மேலும் அவளை தனியே விட்டால், எங்கே தன்னவளை இழந்து விடுவோமோ என்ற பயத்தில் தான் அவசர அவசரமாக திருமணம் செய்ய எண்ணினான்.
"இதுக்கு மேல என்னால முடியாது. கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம் அஞ்சனா" என்று கையில் கட்டுடன் இருந்தவளிடம் கேட்ட ருத்ரான்ஷனோ, அங்கே கண்ணீருடன் நின்றிருந்த அவள் பெற்றோரிடம்,
"உங்க பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணி கொடுங்க" என்று கைகூப்பி இறைஞ்சிதலாக கேட்டான்.
'இதற்கு மேல் தங்கள் பெண் நிலை என்ன?' என்ற பாரிய கவலையில் மனம் உடைந்து இருந்தவர்களுக்கு அவன் கல்யாணம் செய்து கொள்ள கேட்டது பெரும் நிம்மதியை தான் கொடுத்தது.
கண்களில் நீர் ததும்ப கூப்பிய அவன் கைகளை அவள் தந்தை பற்றிக் கொண்டே,
"எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல ருத்ரா. உங்க வீட்ல ஒத்துப்பாங்களா?" என்பது தான் அவர் கவலையாக இருந்தது.
"நிச்சயமா ஒத்துபாங்க" என்றவன் அவ்வளவு நம்பிக்கையாக சொல்ல,
"இல்ல என்னால ஒத்துக்க முடியாது" என்று பெரிய குண்டை தூக்கி அவன் தலையில் போட்டிருந்தாள் அஞ்சனா.
"ஏன்?" இதயமே நின்று போன உணர்வில் தவிப்பாக ருத்ரான்ஷன் கேட்க,
கண்கள் தாண்டி சட்டென்று கன்னம் நனைத்த உவர் நீரை கைகளால் துடைத்துக் கொண்டே, ஆழ்ந்த மூச்செடுத்தவள்,
"உனக்கு என்ன தலையெழுத்தா என்னை கல்யாணம் பண்ண? நீ நல்லா இருக்கணும். தயவு செஞ்சி என்னை மறந்துட்டு வேற யாராவது கல்யாணம் பண்ணிக்க. நான் உனக்கு வேணாம்." என்று சொன்னவள் வார்த்தைகளை கூட அவள் மனமே தாங்கி கொள்ள முடியாது, எவ்வளவு தடுத்தும் கண்ணீர் கோடாக தொண்டை குழியில் இறங்கியது.
காதல் தன் காயம் மறைத்து தன்னவர்கள் நலனை விரும்பும் என்பார்கள். அவளும் அதை தான் செய்தாள்.
தன்னுடன் இருந்தால் அவன் வாழ்வும் நரகமாகும் என்று தான் 'நீ போ' என்று விரட்டினாள்.
அவள் போ என்றதும் அவளை உதறி தள்ளி தன் நலனை எண்ணி ஓடும் ஆளா அவன்? மொத்தமாக அவனை எரித்தால் கூட அவள் காலடியில் கிடப்பான்.
அவள் வார்த்தைகளின் வேதனையை அறிந்தவன், "இன்னொரு முறை இந்த மாதிரி பேசின, சாவடிச்சுடுவேன்" என்று மிரட்ட தான் செய்தான்.
"என்னால கல்யாணமே பண்ணிக்க முடியாது" என்று வாழ்வை வெறுத்து தன் கூட்டுக்குள் ஒடுங்கி போனவளை அவன் சமாதானம் செய்து திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைத்திருக்க,
அடுத்த பிரளையத்தை அவன் வீட்டார்கள் உருவாக்கினார்கள்.
"மூளை கெட்டு போச்சா ருத்ரா உனக்கு? அந்த பொண்ண போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன் சொல்ற?" என்று சீறிய அன்னையிடம்,
"ஒரு மாசம் முன்னமே நீங்க என்னை கல்யாணம் பண்ண சொல்லி கேட்ட போது, நான் அஞ்சனாவ தான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேனு சொன்னேன். அப்போ ஓகே சொன்னீங்க? இப்போ என்ன?" என்று குரலில் நிதானம் இருந்தாலும், அவன் விழிகளோ அவரை எரித்துக் கொண்டு தான் இருந்தது.
"அப்போ இருந்த சூழ்நிலை வேற, இப்போ இருக்கிற சூழ்நிலை வேற. அசிங்கம் டா அவ?" என்று அவர் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே, அந்த பெரிய சாப்பாட்டு மேஜையை அப்படியே தலை கீழாக கவிழ்த்திருந்தான் ருதரான்ஷன்.
அது விழுந்த வேகத்தில் அவன் வீட்டு ஆட்கள் எல்லாரும் அலறி விலகி நின்றுக் கொண்டார்கள்.
நெஞ்சு விடைக்க கோபமாக அன்னையை நெருங்கியவன், "சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப காதலை மாத்த முடியாது." என்று உறுமிக் கொண்டே அவர் கழுத்தை நெரித்து இருந்தான்.
மனைவிக்கும், மகனுக்கும் இடையே வந்து அவன் கையை தட்டி விட்டு, மனைவியை காத்த அவன் தந்தையோ,
"என்ன டா காதல்? பொல்லாத காதல். அம்மா சொன்ன வார்த்தையையே உன்னால தாங்க முடியல, ஊரே அவளை அப்படி தான் சொல்லுது. நீ சொல்ற இந்த காதல் எல்லாம் நாலே நாள்ல காணாம போய்டும். அப்படி ஒரு பொண்ண இந்த வீட்டு மருமகளா எங்களால ஏத்துக்க முடியாது" நடப்பை மகனுக்கு உணர்த்த முயன்றார்.
காதலில் விழுந்தவன், கண்கள் மட்டுமல்ல அத்தனை செயல் திறனையும் இழந்தவன் தானே, 'என் பையன் வாழ்க்கை நரகமாகிடும்' என்ற அன்னையின் தவிப்பை உணர மறுத்தான்.
காதல் மட்டுமே கடவுளாக அவனை ஆட்டுவிக்க, "இந்த ஜென்மத்தில அவ தான் என் மனைவி. உலகமே எதிர்த்தாலும் எங்க கல்யாணம் நடந்தே தீரும். உங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தாலும், இல்லைனாலும் இந்த கல்யாணத்துல நீங்க எல்லாம் இருந்தே ஆகணும். குடும்பம் முன்னாடி கல்யாணம் பண்ணனும்னு அஞ்சனா ஆசைப்பட்டா. அவ ஆசை படி எல்லாம் நடக்கும். நடத்தி காட்டுவேன்" என்று சொன்னவன், அதற்காக இப்போது வரை போராடி கொண்டு தான் இருக்கிறான்.
அவள் முகத்தில் புன்னகையை மலர செய்ய, அவள் ஆசைகளை நிறைவேற்ற போராடிக் கொண்டே இருப்பான் இந்த கலியுக காதலன், ருத்ரான்ஷன்.
திருமண முகூர்த்த பட்டுக்களுக்கே பிரசித்தி பெற்ற அந்த ஜவுளி கடையின் சேல்ஸ்மேன் துவக்கம், பல வாடிக்களையாளர்கள் பார்வை அவளை தான் மொய்த்து கொண்டிருந்தது.
"இது அந்த பொண்ணு தானே!"
"ச்சே… வெட்கமே இல்லாம எப்படி தான் வெளிய வர்றாளோ?"
"நான்லாம் இவ இடத்தில இருந்திருந்தா? இந்நேரம் தூக்குல தொங்கி இருப்பேன்"
"அவ ஏன் தொங்க போறா? மானம் ரோஷம் இருக்கவ அப்படி ஒரு காரியத்தை பண்ணுவாளா?"
"இப்படி உடம்ப காட்டி தான் ஜெயிக்கணுமா என்ன?"
"எனக்கு இது போல ஒரு பொண்ணு இருந்திருந்தா சோத்துல விஷம் வச்சி கொன்னுருப்பேன். என்ன பிறவி தானே இதுங்க எல்லாம். ச்சீ…"
ஆயிரமாயிரம் ஏச்சு, பேச்சுகள் நடுவே தன் திருமணத்திற்காக முகூர்த்த பட்டு பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள், விழிகள் செவ்வென சிவந்து போக, மூச்சை உள்ளிழுத்து கொண்டே தன்னை நிலைப்படுத்த முயன்று கொண்டிருந்தாள் அஞ்சனா.
அவள் தாய், தந்தையோ கூனி குறுகி மகளுக்கு அரணாக இருபுறமும் நின்றிருக்க,
அவள் மணமுடிக்க போகும் ருத்ரான்ஷன் வீட்டு ஆட்களோ, நெருப்பில் தகித்தது போல் தான் அங்கே நின்றிருந்தார்கள்.
"அக்கா இதெல்லாம் தேவையா நமக்கு? அப்படி இவகிட்ட என்ன இருக்குன்னு, இவளை தான் கட்டிப்பேனு ஒத்த கால்ல நிற்கிறான்? அசிங்கமா இருக்கு. இனி கல்யாண ஷாப்பிங் எங்கேயும் எங்களை கூப்பிடாதீங்க. அவ கூட வந்தா நம்ம மேலையும் தான் சேரை அள்ளி பூசுவாங்க" என்று சொல்லிக் கொண்டே அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து, தங்களுக்கான உடைகளை தேர்வு செய்ய சென்று விட்டார்கள்.
அவர்கள் பேச்சிலும், மற்றவர்கள் பார்வையிலும் கோபம் கொண்டு அஞ்சனா அருகே வந்த ருத்ரான்ஷன் அன்னையோ,
"எவ்வளவு நேரம் தான் செலக்ட் பண்ணுவ? எல்லாரும் உன்னை தான் பார்க்கிறாங்க, சீக்கிரம் எடுத்துட்டு கிளம்பு. அசிங்கமா இருக்கு" என்று அடிகுரலில் சீற,
விரல்கள் நடுங்க அமர்ந்து இருந்தவள், கையருகே கிடந்த புடவையை காட்டி விட்டு வேகமாக அவ்விடத்தை விட்டு எழுந்து ஓடினாள்.
பாதாளத்தில் ஒழிந்தால் கூட, சில வஞ்சக கூட்டம் தோண்டி எடுத்து அவள் மனதை குத்தி கீறும் நிலையில் தான் இப்போது இருக்கிறாள். ஊர் வாய்க்கு அவலகா இருக்கும் அவளை ஆவலாக தான் எல்லோரும் விமர்சித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்..
அவ்விடம் விட்டு எழுந்து ஓடியவளை மேலும் சில வக்கிர விழிகள் பின்தொடர்ந்து, அவள் உடலை மொய்த்தபடி தங்கள் கைகளில் இருந்த செல்போனில் புகைப்படம் எடுக்க, உடல் கூசி போனது அஞ்சனாவுக்கு.
இது போதாதென்று மீடியாக்கள் வேறு, அவள் வெளியே வந்த தகவல் அறிந்து சுற்றி வளைத்து விட்டார்கள்.
"மிஸ் அஞ்சனா… அந்த வீடியோ பத்தி என்ன சொல்றீங்க?"
"எதுக்கு இந்த அவசர கல்யாணம்?"
"ஃபோர்ட் ஆப் மெம்பர்ஸ் இனி நீங்க எந்த கம்பிடிஷன்லயும் கலந்துக்கவே முடியாது சொல்லிட்டாங்களே, அதனால தான் கல்யாணம் பண்றீங்கிற முடிவா?"
"நீங்க வின் பண்ண போட்டிகள் எல்லாமே கூட இதே போல குறுக்கு வழில தான் வின் பண்ணத வேற சொல்றாங்களே? அது உண்மையா?"
சுற்றி சுற்றி நான்கைந்து கேமாராக்களோடு, மைக்கை அவள் வாயருகே நீட்டி நீட்டி நாலாபுறமும் நின்று கேள்விகள் கேட்க,
திணறியபடி அஞ்சிய விழிகளுடன் சுற்றி சுற்றி அவர்களை பார்த்தாலே தவிர, வாயே திறக்கவில்லை. அவர்கள் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல மனதிலும், உடலிலும் திராணி இல்லாது, உடல் நடுங்க அரண்டு நின்றிருந்தவளை அரணாக வந்து அணைத்து கொண்டான் ருத்ரான்ஷன்.
ஈயென மொய்த்து கொண்டிருந்த கேமராக்களையும், மைக்கையும் கைகளால் தட்டி விட்டவனை அஞ்சனாவும் இறுக பற்றி கொண்டாள்.
அவள் நம்பிக்கையும், பாதுகாப்பும் அவன் ஒருவன் மட்டும் தானே.
காதல் என்ற போர்வையில் பெண் உடலை தீண்டும் ஆண்கள் மத்தியில், விமர்சனத்துக்கு உள்ளாகும் அவளை, அவள் உடலை தாண்டி, அவள் உணர்வுகளை மதித்து அவளை மட்டும் நேசிக்கும் ஜீவன் அவன்.
அவன் அணைப்பில் அஞ்சனா வெட வெடத்து நடுங்கி கொண்டு நிற்க,
இத்தனை நேரம் அஞ்சனாவை துகிலுரித்த கேள்வி கணைகள் இப்போது ருத்ரான்ஷன் மீது பாய்ந்தது.
"எதுக்கு சார் இப்போ இந்த அவசர கல்யாணம்? அதுவும் அஞ்சனா கேஸ் இன்னும் முடியாத சூழ்நிலைல?”
"உங்க லாபத்துக்காக தான் அவங்களை கல்யாணம் பண்ணிகிறீங்கனு சொல்றாங்களே? அது உண்மையா?"
"சிம்பதி கிரியேட் பண்ணி பாப்புலராக நினைக்கிறீங்களா?"
நாக்கா? இல்ல தேள் கொடுக்கா? அவைகள்! உண்மை காதலை கூட வியாபார நோக்கம் என்று பழி போட்டது.
அவர்கள் கேள்விகளில் இரத்தம் கொதித்தது ருத்ரான்ஷனுக்கு.
"மைண்ட் யுவர் வேர்ட்ஸ்" என்று அடி குரலில் மிரட்டியவன்,
கூட்டத்தை விலக்கி கொண்டு செல்ல முயன்றான்.
"பிறகு என்ன சார் நினைக்கிறது. இப்படி ஊரே நிர்வாணமா பார்த்த ஒரு பொண்ணுக்கு வாழ்க்கை கொடுத்து, நல்ல பெயர் எடுக்க முயற்சி பண்றீங்களா?"
"நீங்களும், அஞ்சனாவும் ரொம்ப வருஷமா காதலிச்சிட்டு இருக்கிறதா நீங்களே ஒரு இன்டர்வியூல சொல்லியிருக்கீங்க. அப்போ அவங்க பண்ண இல்லீகள் வேலை எல்லாம் உங்களுக்கு தெரிஞ்சி தான் நடந்ததா? முக்கியமா அந்த வீடியோ மேட்டர்"
"இல்ல எல்லாத்துக்கும் நீங்க தான் மாஸ்டர் மைண்ட்டா?"
"நீங்க சொல்லி தான் அவங்க அந்த வீடியோ அனுப்பினாங்களா?"
என்று அவர்கள் வழி விடாது மைக்கையும், கேமாரவையும் முன்னால் நீண்டிட,
கோபத்தில் இரண்டு மூன்று மைக்கை பிடுங்கி வீசியே விட்டான் ருத்ரான்ஷன்.
"என்ன சார் அந்த வீடியோவே உண்மையில்லை, பொய்யினு சொல்ல போறீங்களா?" என்று ஒருவன் ஏளனமாக கேட்க,
"வேணும்னா இங்கேயே ட்ரெஸ்ஸ கழட்டி அது பொய்யினு புரூப் பண்ணுங்க. நம்பு…" எள்ளல்லாக சொன்னவன், வார்த்தைகளை கூட முடிக்கும் முன் பல அடிகள் தூரம் பறந்து தான் பொத்தென்று கீழே விழுந்தான்.
அவனை ஆக்ரோஷமாக மிதித்து தள்ளிய ருத்ரான்ஷனோ, ஆடையை கழட்ட சொன்னவன், சட்டையை பிடித்து முன்னால் இழுத்து "உன் வீட்டு பொண்ணா இருந்தா இப்படி கேட்டிருப்பியா?" என்று கேட்டுக் கொண்டே சப் சப்பென்று கன்னத்தில் பல அறைகளை இறக்கி, அவனை மூர்சையாக செய்திருந்தான்.
அவன் ஆக்ரோஷத்தில் அத்தனை பேரும் அரண்டு பின் வாங்க,
"இப்போ என்ன தெரியணும் உங்க எல்லாருக்கும்?"
என்று அதே ஆக்ரோஷத்துடன் கேட்டுக் கோண்டே, அங்கே குத்துயிராய் நின்றிருந்த அஞ்சனாவை மீண்டும் தன்னோடு அணைத்து பிடித்தபடி,,
"அந்த வீடியோ யார் அனுப்பினதுனு இன்விஸ்டிகேஷன் போய்ட்டு இருக்கு. உண்மை கண்டிப்பா ஒருநாள் வெளிய வரும். அப்போ வாங்க இத தூக்கிட்டு." என்றவன் குரலில் 'இப்போ எங்களை வாழ விடுங்க' என்ற கோபம் தான் மேலோங்கி இருந்தது.
அவன் காதலை விமர்சித்த பெண்ணை பார்த்தவன்,
"என்ன கேட்ட? என்னோட லாபத்துக்காக கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேனா? ஆமா என்னோட லாபத்துக்காக தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன். இவ தான் என் உயிர். நான் உயிர் வாழ இவ வேணும். இவ காதல் வேணும். ரோட்டுல நடக்கும் போது எவனோ சேரை மேல அடிச்சி உடம்ப அசுத்தம் பண்ணிட்டானு, உயிரை விட முடியாது." என்று அத்தனை கோபமாக சொன்னவன், அஞ்சனாவை அணைத்திருந்த பிடியை இன்னும் இறுக்கி கொண்டான். 'உலகமே எதிர்த்தாலும், உன்னை விட மாட்டேன்' என்பது போல் இருந்தது அவன் அணைப்பு.
அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் கடையின் செக்யூரிட்டிகளால் அத்தனை பேரும் வெளியேற்றப்பட்டார்கள்.
மீடியாக்கள் மட்டுமல்ல, தன் செல்வாக்கால் வாடிக்கையாளர்களை கூட அங்கிருந்து அப்புறப்படுத்தியிருந்தான் ருத்ரான்ஷன். ஐந்து மாடி ஜவுளி கடை மொத்தமும் குண்டூசி விழுந்தால் கூட கேட்கும் அளவிற்கு நிசப்தமானது.
பல லட்சம் விலை கொடுத்து அல்லவா ஒரு மணி நேரத்திற்கு அந்த கடை மொத்தத்தையும் வாங்கி இருந்தான்.
அவன் வீட்டு ஆட்களும், கடையின் ஊழியர்களும் மட்டுமே தான் இப்போது எஞ்சி இருந்தார்கள். அவனின் ஆக்ரோஷத்தை பார்த்த பிறகு ஊழியர்கள் யாருக்கும் அஞ்சனாவை நிமிர்ந்து கூட பார்க்க தைரியமில்லை.. எள்ளி நகையாடிய ஏளன விழிகள் அஞ்சி தான் தலை கவிழ்ந்தது.
ருத்ரான்ஷனோ மூச்சிரைக்க அங்கிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்து இருந்தான். அவனுக்கு மட்டும் சக்தி இருந்திருந்தால், இந்நேரம் அத்தனை பேரையும் எரித்து சாம்பலாக்கியிருப்பான். அத்தனை கோபம் அவன் விழிகளில் உறைந்து இருந்தது.
அவன் எதிரே மெளனமாக கண்ணீரில் கரைந்த படி அஞ்சனா நின்றிருக்க, அவளுக்கு இரு புறமும் நின்றிருந்தார்கள் அவள் பெற்றோர்கள்.
'தான் செய்யா தவறுக்கு, இன்னும் என்னவெல்லாம் சொல்லி தன்னை இந்த உலகம் வதைக்கும்? என்ன வார்த்தைகள் எல்லாம் கேட்க வேண்டும்? யாரையெல்லாம் தலை குனிய வைக்க வேண்டும்?' மொத்தமாக உடைந்து போனாள் அஞ்சனா குணசீலன்.
என்றோ உயிரை விட இருந்தவளை எமனிடம் போராடி அவன் மீட்டிருக்க, இந்த சமூகம் வார்த்தைகளாலே தினம் தினம் அவளை கொன்று விடும் போலவே.
யாரும் இல்ல உலகத்தில் அவனை மட்டும் கடத்தி சென்று விட ஆசை தான் அவளுக்கும். தீரா காதல் அவன் மீது. அவன் அளவுக்கு அவளும் அவனை காதலிக்கிறாளே.
அது தான் இப்போது மனம் மேலும் வலித்தது. தன்னை வதைக்கும் உலகம், தன்னவனையும் சேர்த்து அல்லவா குத்தி கிழிக்கிறது.
அஞ்சனா குணசீலன்… வளர்ந்து வரும் மாடல் அழகி. தொடர்ந்து இரண்டு முறை மிஸ் இந்தியா பட்டம் வென்றிருக்கிறாள். சவுத் ஏசியா, மிஸ் குளோபல் தாண்டி மிஸ் வேர்ல்டுக்கு சென்றவளை மொத்தமாக முடக்கி போட்டிருந்தது, சில சதிக்காரர்களின் கீழ்தரமான சதிகள்.
இந்தியாவை முன்னிறுத்தி, இந்தியா சார்பாக, உலக அழகி போட்டியில் கலந்து கொள்ள சென்றிருந்தவள், கைபேசியில் இருந்து போட்டியின் நடுவர் குழுவில் இருக்கும் ஆண்கள் மூவருக்கும் ஒரு குறுஞ்செய்தி, அவள் நிர்வாண வீடியோவுடன்.
"ஐ ஆம் ரெடி டூ ஸ்டே வித் யூ, ஒன் டே நைட். அண்ட் சேடிஸ்பை யூர்ஸ்" என்று ஹோட்டல் அறை முகவரியுடன் அழப்பு இருக்க,
அவர்களுக்கோ ஏக அதிர்ச்சி தான். 'ச்சீ… என்ன பெண் இவள்?' என்று காரி உமிழ்ந்தாலும், 'இந்த செய்தி உண்மையா பொய்யா? அவள் எண்ணை வேறு யாரும் தவறாக பயன்படுத்துகிறார்களா?' என்ற சந்தேகத்துடன் ஒருவருக்கு ஒருவர் தெரியாது மூவரும் சென்றிருக்க,
அந்த அறையில் அஞ்சனாவும் இருந்தாள்.
போட்டியில் கலந்து கொள்ளும் போட்டியாளர்கள் தங்குவதற்கு வேறு ஹோட்டல் கமிட்டி ஏற்பாடு செய்திருந்தது.
அவள் மட்டும் தனியாக வேறு ஒரு ஹோட்டல் அறையில் இருந்ததே அவர்களுக்கு அதிர்ச்சி தான்.
'ஒருவேளை இவள் தான் அந்த குறுஞ்செய்தி வீடியோ அனுப்பியதா?' என்று எண்ணிக் கொண்டே, அழகி பேரழகி அவளை பார்வையால் விழுங்கிய படி, கிடைத்தவரை லாபம் என்று தான் மூவரும் சென்றிருந்தார்கள்.
ஆண் வர்க்கம் பெண் என்றதும் தடுமாறி, தன் அதிகாரத்திற்கு கிடைக்கும் வெகுமதியாக எண்ணி அவளை நெருங்க,
முதலில், அவர்கள் தன்னறைக்கு எதற்கு இந்த நேரத்தில் வருகிறார்கள்? என்று யோசித்தாலும், வாசலில் நின்றவர்களை பண்பாடாக "வாங்க" என்று உள்ளே அழைத்தவள், அவர்கள் பேச்சும், பார்வையும் தடம் மாறவே, கத்தி கூச்சலிட்டிருந்தாள்.
ஹோட்டலின் மேனேஜர் துவக்கம் அனைவரும் கூடி விட, அவ்விடம் போலீஸும் வந்து சேர்ந்தது.
மூவரும் தன்னிடம் தவறாக நடந்து கொள்ள முயன்றதாக அஞ்சனா புகார் கொடுக்க, அவர்கள் மூவரும் அவள் அனுப்பிய குறுஞ்செய்தி மற்றும் வீடியோவை காட்டி அவள் மீது புகார் கொடுத்தார்கள்.
'தங்கள் வேலையை செய்ய இடைஞ்சலாக இருக்கிறாள், தவறான வழியில் வெற்றி பெற முயல்கிறாள்' என்று சொல்லி போட்டியில் இருந்தும் வெளியேற்றப்பட்டவள் மீது கம்ப்ளைண்டும் பதிவு செய்து இருந்தார்கள்.
உலக அளவில் நடக்க இருந்த அழகி போட்டியில் ஏற்பட்ட சம்பவம் என்பதால், எல்லா நாட்டு செய்தி சேனல்கள், நியூஸ் பேப்பர்களிலும் சென்சார் கட் கூட இல்லாது அவள் மீதான புகார் செய்தி வீடியோ ஆதாரத்துடன் வெளி வர கூனி குறுகி போனாள் அஞ்சனா.
"இல்ல… நான் அதை அனுப்பல. இது எப்படி நடந்துச்சுனு எனக்கு சத்தியமா தெரியாது" என்று கண்ணீர் மல்க கதறியவள் வார்த்தைகளுக்கு மதிப்பின்றி, ஆதாரங்கள் ஆழமாக பதிந்து போனது.
அங்கேயே சிறை சாலையில் விசாரணை கைதியாக அடைக்க பட்டு இருந்தவளை, விடயம் அறிந்து பல பெரும் தலைகளை உருட்டி, பல கோடிகள் செலவிட்டு, சொந்த நாடு அழைத்து வந்தது என்னவோ ருத்ரான்ஷன் தான்.
அதற்குள் அவள் வீடியோ இணையதளம் முழுவதும் பரவி, காரசாரமான விவாத பொருளாக மாறி இருந்தாள் அஞ்சனா.
எவ்வளவு பெரிய அவமானம்? உலகமே வெற்றுடலாக பார்த்தா பிறகு, மானம் உள்ள பெண் வாழ்வாலா? மானம் இழந்து வாழ்ந்து என்ன பயன்? துளியும் தைரியம் இல்லாது, போராட மனதிலும் தெம்பில்லாது, வாழ்க்கையை வெறுத்து, கை நரம்பை அறுத்து சாக முயன்றவளை அப்போதும் காப்பாற்றியது ருத்ரான்ஷன் தான்.
இதற்கும் மேலும் அவளை தனியே விட்டால், எங்கே தன்னவளை இழந்து விடுவோமோ என்ற பயத்தில் தான் அவசர அவசரமாக திருமணம் செய்ய எண்ணினான்.
"இதுக்கு மேல என்னால முடியாது. கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம் அஞ்சனா" என்று கையில் கட்டுடன் இருந்தவளிடம் கேட்ட ருத்ரான்ஷனோ, அங்கே கண்ணீருடன் நின்றிருந்த அவள் பெற்றோரிடம்,
"உங்க பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணி கொடுங்க" என்று கைகூப்பி இறைஞ்சிதலாக கேட்டான்.
'இதற்கு மேல் தங்கள் பெண் நிலை என்ன?' என்ற பாரிய கவலையில் மனம் உடைந்து இருந்தவர்களுக்கு அவன் கல்யாணம் செய்து கொள்ள கேட்டது பெரும் நிம்மதியை தான் கொடுத்தது.
கண்களில் நீர் ததும்ப கூப்பிய அவன் கைகளை அவள் தந்தை பற்றிக் கொண்டே,
"எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல ருத்ரா. உங்க வீட்ல ஒத்துப்பாங்களா?" என்பது தான் அவர் கவலையாக இருந்தது.
"நிச்சயமா ஒத்துபாங்க" என்றவன் அவ்வளவு நம்பிக்கையாக சொல்ல,
"இல்ல என்னால ஒத்துக்க முடியாது" என்று பெரிய குண்டை தூக்கி அவன் தலையில் போட்டிருந்தாள் அஞ்சனா.
"ஏன்?" இதயமே நின்று போன உணர்வில் தவிப்பாக ருத்ரான்ஷன் கேட்க,
கண்கள் தாண்டி சட்டென்று கன்னம் நனைத்த உவர் நீரை கைகளால் துடைத்துக் கொண்டே, ஆழ்ந்த மூச்செடுத்தவள்,
"உனக்கு என்ன தலையெழுத்தா என்னை கல்யாணம் பண்ண? நீ நல்லா இருக்கணும். தயவு செஞ்சி என்னை மறந்துட்டு வேற யாராவது கல்யாணம் பண்ணிக்க. நான் உனக்கு வேணாம்." என்று சொன்னவள் வார்த்தைகளை கூட அவள் மனமே தாங்கி கொள்ள முடியாது, எவ்வளவு தடுத்தும் கண்ணீர் கோடாக தொண்டை குழியில் இறங்கியது.
காதல் தன் காயம் மறைத்து தன்னவர்கள் நலனை விரும்பும் என்பார்கள். அவளும் அதை தான் செய்தாள்.
தன்னுடன் இருந்தால் அவன் வாழ்வும் நரகமாகும் என்று தான் 'நீ போ' என்று விரட்டினாள்.
அவள் போ என்றதும் அவளை உதறி தள்ளி தன் நலனை எண்ணி ஓடும் ஆளா அவன்? மொத்தமாக அவனை எரித்தால் கூட அவள் காலடியில் கிடப்பான்.
அவள் வார்த்தைகளின் வேதனையை அறிந்தவன், "இன்னொரு முறை இந்த மாதிரி பேசின, சாவடிச்சுடுவேன்" என்று மிரட்ட தான் செய்தான்.
"என்னால கல்யாணமே பண்ணிக்க முடியாது" என்று வாழ்வை வெறுத்து தன் கூட்டுக்குள் ஒடுங்கி போனவளை அவன் சமாதானம் செய்து திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைத்திருக்க,
அடுத்த பிரளையத்தை அவன் வீட்டார்கள் உருவாக்கினார்கள்.
"மூளை கெட்டு போச்சா ருத்ரா உனக்கு? அந்த பொண்ண போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன் சொல்ற?" என்று சீறிய அன்னையிடம்,
"ஒரு மாசம் முன்னமே நீங்க என்னை கல்யாணம் பண்ண சொல்லி கேட்ட போது, நான் அஞ்சனாவ தான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேனு சொன்னேன். அப்போ ஓகே சொன்னீங்க? இப்போ என்ன?" என்று குரலில் நிதானம் இருந்தாலும், அவன் விழிகளோ அவரை எரித்துக் கொண்டு தான் இருந்தது.
"அப்போ இருந்த சூழ்நிலை வேற, இப்போ இருக்கிற சூழ்நிலை வேற. அசிங்கம் டா அவ?" என்று அவர் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே, அந்த பெரிய சாப்பாட்டு மேஜையை அப்படியே தலை கீழாக கவிழ்த்திருந்தான் ருதரான்ஷன்.
அது விழுந்த வேகத்தில் அவன் வீட்டு ஆட்கள் எல்லாரும் அலறி விலகி நின்றுக் கொண்டார்கள்.
நெஞ்சு விடைக்க கோபமாக அன்னையை நெருங்கியவன், "சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப காதலை மாத்த முடியாது." என்று உறுமிக் கொண்டே அவர் கழுத்தை நெரித்து இருந்தான்.
மனைவிக்கும், மகனுக்கும் இடையே வந்து அவன் கையை தட்டி விட்டு, மனைவியை காத்த அவன் தந்தையோ,
"என்ன டா காதல்? பொல்லாத காதல். அம்மா சொன்ன வார்த்தையையே உன்னால தாங்க முடியல, ஊரே அவளை அப்படி தான் சொல்லுது. நீ சொல்ற இந்த காதல் எல்லாம் நாலே நாள்ல காணாம போய்டும். அப்படி ஒரு பொண்ண இந்த வீட்டு மருமகளா எங்களால ஏத்துக்க முடியாது" நடப்பை மகனுக்கு உணர்த்த முயன்றார்.
காதலில் விழுந்தவன், கண்கள் மட்டுமல்ல அத்தனை செயல் திறனையும் இழந்தவன் தானே, 'என் பையன் வாழ்க்கை நரகமாகிடும்' என்ற அன்னையின் தவிப்பை உணர மறுத்தான்.
காதல் மட்டுமே கடவுளாக அவனை ஆட்டுவிக்க, "இந்த ஜென்மத்தில அவ தான் என் மனைவி. உலகமே எதிர்த்தாலும் எங்க கல்யாணம் நடந்தே தீரும். உங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தாலும், இல்லைனாலும் இந்த கல்யாணத்துல நீங்க எல்லாம் இருந்தே ஆகணும். குடும்பம் முன்னாடி கல்யாணம் பண்ணனும்னு அஞ்சனா ஆசைப்பட்டா. அவ ஆசை படி எல்லாம் நடக்கும். நடத்தி காட்டுவேன்" என்று சொன்னவன், அதற்காக இப்போது வரை போராடி கொண்டு தான் இருக்கிறான்.
அவள் முகத்தில் புன்னகையை மலர செய்ய, அவள் ஆசைகளை நிறைவேற்ற போராடிக் கொண்டே இருப்பான் இந்த கலியுக காதலன், ருத்ரான்ஷன்.
Attachments
NNK-87
Moderator
Thread 'அஞ்சனமே அணங்கு கொல்!! - கருத்து திரி' https://www.narumugainovels.com/threads/10690/
NNK-87
Moderator
அஞ்சனம் : 2
"இந்த மாதிரி எல்லாம் நடக்கும்னு முன்னாடியே தெரிஞ்சனால தான் சொல்றேன். நான் உனக்கு வேணாம் ருத்ரா. கல்யாணத்தை நிறுத்திடலாம்" என்று தேம்பிய குரலில் சொல்லி முடித்தவள் வலியை அவனும் உணர்வான் தானே.
நெஞ்சை அடைக்கும் வலி, சட்டென்று மூளை சூடாக மிருக தனமாக நடந்துக் கொண்டான்.
அவன் செயல் அவளை பாதித்தது என்பதை உணர்ந்த நொடி, இரு கைகளாலும் முகத்தை அழுந்த துடைத்துக் கொண்டே வேகமாக எழுந்தவன், அஞ்சனாவை நெருங்கி,
"நத்திங் டூ வொர்ரி. ஐ ஆம் பைன். ட்ரஸ் எடுக்கலாம்" என்று சிரித்த முகத்துடன் சொல்லிக் கொண்டே அவள் கைகளை பற்றி அழைத்து சென்றவன், சுற்றி நின்றிருந்த தன் உறவுகளை பார்த்து,
"முதல்ல அஞ்சனாவுக்கு எடுத்துடலாம்" என்று சாதாரணமாக சொன்னாலும், ஒருவித அதிகார தோரணையும், கட்டளையும் இருக்க, அவளுடன் இருந்தால் அசிங்கம் என்று விலகி நின்றவர்களோ, வேண்டா வெறுப்பாக அவளை நெருங்கி நின்றார்கள்.
ருத்ரான்ஷன் பார்த்த ஒற்றை பார்வையில், அந்த வேண்டா வெறுப்பு கூட பயந்து ஓடியதோ, "ஹி… ஹி… அஞ்சனா இந்த சாரி உன் கலருக்கு ரொம்ப நல்லா இருக்கும்" என்று அவளுக்கு ஆடை தேர்வு செய்ய ஆரம்பித்தார்கள்.
அவள் பிரச்சனை தீர்வு கண்டாலும் தீர ஒன்று. விட்டு தொலையேன் என்றாலும், மடியில் கட்டி கொண்டு மனதை ரணமாக்க தயாராகி விட்ட மகனை பார்த்து இதயம் கனக்க, ஓரமாக நின்றிருந்த அன்னையை அவனே தோள்களை பற்றி அவள் அருகே இழுத்து வந்து விட்டான்.
"பிளீஸ் மா…" கொஞ்சலாக விழி சுருக்கியவன் கெஞ்சலை மறுக்க முடியாது, மகனுக்காக மட்டுமே அவ்விடம் நின்றார்.
சற்றுமுன் இருந்த சூழல் என்ன? இப்போது இருக்கும் சூழல் என்ன?
விலகி நின்ற கூட்டத்தை அருகே இழுத்து வந்துவிட்டான். ஆனால் போலி வேசம் போடும் கூட்டத்துடன் ஒட்ட முடியாதே.
"நம்ம கல்யாணத்தோட ஒவ்வொரு நிமிஷத்தையும் ரசிச்சு அனுபவிக்கணும். எதையும் ஜஸ்ட் லைக் தட்னு கடந்து வர கூடாது.
உன் குடும்பம், என் குடும்பம் எல்லாரையும் கூப்பிட்டு போய் முகூர்த்த பட்டு எடுக்கணும்.
எல்லாரும் எனக்காக சாரி செலக்ட் பண்ணனும். இந்த சாரி நல்லா இல்ல அது, அது நல்லா இல்ல இது. அந்த கலர்ல வேற டிசைன்னு கடைக்காரனை ஒரு வழி பண்ணிடனும்.
இதெல்லாம் பண்ணுவ தானே"
என்றோ ஒருநாள் தோழியின் திருமணத்திற்கு சென்று விட்டு வந்த அஞ்சனா அவள் திருமண கனவுகளை பட்டியலிட்டிருக்க,
"தங்கள் சித்தம் மகாராணி" என்று உடலை குறுக்கி, மரியாதையாக குனிந்து சொன்னவன், அவளின் ஒவ்வொரு வார்த்தைகளையும் நிஜமாக்க போராடுகிறான்.
'என் காதல் மணல் மாளிகைக்கு கூட உயிர் கொடுக்கும் போது. என் காதலி கனவில் ஏன் வாழ வேண்டும்?' அவள் கனவுகளை எல்லாம் நிஜமாக்கும் முனைப்பில் அவன்.
கனவுகள் நிஜமாவதை பாரமான மனதுடன் கடக்கும் அவள்.
யாரிடமும் ஒன்ற முடியாது வெறுத்து போனவளுக்கு, 'என்னை விட்டு விடேன்' என்று எல்லாவற்றையும் உதறி தள்ளிவிட்டு எழுந்து ஓடிட ஆசை தான்.
ஆனால் அவன் காதல். அவள் சந்தோஷத்திற்காக அவன் எடுக்கும் முயற்சிகள். அது மட்டும் தானே அவளை அவனன்பு சிறையில் கட்டி போட்டு வைத்திருக்கிறது.
ஏதோ போல் அமர்ந்திருந்த அஞ்சனா பின்னால் வந்து நின்ற ருத்ரான்ஷனோ, அங்கிருந்த பட்டுகளை விழிகளால் அலசிய படி, மெருன் நிற பட்டு சேலை ஒற்றை எடுக்க சொல்லி, அவள் தோளில் வைத்தபடி, எதிரே அவள் பிம்பம் தெரிந்த கண்ணாடி வழியே அவள் கண்களை பார்த்துக் கொண்டே,
"உனக்காகவே நெய்தது போல இருக்கு. சோ அட்மைர்" என்று காதருகே காதல் வழிய சொன்னவன் மென் குரலில் விழி நிமிர்த்தி அவன் விழிகளை பார்த்தாலே தவிர, அந்த புடவை எல்லாம் இரண்டாம் பட்சம் தான்.
ஒருவனால் எந்த சூழலிலும், எத்தனை ஆண்டுகள் கடந்தாலும் ஒரே போல் காதலிக்க முடியுமா?
அவனால் காதலிக்க முடிகிறதே. முதல் நாள் அவளை விழுங்கிய அதே பார்வை. துளியும் மாறாது இப்போதும் அவன் கண்களில்.
ஆனால் அவள் தான் முற்றாக மாறியிருந்தாள், மனதாலும், உருவத்தாலும்.
"ஏய் சோடா புட்டி இங்க வா" பள்ளி இறுதி ஆண்டின் போது, பாதி முகத்தை மறைத்த பெரிய கண்ணாடி, மௌத் கிளிப் போட்டும் வாய்க்குள் அடங்காத பற்களை இதழ்களை சப்பென்று மூடிக் கொண்டு அவர்கள் அருகே வந்து நின்ற பெண்ணை அப்போது தான் முதல் முறை ருத்ரான்ஷன் பார்த்தான்.
அவன் நண்பர்கள் தான் அழைத்து, "என்ன ஸ்டைலுக்கு பெரிய கண்ணாடி போட்டு சுத்திறியா?" அவள் கண்ணாடியை உருவி, கேலி செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.
கண்களை மூடிக் கொண்டே, "கண்ணாடிய குடுங்க. பவர் கிளாஸ். கண்ணாடி இல்லாம எனக்கு கண்ணு தெரியாது. பிளீஸ்" என்று கெஞ்சிய படியே, கைகளை காற்றில் துழாவி யாரையோ தடவிக் கொண்டு இருக்க,
பெரிய சிரிப்பொழி அங்கே.
"எம்மா உன் கண்ணாடி இங்க இருக்கு. அவனை ஏன் தடவுற? இங்க வந்து தடவு" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் கைகளை விலக்கி விட போனவன், கைகளை தடுத்து இருந்த ருத்ரான்ஷனோ, நண்பர்களை அடக்கும் பார்வை பார்த்து விட்டு, அவன் கையில் இருந்த கண்ணாடியை பறித்து, தன் முன் கண்களை மூடிக் கொண்டு நின்றவள் கண்களில் மாட்டி விட,
மெதுவாக கண்களை திறந்து பார்த்தவள் கருவிழிக்குள் அவளை பார்வையால் விழுங்கிய படி, மென்மையாக இதழ் பிரித்து சிரித்து கொண்டிருந்தான் ருத்ரான்ஷன்.
அவன் முகத்தில் பதிந்து இருந்த தன் கைகளை சட்டென்று தன்னை நோக்கி இழுத்துக் கொண்டவள், 'இவன் ஏன் நம்மள பார்த்து சிரிக்கிறான்?' புரியா பார்வையில் அவள் அவ்விடம் விட்டு சென்றிருக்க, அவள் உருவம் கண்களை விட்டு மறையும் வரை அவளையே பார்த்தவன்,
"யார் இந்த பொண்ணு? புதுசா இருக்கா" என்று நண்பர்களிடம் கேட்டான்.
"எது? புதுசாவா? இந்த வருஷம் ஆரம்பிச்சதுல இருந்து நம்ம கூட தான் படிக்குது. நோட் பண்ற அளவுக்கு பெரிய ஆள் இல்ல. அதான் உனக்கு தெரியல" என்று சொல்லி விட்டு அவர்கள் இன்னொரு அடிமையை அழைத்து நேரம் போக்கிக் கொண்டிருக்க,
ருத்ரான்ஷன் சிந்தனை எல்லாம் அந்த நாலு கண்ணு, பல்செட்டிடம் தான்.
அன்று அவன் பார்த்த அதே பார்வை, துளியும் பிரமிப்பு நீங்காது, அவளின் லென்ஸ் விழிகளை இப்போதும் அவன் விழிகள் பார்த்திட,
அவன் இதழ்கள் செய்த மாயம், அவள் இதழ்களும் அழகாக விரிந்துக் கொண்டது.
'வேண்டாம் இந்த உலகம், வா தனியொரு உலகம் செய்வோம்.' சாகும்வரை அவன் முகம் பார்த்தே வாழ்ந்திடலாம். மேலும் மேலும் காதல் கொள்ள வைக்கிறான்.
'போதும் நிறுத்தி விடு. உனது காதலில் நான் உருகியே போய் விடுவேன் போல' என்று அவள் தான் விழிகளை தாழ்த்தி கொண்டாள்.
அவள் உருகி விட்டால் கூட, உருகிய துளிகளை எல்லாம் ஒன்றாக்கி, அவன் உயிர் கொண்டே உயிர் கொடுப்பானே. நிறைவான மனதுடன் அவளுக்கான சேலையை எடுத்து முடித்த பிறகு, அவனுக்கான உடையை அவளையே தேர்வு செய்ய சொன்னான்.
"ஷான்… உனக்கு தெரியும் தானே. எனக்கு செலக்ட் பண்ண வராது. நீயே நல்லதா எடேன்" என்று அவன் காதில் கிசு கிசுத்தவளை,
முறைத்தவன், "சனு பேபி… என்னையே செலக்ட் பண்ணியிருக்க தானே. உன் செலக்சன் பிரமாதமா தான் இருக்கும். நீயே செலக்ட் பண்ணு. நீ என்ன எடுத்து கொடுத்தாலும் நான் அதை போட்டுப்பேன்" என்றவன் இன்னும் அவள் காதோரம் குனிந்து, இதழ்கள் அவள் காது மடலை உரச, "இன்கிளுடிங் இன்னர்ஸ் வரைக்கும் நீ தான் எடுத்து கொடுக்கணும். இல்ல நீ என்ன எடுத்து கொடுக்கிறியோ அது மட்டும் தான் போட்டுப்பேன்" என்று பிடிவாதமாக சொல்ல, அவன் நெருங்கி நின்றதிலேயே இதயம் பட படக்க அமர்ந்திருந்தவளை அவன் வார்த்தைகள் வெட்கத்தில் சிவக்க வைக்க,
அவன் முகம் காண சங்கோஜபட்டு, "ச்சீ… போ டா" என்று வாய்க்குள்ளே முனு முனுத்த படி தலை கவிழ்ந்து கொண்டாள்.
அவள் வெட்கத்தை ரசித்து கொண்டே "என்ன யோசிக்கிறீங்க மேடம். ஏதாவது எடுத்து தருவீங்களா?" என்று கேட்க,
தலை நிமிர்ந்து எதிரே இருந்த ட்ரையல் கண்ணாடி வழியே அவனைப் பார்த்தவள், "எதுவும் எடுக்க வேணாம்னு நினைக்கிறேன்" என்று சொல்ல,
அதிர்ந்து விழிகளை விரித்தவன், கைகளை வாயில் வைத்து மிரண்டு அவளைப் பார்த்த பார்வையில் சத்தமாக சிரித்தே விட்டாள் அஞ்சனா.
"கல்யாணம் வரைக்கும் என் கற்ப்பை விட்டு வைங்க மேடம்" அணிந்திருந்த கோர்ட்டை, மார்புக்கு நேராக இழுத்து விட்டு அவன் சொன்ன தொனியில் கண்களில் நீர் ததும்ப சிரித்தவளை அவன் இமைக்காது ரசிக்க,
பலருக்கு அந்த சிரிப்பு எரிச்சலை தான் கொடுத்தது.
"எப்படி இவளால சிரிக்க முடியுது? உடம்புல கூச்சம் நாச்சமெல்லம் கொஞ்சமும் இல்ல போல. ச்ச" என்று ருத்ரான்ஷன் சித்தி அவன் அன்னை காதை கடிக்க, அவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் தான் இருவரையும் இமைக்காது பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.
ஒரு சம்பவம் நடந்தால், அது சில நிமிட பேசு பொருளாக சுவர்ஸ்ய பேச்சாக, எல்லாரும் பேசி கொண்டு கடந்து விடுகிறார்கள். ஆனால் சம்மந்தப்பட்டவர்கள் சாகும் வரை சதா அதை பற்றி மட்டும் தான் நினைத்து கொண்டே புழுங்கி சாக வேண்டும் என்று நினைப்பது எல்லாம் எவ்வளவு பெரிய அரக்க தனம்.
அவளாக அதை மறந்து வாழ முயன்றாலும் குற்றம். வாய் விட்டு கவலை மறந்து சிரித்தாலும் மாபெரும் குற்றம்.
பெண் என்றாலோ ஆயிரம் முட்டுகட்டு போடும் உலகத்தில், அவள் நிலையை சொல்லவும் வேண்டுமா?
சிரிக்கும் இதழ்களை வன்மமாக பார்க்கும் பல கண்கள் மத்தியில், மனம் நெகிழ்ந்து, பனிந்து நான்கு கண்கள் பார்த்து கொண்டிருந்தது.
வேறு யார்? அஞ்சனாவின் தாய் தந்தை தான்.
"அவ எப்பவும் இப்படி சிரிச்சிக்கிட்டே சந்தோஷமா இருக்கணும்ங்க" என்று அஞ்சனா தாய் விஜயா சொல்ல,
"ருத்ரன் இருக்கும் வரைக்கும் அவளோட சந்தோஷம் நிலைச்சி இருக்கும் மா. அவன் ஒருத்தன் போதும் அவளுக்கு. நம்ம பொண்ண நம்மள விட நல்லா பார்த்துப்பான்" என்று மனம் நெகிழ சொல்லி கொண்டவர் கண்களிலும் ஒருதுளி நீர் தேங்கி நின்றது.
இத்தனை நாட்கள் சுயபூட்டு பூட்டி கொண்டிருந்தவள் இதயத்தை மீண்டும் திறந்து சிரிக்க வைத்த தன் மருமகனை நிறைவாக பார்த்து கொண்டார்.
"இந்த மாதிரி எல்லாம் நடக்கும்னு முன்னாடியே தெரிஞ்சனால தான் சொல்றேன். நான் உனக்கு வேணாம் ருத்ரா. கல்யாணத்தை நிறுத்திடலாம்" என்று தேம்பிய குரலில் சொல்லி முடித்தவள் வலியை அவனும் உணர்வான் தானே.
நெஞ்சை அடைக்கும் வலி, சட்டென்று மூளை சூடாக மிருக தனமாக நடந்துக் கொண்டான்.
அவன் செயல் அவளை பாதித்தது என்பதை உணர்ந்த நொடி, இரு கைகளாலும் முகத்தை அழுந்த துடைத்துக் கொண்டே வேகமாக எழுந்தவன், அஞ்சனாவை நெருங்கி,
"நத்திங் டூ வொர்ரி. ஐ ஆம் பைன். ட்ரஸ் எடுக்கலாம்" என்று சிரித்த முகத்துடன் சொல்லிக் கொண்டே அவள் கைகளை பற்றி அழைத்து சென்றவன், சுற்றி நின்றிருந்த தன் உறவுகளை பார்த்து,
"முதல்ல அஞ்சனாவுக்கு எடுத்துடலாம்" என்று சாதாரணமாக சொன்னாலும், ஒருவித அதிகார தோரணையும், கட்டளையும் இருக்க, அவளுடன் இருந்தால் அசிங்கம் என்று விலகி நின்றவர்களோ, வேண்டா வெறுப்பாக அவளை நெருங்கி நின்றார்கள்.
ருத்ரான்ஷன் பார்த்த ஒற்றை பார்வையில், அந்த வேண்டா வெறுப்பு கூட பயந்து ஓடியதோ, "ஹி… ஹி… அஞ்சனா இந்த சாரி உன் கலருக்கு ரொம்ப நல்லா இருக்கும்" என்று அவளுக்கு ஆடை தேர்வு செய்ய ஆரம்பித்தார்கள்.
அவள் பிரச்சனை தீர்வு கண்டாலும் தீர ஒன்று. விட்டு தொலையேன் என்றாலும், மடியில் கட்டி கொண்டு மனதை ரணமாக்க தயாராகி விட்ட மகனை பார்த்து இதயம் கனக்க, ஓரமாக நின்றிருந்த அன்னையை அவனே தோள்களை பற்றி அவள் அருகே இழுத்து வந்து விட்டான்.
"பிளீஸ் மா…" கொஞ்சலாக விழி சுருக்கியவன் கெஞ்சலை மறுக்க முடியாது, மகனுக்காக மட்டுமே அவ்விடம் நின்றார்.
சற்றுமுன் இருந்த சூழல் என்ன? இப்போது இருக்கும் சூழல் என்ன?
விலகி நின்ற கூட்டத்தை அருகே இழுத்து வந்துவிட்டான். ஆனால் போலி வேசம் போடும் கூட்டத்துடன் ஒட்ட முடியாதே.
"நம்ம கல்யாணத்தோட ஒவ்வொரு நிமிஷத்தையும் ரசிச்சு அனுபவிக்கணும். எதையும் ஜஸ்ட் லைக் தட்னு கடந்து வர கூடாது.
உன் குடும்பம், என் குடும்பம் எல்லாரையும் கூப்பிட்டு போய் முகூர்த்த பட்டு எடுக்கணும்.
எல்லாரும் எனக்காக சாரி செலக்ட் பண்ணனும். இந்த சாரி நல்லா இல்ல அது, அது நல்லா இல்ல இது. அந்த கலர்ல வேற டிசைன்னு கடைக்காரனை ஒரு வழி பண்ணிடனும்.
இதெல்லாம் பண்ணுவ தானே"
என்றோ ஒருநாள் தோழியின் திருமணத்திற்கு சென்று விட்டு வந்த அஞ்சனா அவள் திருமண கனவுகளை பட்டியலிட்டிருக்க,
"தங்கள் சித்தம் மகாராணி" என்று உடலை குறுக்கி, மரியாதையாக குனிந்து சொன்னவன், அவளின் ஒவ்வொரு வார்த்தைகளையும் நிஜமாக்க போராடுகிறான்.
'என் காதல் மணல் மாளிகைக்கு கூட உயிர் கொடுக்கும் போது. என் காதலி கனவில் ஏன் வாழ வேண்டும்?' அவள் கனவுகளை எல்லாம் நிஜமாக்கும் முனைப்பில் அவன்.
கனவுகள் நிஜமாவதை பாரமான மனதுடன் கடக்கும் அவள்.
யாரிடமும் ஒன்ற முடியாது வெறுத்து போனவளுக்கு, 'என்னை விட்டு விடேன்' என்று எல்லாவற்றையும் உதறி தள்ளிவிட்டு எழுந்து ஓடிட ஆசை தான்.
ஆனால் அவன் காதல். அவள் சந்தோஷத்திற்காக அவன் எடுக்கும் முயற்சிகள். அது மட்டும் தானே அவளை அவனன்பு சிறையில் கட்டி போட்டு வைத்திருக்கிறது.
ஏதோ போல் அமர்ந்திருந்த அஞ்சனா பின்னால் வந்து நின்ற ருத்ரான்ஷனோ, அங்கிருந்த பட்டுகளை விழிகளால் அலசிய படி, மெருன் நிற பட்டு சேலை ஒற்றை எடுக்க சொல்லி, அவள் தோளில் வைத்தபடி, எதிரே அவள் பிம்பம் தெரிந்த கண்ணாடி வழியே அவள் கண்களை பார்த்துக் கொண்டே,
"உனக்காகவே நெய்தது போல இருக்கு. சோ அட்மைர்" என்று காதருகே காதல் வழிய சொன்னவன் மென் குரலில் விழி நிமிர்த்தி அவன் விழிகளை பார்த்தாலே தவிர, அந்த புடவை எல்லாம் இரண்டாம் பட்சம் தான்.
ஒருவனால் எந்த சூழலிலும், எத்தனை ஆண்டுகள் கடந்தாலும் ஒரே போல் காதலிக்க முடியுமா?
அவனால் காதலிக்க முடிகிறதே. முதல் நாள் அவளை விழுங்கிய அதே பார்வை. துளியும் மாறாது இப்போதும் அவன் கண்களில்.
ஆனால் அவள் தான் முற்றாக மாறியிருந்தாள், மனதாலும், உருவத்தாலும்.
"ஏய் சோடா புட்டி இங்க வா" பள்ளி இறுதி ஆண்டின் போது, பாதி முகத்தை மறைத்த பெரிய கண்ணாடி, மௌத் கிளிப் போட்டும் வாய்க்குள் அடங்காத பற்களை இதழ்களை சப்பென்று மூடிக் கொண்டு அவர்கள் அருகே வந்து நின்ற பெண்ணை அப்போது தான் முதல் முறை ருத்ரான்ஷன் பார்த்தான்.
அவன் நண்பர்கள் தான் அழைத்து, "என்ன ஸ்டைலுக்கு பெரிய கண்ணாடி போட்டு சுத்திறியா?" அவள் கண்ணாடியை உருவி, கேலி செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.
கண்களை மூடிக் கொண்டே, "கண்ணாடிய குடுங்க. பவர் கிளாஸ். கண்ணாடி இல்லாம எனக்கு கண்ணு தெரியாது. பிளீஸ்" என்று கெஞ்சிய படியே, கைகளை காற்றில் துழாவி யாரையோ தடவிக் கொண்டு இருக்க,
பெரிய சிரிப்பொழி அங்கே.
"எம்மா உன் கண்ணாடி இங்க இருக்கு. அவனை ஏன் தடவுற? இங்க வந்து தடவு" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் கைகளை விலக்கி விட போனவன், கைகளை தடுத்து இருந்த ருத்ரான்ஷனோ, நண்பர்களை அடக்கும் பார்வை பார்த்து விட்டு, அவன் கையில் இருந்த கண்ணாடியை பறித்து, தன் முன் கண்களை மூடிக் கொண்டு நின்றவள் கண்களில் மாட்டி விட,
மெதுவாக கண்களை திறந்து பார்த்தவள் கருவிழிக்குள் அவளை பார்வையால் விழுங்கிய படி, மென்மையாக இதழ் பிரித்து சிரித்து கொண்டிருந்தான் ருத்ரான்ஷன்.
அவன் முகத்தில் பதிந்து இருந்த தன் கைகளை சட்டென்று தன்னை நோக்கி இழுத்துக் கொண்டவள், 'இவன் ஏன் நம்மள பார்த்து சிரிக்கிறான்?' புரியா பார்வையில் அவள் அவ்விடம் விட்டு சென்றிருக்க, அவள் உருவம் கண்களை விட்டு மறையும் வரை அவளையே பார்த்தவன்,
"யார் இந்த பொண்ணு? புதுசா இருக்கா" என்று நண்பர்களிடம் கேட்டான்.
"எது? புதுசாவா? இந்த வருஷம் ஆரம்பிச்சதுல இருந்து நம்ம கூட தான் படிக்குது. நோட் பண்ற அளவுக்கு பெரிய ஆள் இல்ல. அதான் உனக்கு தெரியல" என்று சொல்லி விட்டு அவர்கள் இன்னொரு அடிமையை அழைத்து நேரம் போக்கிக் கொண்டிருக்க,
ருத்ரான்ஷன் சிந்தனை எல்லாம் அந்த நாலு கண்ணு, பல்செட்டிடம் தான்.
அன்று அவன் பார்த்த அதே பார்வை, துளியும் பிரமிப்பு நீங்காது, அவளின் லென்ஸ் விழிகளை இப்போதும் அவன் விழிகள் பார்த்திட,
அவன் இதழ்கள் செய்த மாயம், அவள் இதழ்களும் அழகாக விரிந்துக் கொண்டது.
'வேண்டாம் இந்த உலகம், வா தனியொரு உலகம் செய்வோம்.' சாகும்வரை அவன் முகம் பார்த்தே வாழ்ந்திடலாம். மேலும் மேலும் காதல் கொள்ள வைக்கிறான்.
'போதும் நிறுத்தி விடு. உனது காதலில் நான் உருகியே போய் விடுவேன் போல' என்று அவள் தான் விழிகளை தாழ்த்தி கொண்டாள்.
அவள் உருகி விட்டால் கூட, உருகிய துளிகளை எல்லாம் ஒன்றாக்கி, அவன் உயிர் கொண்டே உயிர் கொடுப்பானே. நிறைவான மனதுடன் அவளுக்கான சேலையை எடுத்து முடித்த பிறகு, அவனுக்கான உடையை அவளையே தேர்வு செய்ய சொன்னான்.
"ஷான்… உனக்கு தெரியும் தானே. எனக்கு செலக்ட் பண்ண வராது. நீயே நல்லதா எடேன்" என்று அவன் காதில் கிசு கிசுத்தவளை,
முறைத்தவன், "சனு பேபி… என்னையே செலக்ட் பண்ணியிருக்க தானே. உன் செலக்சன் பிரமாதமா தான் இருக்கும். நீயே செலக்ட் பண்ணு. நீ என்ன எடுத்து கொடுத்தாலும் நான் அதை போட்டுப்பேன்" என்றவன் இன்னும் அவள் காதோரம் குனிந்து, இதழ்கள் அவள் காது மடலை உரச, "இன்கிளுடிங் இன்னர்ஸ் வரைக்கும் நீ தான் எடுத்து கொடுக்கணும். இல்ல நீ என்ன எடுத்து கொடுக்கிறியோ அது மட்டும் தான் போட்டுப்பேன்" என்று பிடிவாதமாக சொல்ல, அவன் நெருங்கி நின்றதிலேயே இதயம் பட படக்க அமர்ந்திருந்தவளை அவன் வார்த்தைகள் வெட்கத்தில் சிவக்க வைக்க,
அவன் முகம் காண சங்கோஜபட்டு, "ச்சீ… போ டா" என்று வாய்க்குள்ளே முனு முனுத்த படி தலை கவிழ்ந்து கொண்டாள்.
அவள் வெட்கத்தை ரசித்து கொண்டே "என்ன யோசிக்கிறீங்க மேடம். ஏதாவது எடுத்து தருவீங்களா?" என்று கேட்க,
தலை நிமிர்ந்து எதிரே இருந்த ட்ரையல் கண்ணாடி வழியே அவனைப் பார்த்தவள், "எதுவும் எடுக்க வேணாம்னு நினைக்கிறேன்" என்று சொல்ல,
அதிர்ந்து விழிகளை விரித்தவன், கைகளை வாயில் வைத்து மிரண்டு அவளைப் பார்த்த பார்வையில் சத்தமாக சிரித்தே விட்டாள் அஞ்சனா.
"கல்யாணம் வரைக்கும் என் கற்ப்பை விட்டு வைங்க மேடம்" அணிந்திருந்த கோர்ட்டை, மார்புக்கு நேராக இழுத்து விட்டு அவன் சொன்ன தொனியில் கண்களில் நீர் ததும்ப சிரித்தவளை அவன் இமைக்காது ரசிக்க,
பலருக்கு அந்த சிரிப்பு எரிச்சலை தான் கொடுத்தது.
"எப்படி இவளால சிரிக்க முடியுது? உடம்புல கூச்சம் நாச்சமெல்லம் கொஞ்சமும் இல்ல போல. ச்ச" என்று ருத்ரான்ஷன் சித்தி அவன் அன்னை காதை கடிக்க, அவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் தான் இருவரையும் இமைக்காது பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.
ஒரு சம்பவம் நடந்தால், அது சில நிமிட பேசு பொருளாக சுவர்ஸ்ய பேச்சாக, எல்லாரும் பேசி கொண்டு கடந்து விடுகிறார்கள். ஆனால் சம்மந்தப்பட்டவர்கள் சாகும் வரை சதா அதை பற்றி மட்டும் தான் நினைத்து கொண்டே புழுங்கி சாக வேண்டும் என்று நினைப்பது எல்லாம் எவ்வளவு பெரிய அரக்க தனம்.
அவளாக அதை மறந்து வாழ முயன்றாலும் குற்றம். வாய் விட்டு கவலை மறந்து சிரித்தாலும் மாபெரும் குற்றம்.
பெண் என்றாலோ ஆயிரம் முட்டுகட்டு போடும் உலகத்தில், அவள் நிலையை சொல்லவும் வேண்டுமா?
சிரிக்கும் இதழ்களை வன்மமாக பார்க்கும் பல கண்கள் மத்தியில், மனம் நெகிழ்ந்து, பனிந்து நான்கு கண்கள் பார்த்து கொண்டிருந்தது.
வேறு யார்? அஞ்சனாவின் தாய் தந்தை தான்.
"அவ எப்பவும் இப்படி சிரிச்சிக்கிட்டே சந்தோஷமா இருக்கணும்ங்க" என்று அஞ்சனா தாய் விஜயா சொல்ல,
"ருத்ரன் இருக்கும் வரைக்கும் அவளோட சந்தோஷம் நிலைச்சி இருக்கும் மா. அவன் ஒருத்தன் போதும் அவளுக்கு. நம்ம பொண்ண நம்மள விட நல்லா பார்த்துப்பான்" என்று மனம் நெகிழ சொல்லி கொண்டவர் கண்களிலும் ஒருதுளி நீர் தேங்கி நின்றது.
இத்தனை நாட்கள் சுயபூட்டு பூட்டி கொண்டிருந்தவள் இதயத்தை மீண்டும் திறந்து சிரிக்க வைத்த தன் மருமகனை நிறைவாக பார்த்து கொண்டார்.
NNK-87
Moderator
Thread 'அஞ்சனமே அணங்கு கொல்!! - கருத்து திரி' https://www.narumugainovels.com/threads/10690/
NNK-87
Moderator
அஞ்சனம் : 3
திருமணத்திற்கு தேவையான ஆடைகள் எல்லாம் எடுத்து விட்டு, ருத்ரான்ஷன், அஞ்சனாவையும், அவள் பெற்றோரையும் அவர்கள் வீட்டில் விட காரில் அழைத்து வந்து கொண்டிருந்தான்.
அவன் தான் கார் ஓட்டியது. அவன் அருகே அஞ்சனாவின் தந்தை குணசீலன் அமர்ந்து இருக்க, பின்னிருக்கையில் அஞ்சனாவும், அவள் அன்னை விஜயாவும் அமர்ந்திருந்தார்கள்.
அமைதியாக காரை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தவன் பார்வை மொத்தமும், முன் கண்ணாடி வழியே அஞ்சனாவில் தான் பதிந்து இருந்தது. அவளும் நாணத்தில் சிவப்பேறிய முகத்தை மறைக்க, இருக்கைக்கு பின்னால் தன்னை மறைத்த படி, ‘முன்னால பார்த்து வண்டியை ஓட்டுங்க’ என்று விழிகளால் அவனை கலாய்த்து கொண்டிருந்தாள்.
இருவர் சம்பாஷைகளும் மூத்த தம்பதிகள் கண்களிலும் பட்டு தொலைத்தது. அவளுக்கு உரிமையானவன் தான் என்றாலும் சிறிய சங்கோஜம், இருவர் முகத்திலும். பெத்த பெண் அல்லவா, ஆனாலும் மனம் நிறைவாக இருந்தது.
ஒரு தாய் தந்தையின் மிக பெரிய எதிர்பார்ப்பு தன் மகளை கண்கலங்காது பார்த்து கொள்ளும் ஆள் வேண்டும் என்பது தானே. ருத்ரான்ஷன் நிச்சயம் அவர்கள் தேடுதலுக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டவன் தான். எங்கே இருந்து வந்தான் இவன்? பாலைவனத்தில் கூட பால் சுரக்க வைக்கிறான். அத்தனை ஆனந்தம் இருவருக்கும்.
தன் மகளை பார்த்துக் கொண்டே வண்டி ஓட்டிக் கொண்டிருந்த ருத்ரான்ஷனிடம், “நான் வேணா ட்ரைவ் பண்ணவா?" குணசீலன் அவனை கேலி செய்ய தான் கேட்டார்.
ஆனால் அவனோ அடுத்த நிமிஷமே, “சுயார் அங்கில்” என்று வண்டியை நிறுத்தி இறங்கி மறுபக்கம் வந்து அவருக்கு கதவையும் திறந்து விட, அய்யோ என்று ஆனது அஞ்சனாவுக்கு.
‘அடபாவி என் மகளை சைட் அடிக்க நானே உதவி பண்ணனுமா?’ என்பது போல் பார்வை பார்த்தவர் வேறு வழியில்லாது இறங்கி சென்று ட்ரைவர் இருக்கையில் அமர,
“ஆன்டி நீங்க வேணா அங்கில் பக்கத்துல கம்பர்டபுள உட்கார்ந்து வாங்களேன்” என்று பின் கதவையும் திறக்க,
‘மானத்த வாங்குறான்’ மானசீகமாக தலையில் அடித்து குனிந்து கொண்டாள் அஞ்சனா.
அவனை ‘எத?’ என்று அதிர்ந்து பார்த்த விஜயாவோ, இருவரையும் பார்த்துக் கொண்டே,
“நான் அஞ்சனாவுக்கு அம்மா மாப்பிள்ளை. இப்போ இறங்கினா உலகம் என்னை தப்பா பேசும். கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் உங்க பொண்டாட்டி பக்கத்துல உட்கார்ந்து வாங்க” என்று சொல்ல,
நாக்கை கடித்து முகத்தை சுருக்கி கொண்டவன், தலையை கோதிக் கொண்டே “ஓகே” என்று முன்னால் அமர,
‘ஏன் இப்படி?’ என்று கண்களை உருட்டி அவனை மிரட்டி கொண்டிருந்தாள் அஞ்சனா. அப்போதும் கூட, ப்ச் என்று உதட்டை சுழித்தவன், இருக்கையில் ஹாயாக சாய்ந்து அவளை மட்டும் தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
தாய், தந்தை முன்பு சங்கோஜமாக உணர்ந்து அடக்கப்பட்ட புன்னகையுடன் அவனை தவிர்த்து சாலையை வெறித்தாலும், அவளும் திருட்டு தனமாக அவனை தான் பார்த்துக் கொண்டே வந்தாள்.
‘யார் பார்த்தா என்ன? என்னவள் அவள்’ என்ற உரிமை அவனிடம். அவன் அடைக்காக்கும் பொக்கிஷம் அவள். அவன் உயிர் கூட்டில் பதுக்கி, உறங்காது பாதுகாப்பான்.
அவர்கள் கார் அஞ்சனா வீட்டை அடைய, அங்கே அவர்களை வரவேற்றது என்னவோ போலீஸ் வாகனம் தான்.
இவ்வளவு நேரம் இருந்த இதமான சூழல் முற்றிலும் நீங்கி, அஞ்சனா விழிகள் பயத்தில் உறைய, இப்போது யார் பார்க்கிறார்கள் என்ற எண்ணமெல்லாம் கருத்தில் இல்லாது, ஓடி சென்று அவள் பற்றி கொண்டது என்னவோ ருத்ரான்ஷன் கரங்களை தான்.
“ஷான்…” என்றவள் அழைப்பே அவள் பயத்தின் அளவை சொல்ல, அவனும் இறுகிய முகத்துடன் தான், அங்கே நின்றிருந்த இன்ஸ்பெக்டர் அருகே சென்றான்.
அவர்களை பார்த்த இன்ஸ்பெக்டரோ, “உங்களுக்காக தான் வெயிட் பண்றேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே,
“ஐ அம் இன்ஸ்பெக்டர் சிவரஞ்சன்” என்று கையை நீட்ட, அழுத்தமாக அவனை பார்த்த ருத்ரான்ஷனோ தன் கைகள் இரண்டையும் மார்புக்கு குறுக்கே கட்டுக் கொண்டு தான் நின்றான்.
அதே அழுத்த பார்வையில், “ஓகே பைன்” என்று நீட்டிய கையை தன்னை நோக்கி எடுத்துக் கொண்ட சிவரஞ்சன்,
“மிஸ். அஞ்சனா கேஸ் விசயமா கொஞ்சம் விசாரணை பண்ண வேண்டியது இருக்கு. விசாரணையை இங்க வச்சுக்கலாமா? இல்ல எங்க இடத்தில வச்சிக்கலாமா?” என்று கேட்க,
ருத்ரான்ஷன், குணசீலனை திரும்பி பார்த்தான்.
அவன் பார்வையின் அர்த்தம் புரிந்த குணசீலனும், சாவி கொண்டு வீட்டை திறக்க,
“குட்” என்று சொல்லி கொண்டே அவர்கள் பின்னால் வீட்டுக்குள் நுழைந்திருந்தான் சிவரஞ்சன்.
அங்கிருந்த சோபாவில் அவர்கள் எதிரே சிவரஞ்சன் அமர, அஞ்சனாவோ உடல் நடுங்க தான் அவன் முன் அமர்ந்திருந்தாள்.
அவள் பதட்டத்தை மனதில் பதிந்தபடி “ஆரம்பிக்கலாமா?” என்று கேட்டுக் கொண்டே விசாரணையை தொடங்கி இருந்தான் சிவரஞ்சன்.
“மிஸ். அஞ்சனா, நீங்க எதுக்காக சம்பவம் நடந்த அன்னைக்கு, உங்களுக்கு அலாட் பண்ண ரூம்ல இல்லாம வேற ஹோட்டல்ல இருந்தீங்க?” என்று கேட்க,
“ஏன்னா…” என்று பதில் சொல்ல வாயை திறந்த ருத்ரான்ஷனை “உங்க பேரு அஞ்சனாவா? நான் அவங்ககிட்ட தான் விசாரிக்கணும். நீங்க கொஞ்சம்" மூடிட்டு இருங்க வாயை திறந்து வார்த்தைகளை முடிக்கவில்லை என்றாலும், ரஞ்சன் பார்வை அதை தான் சொன்னது.
பல்லை கடித்து கொண்டே, கைகளை மடக்கிய ருத்ரான்ஷன் உடலோ பாறை போல் இறுகி போனது.
தன் கையை பற்றிக் கொண்டிருந்த அஞ்சனா கையில் மெல்லிய அழுத்தம் கொடுத்து, ‘சொல்லு’ என்பது போல் விழியசைக்க அதன் பிறகே அஞ்சனா இதழ்களை பிரித்தாள்.
“எனக்கு அந்த ஹோட்டல்ல தான் ரூம் அலாட் பண்ணியிருக்கிறதா மெயில் வந்துச்சு” என்று சொல்லிக் கொண்டே தன் போனில் சேமித்து வைத்திருந்த மெயில் செய்தி மற்றும் ஹோட்டல் என்ட்ரி டிக்கெட் காட்டிட, அதை தன் அலைபேசிக்கு மாற்றி கொண்டான் ரஞ்சன்.
“அந்த வீடியோ எங்க இருந்து ரெகார்ட் ஆனதுனு உங்களுக்கு ஏதாவது ஐடியா இருக்கா?” என்று கேட்க,
அவளோ வேறு ஆடவன் தன் அந்தரங்கம் பற்றி கேட்பதில் கூனி குறுகி, தலை கவிழ்ந்து ‘இல்லை’ என்று தான் தலையசைத்தாள்.
“அந்த வீடியோ உண்மை தானே. அப்போ உங்களுக்கு தெரியாம அப்படி ஒரு வீடியோ ரெகார்ட் ஆக வாய்ப்பு குறைவு தான். நிச்சயமா அது பாத்ரூம்ல ரெகார்ட் ஆகல. இட்ஸ் ஃபுல்லி நியுட். நீங்க தான் ட்ரஸ் ரிமூவ் பண்ற போல ரெகார்ட் ஆகி இருக்கு. மேபீ ஹோட்டல் ரூமா கூட இருக்கலாம். நீங்க கொஞ்சம் ஓபன்ஆ பேசினா தான் எங்களால முடிஞ்ச உதவி உங்களுக்கு பண்ண முடியும்” என்றவனை இயலாமையுடன் தான் நிமிர்ந்து பார்த்தாள் அவள்.
அவன் வேலையை தான் அவன் பார்க்கிறான். ஆனால் அடுத்த ஆடவன் இதையெல்லாம் கேட்கும் போது பெண்ணின் நிலை தான் நெருப்பில் தகித்தது போல் இருந்தது.
“உங்களுக்கு ட்ரக் யூஸ் பண்ற பழக்கம் ஏதாவது?” என்று ரஞ்சன் இழுக்க,
ருத்ரான்ஷன் பற்றியிருந்த விரல்கள் நடுங்க, அழ ஆரம்பித்து விட்டாள்.
அவள் அழுதாள் ருத்ரன் இதயம் தாங்குமா? “எனாஃப் இன்ஸ்பெக்டர். அஞ்சனாவுக்கு ட்ராக்ஸ் எடுக்கிற பழக்கம் எதுவும் கிடையாது. அன்னைக்கு அதுக்கும் சேர்த்து தான் டெஸ்ட் எடுத்திருக்காங்க. அந்த ரிப்போர்ட் கூட நாங்க போலீஸ்ல சப்மிட் பண்ணியிருக்கோம். எந்த பொண்ணாவது தன்னை தானே அப்படி வீடியோ எடுத்து விடுவாளா?” என்று சீற,
“ஏன் இல்ல… கிரிக்கெட்ல அவங்க நாடு வின் பண்ண சந்தோசத்தில நியுட்ஆ ஸ்டேடியம்ல ஓடின பொண்ணுங்க கூட இருக்காங்க. நியுடிட்டி இப்போ பேஷன் ஆகிடுச்சு. ஒரு கேம்காக அப்படி பண்ணும் போது, இவங்க ஏன் பண்ணியிருக்க கூடாது?” ருத்ரான்ஷன் அளவுக்கு அவனும் கோபமாக சீறினான்.
இருவரும் முட்டிக் கொண்டு நிற்க, அஞ்சனாவோ வேதனையாக தலை கவிழ்ந்து முகத்தை மூடி அழ ஆரம்பித்து விட்டாள்.
“சனு” என்று ருத்ரான்ஷன் அவள் தோளை பற்றி சமாதானம் செய்ய,
தன் கோபம் உணர்ந்து நெற்றியை நீவிக் கொண்ட சிவரஞ்சனோ, நிதானமான குரலில் “எங்களோட இன்டன்சன் உங்க மனச காயப்படுத்துறது இல்ல அஞ்சனா. இந்தியாவை முன்னிறுத்தி நீங்க கலந்துகிட்ட போட்டியில நடந்த அசம்பாவிதம், தனிப்பட்ட முறையில உங்களோட கேஸ் தாண்டி, அவங்க உங்க மேல சொன்ன புகார் பொய்னு ப்ரூப் பண்ணனும்னு தான், ஒரு இந்தியன் போலீஸ் ஆபிசரா நான் முயற்சி பண்றேன். நீங்க ஓபன்அப் ஆகாம யாராலையும் உங்களை காப்பாத்த முடியாது அஞ்சனா. ப்ளீஸ் கொஞ்சம் கோஆப்ரேட் பண்ணுங்க” என்று அத்தனை பொறுமையாக அவன் நிலவரத்தை எடுத்து சொல்ல,
அஞ்சனாவும் தலை நிமிர்ந்து அவனை பார்த்தவள், கண்களை துடைத்துக் கொண்டே, “ஓகே இன்ஸ்பெக்டர். என்ன கேட்கணும் கேளுங்க” என்றாள்.
“சூப்பர்…” என்ற ரஞ்சன் குரலில் துள்ளல் தெரிய, “மேபீ உங்க போனை யாராவது ஹேக் பண்ணி, ஜட்ஜஸ்க்கு மெசேஜ் பண்ணியிருக்கலாம். ஆனா அந்த வீடியோ? உங்களுக்கு தெரியாம எடுத்ததா இருந்தா கூட, அந்த இடம், நீங்க ரிமூவ் பண்ண ட்ரெஸ் வச்சி எங்க ரெகார்ட் ஆகியிருக்கும்னு உங்களுக்கு எதாவது ஐடியா இருக்கா? இல்ல யார் மேலயாவது சந்தேகம் இருக்கா? உங்களுக்கு எதிரிங்கனு யாராவது?” என்று அவன் தனக்கு வேண்டிய கேள்விகள் அனைத்தையும் கேட்டு விட்டு நிதானமாக அஞ்சனா முகத்தை பார்க்க,
கலங்கிய விழிகளை உருட்டி யோசித்தவள், “எதிரிங்கனு யாரும் இல்ல. அந்த வீடியோ எங்க? எப்படி? ரெகார்ட் ஆச்சினு எனக்கு தெரியல. பாடி ஸ்ட்ரெச்சர் மெஸர் பண்றதுக்காக இந்த மாதிரி நைட் டைம் ட்ரஸ் ரிமூவ் பண்ணியிருக்கேன்.”
“நீங்க போட்டிருந்த ட்ரஸ்” என்று ரஞ்சன் எடுத்துக் கொடுக்க,
“அது நான் போடுற நைட் ட்ரஸ். இந்த மாதிரி நிறைய என்கிட்ட இருக்கு. அத வச்சி, எங்கனு என்னால ஐடென்டிபை பண்ண முடியல”
இவ்வளவு தூரம் அவள் வெளிப்படையாக சொன்னதே பெரிய விடயம் தான்.
“தேங்க்ஸ் அஞ்சனா. கண்டிப்பா என்னால முடிஞ்ச உதவி பண்றேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே எழுந்தவன்,
“கல்யாணம் பண்ணிக்க போறதா கேள்வி பட்டேன். வாழ்த்துக்கள்” என்று ருத்ரான்ஷனை பார்த்து கையை நீட்ட, இப்போது அவனால் மறுக்க முடியாது “தேங்க்ஸ்” என்று இறுக்கமான முகத்துடன் கை குலுக்கி கொண்டான்.
அவன் சென்றதும் தவிப்பாக அஞ்சனா, ருத்ரான்ஷனை பார்க்க, அவளை தோளோடு அணைத்து தன் மார்பில் சாய்த்துக் கொண்ட ருத்ரனும், “சீக்கிரம் எல்லாம் சரியாகிடும்” என்றான்.
மகளை பார்த்து கண்ணீர் வடித்துக் கொண்டிருந்த விஜயாவோ, “ஏங்க நம்ம பொண்ணுக்கு மட்டும் இப்படி நடக்குது. அவ சிரிச்சி சந்தோசமா இருந்தா அந்த கடவுளுக்கே பிடிக்கலையா? அடுத்த நிமிஷமே அவளை அழ வைக்கிறார்” என்று வேதனையாக கேட்க,
குணசீலனும், “கடவுள் நல்லவங்களை தான் அதிகமா சோதிப்பார்னு சொல்வாங்க. ருத்ரன் அவளுக்கு உறுதுணையாக அவ கூட இருக்க வரை அத்தனை சோதனைகளையும் அவ கடந்து வருவா.”
என்றவரின் முழு நம்பிக்கையும் அவன் ஒருவன் மட்டுமே.
“சரி அப்போ நானும் கிளம்புறேன். வீணா எதையும் யோசிக்காம, என்னை பத்தி மட்டும் யோசி, நம்ம கல்யாணம் பத்தி யோசி, நம்ம பியூச்சர் அண்ட் ஹனிமூன் ட்ரிப் பத்தி மட்டும் யோசி” என்று அவள் காதருகே மெல்லிய குரலில் சொன்னவன் அவள் கன்னத்தை தட்டி, “லவ் யூ” என்று சொல்லிக் கொண்டே விடைபெற, அவளும் சிவந்த கண்களுடன், அவனுக்காக மட்டுமே சிரித்துக் கொண்டே வழியனுப்பினாள்.
அஞ்சனா வீட்டை கடந்து காரில் வந்துக் கொண்டிருந்தவன் முகமோ பாறை போல் இறுகி இருக்க, அவன் நேரே அழைத்தது என்னவோ சிவரஞ்சனின் மேலதிகாரிக்கு தான்.
“அந்த இன்ஸ்பெக்டர் யாரு? அஞ்சனாகிட்ட எதுவும் கேட்க வேணாம் சொல்லி இருந்தேனே? சும்மா அதை இதை கேட்டு அவளை கஷ்டப்படுத்துறான்” என்று சீற,
“சாரி சார். அவன் அங்க வந்த நியூஸ் இப்போ தான் எனக்கு வந்தது. அவன் கன்ரோல் ஏரியா. அவன் தான் இப்போ இந்த கேஸ் இன்ஜார்ச். புது பையன் அதான் கொஞ்சம் ஆர்வமா இருக்கான். நான் தட்டி வைக்கிறேன்” என்று சொல்ல, “இனிமேல் அவ கண்ணு முன்னாடி அவன் வரக்கூடாது” என்று எச்சரித்துக் கொண்டே போனை வைத்தான் ருத்ரான்ஷன்.
அடுத்து தன் வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்த ருத்ரான்ஷன் நேராக சென்றது என்னவோ தன் பாட்டி அறைக்கு தான்.
விபத்தின் காரணமாக கை, கால்கள் செயல்பாட்டை இழந்து, வாய் பேச முடியாது, வீல் சேரில் அமர்ந்திருந்த அந்த வயதான பெண்மணி காலடியில் வந்து அமர்ந்தவனை அவரும் விழிகளை தாழ்த்தி பார்த்தார்.
அவர் கரங்களை தூக்கி தன் தலை மீது வைத்துக் கொண்டவன், “என் சனுவ நிம்மதியாவே இருக்க விட மாட்றாங்க பாட்டிமா. ரொம்ப டார்ச்சர் பண்றங்க, அழுவுறா. அவ அழுவுறத பார்க்கும் போது, இந்த பூமியே வேணாம்னு அவளை எங்கயாவது தூக்கிட்டு போக தோணுது. எங்களுக்கான தனி உலகம். அதுல நானும் அவளும் மட்டும் போதும்னு தோணுது” என்றவன் சிறு பிள்ளை போல் அவர் மடியில் முகம் புதைத்து தன்னவளுக்காக கண்ணீர் வடிக்க,
அவனை பரிதாபமாக பார்த்தவர் மட்டும் தான் அறிவார், அவன் கண்ணீரையும், வெளி காட்டும் அவன் கம்பீரம் தாண்டி அவன் உள்மனதையும்.
அவனை எண்ணி வேதனை கொண்டவர், விழிகளில் இருந்து ஒருதுளி நீர் சிதறி அவன் தலையை நனைத்தது.
திருமணத்திற்கு தேவையான ஆடைகள் எல்லாம் எடுத்து விட்டு, ருத்ரான்ஷன், அஞ்சனாவையும், அவள் பெற்றோரையும் அவர்கள் வீட்டில் விட காரில் அழைத்து வந்து கொண்டிருந்தான்.
அவன் தான் கார் ஓட்டியது. அவன் அருகே அஞ்சனாவின் தந்தை குணசீலன் அமர்ந்து இருக்க, பின்னிருக்கையில் அஞ்சனாவும், அவள் அன்னை விஜயாவும் அமர்ந்திருந்தார்கள்.
அமைதியாக காரை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தவன் பார்வை மொத்தமும், முன் கண்ணாடி வழியே அஞ்சனாவில் தான் பதிந்து இருந்தது. அவளும் நாணத்தில் சிவப்பேறிய முகத்தை மறைக்க, இருக்கைக்கு பின்னால் தன்னை மறைத்த படி, ‘முன்னால பார்த்து வண்டியை ஓட்டுங்க’ என்று விழிகளால் அவனை கலாய்த்து கொண்டிருந்தாள்.
இருவர் சம்பாஷைகளும் மூத்த தம்பதிகள் கண்களிலும் பட்டு தொலைத்தது. அவளுக்கு உரிமையானவன் தான் என்றாலும் சிறிய சங்கோஜம், இருவர் முகத்திலும். பெத்த பெண் அல்லவா, ஆனாலும் மனம் நிறைவாக இருந்தது.
ஒரு தாய் தந்தையின் மிக பெரிய எதிர்பார்ப்பு தன் மகளை கண்கலங்காது பார்த்து கொள்ளும் ஆள் வேண்டும் என்பது தானே. ருத்ரான்ஷன் நிச்சயம் அவர்கள் தேடுதலுக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டவன் தான். எங்கே இருந்து வந்தான் இவன்? பாலைவனத்தில் கூட பால் சுரக்க வைக்கிறான். அத்தனை ஆனந்தம் இருவருக்கும்.
தன் மகளை பார்த்துக் கொண்டே வண்டி ஓட்டிக் கொண்டிருந்த ருத்ரான்ஷனிடம், “நான் வேணா ட்ரைவ் பண்ணவா?" குணசீலன் அவனை கேலி செய்ய தான் கேட்டார்.
ஆனால் அவனோ அடுத்த நிமிஷமே, “சுயார் அங்கில்” என்று வண்டியை நிறுத்தி இறங்கி மறுபக்கம் வந்து அவருக்கு கதவையும் திறந்து விட, அய்யோ என்று ஆனது அஞ்சனாவுக்கு.
‘அடபாவி என் மகளை சைட் அடிக்க நானே உதவி பண்ணனுமா?’ என்பது போல் பார்வை பார்த்தவர் வேறு வழியில்லாது இறங்கி சென்று ட்ரைவர் இருக்கையில் அமர,
“ஆன்டி நீங்க வேணா அங்கில் பக்கத்துல கம்பர்டபுள உட்கார்ந்து வாங்களேன்” என்று பின் கதவையும் திறக்க,
‘மானத்த வாங்குறான்’ மானசீகமாக தலையில் அடித்து குனிந்து கொண்டாள் அஞ்சனா.
அவனை ‘எத?’ என்று அதிர்ந்து பார்த்த விஜயாவோ, இருவரையும் பார்த்துக் கொண்டே,
“நான் அஞ்சனாவுக்கு அம்மா மாப்பிள்ளை. இப்போ இறங்கினா உலகம் என்னை தப்பா பேசும். கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் உங்க பொண்டாட்டி பக்கத்துல உட்கார்ந்து வாங்க” என்று சொல்ல,
நாக்கை கடித்து முகத்தை சுருக்கி கொண்டவன், தலையை கோதிக் கொண்டே “ஓகே” என்று முன்னால் அமர,
‘ஏன் இப்படி?’ என்று கண்களை உருட்டி அவனை மிரட்டி கொண்டிருந்தாள் அஞ்சனா. அப்போதும் கூட, ப்ச் என்று உதட்டை சுழித்தவன், இருக்கையில் ஹாயாக சாய்ந்து அவளை மட்டும் தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
தாய், தந்தை முன்பு சங்கோஜமாக உணர்ந்து அடக்கப்பட்ட புன்னகையுடன் அவனை தவிர்த்து சாலையை வெறித்தாலும், அவளும் திருட்டு தனமாக அவனை தான் பார்த்துக் கொண்டே வந்தாள்.
‘யார் பார்த்தா என்ன? என்னவள் அவள்’ என்ற உரிமை அவனிடம். அவன் அடைக்காக்கும் பொக்கிஷம் அவள். அவன் உயிர் கூட்டில் பதுக்கி, உறங்காது பாதுகாப்பான்.
அவர்கள் கார் அஞ்சனா வீட்டை அடைய, அங்கே அவர்களை வரவேற்றது என்னவோ போலீஸ் வாகனம் தான்.
இவ்வளவு நேரம் இருந்த இதமான சூழல் முற்றிலும் நீங்கி, அஞ்சனா விழிகள் பயத்தில் உறைய, இப்போது யார் பார்க்கிறார்கள் என்ற எண்ணமெல்லாம் கருத்தில் இல்லாது, ஓடி சென்று அவள் பற்றி கொண்டது என்னவோ ருத்ரான்ஷன் கரங்களை தான்.
“ஷான்…” என்றவள் அழைப்பே அவள் பயத்தின் அளவை சொல்ல, அவனும் இறுகிய முகத்துடன் தான், அங்கே நின்றிருந்த இன்ஸ்பெக்டர் அருகே சென்றான்.
அவர்களை பார்த்த இன்ஸ்பெக்டரோ, “உங்களுக்காக தான் வெயிட் பண்றேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே,
“ஐ அம் இன்ஸ்பெக்டர் சிவரஞ்சன்” என்று கையை நீட்ட, அழுத்தமாக அவனை பார்த்த ருத்ரான்ஷனோ தன் கைகள் இரண்டையும் மார்புக்கு குறுக்கே கட்டுக் கொண்டு தான் நின்றான்.
அதே அழுத்த பார்வையில், “ஓகே பைன்” என்று நீட்டிய கையை தன்னை நோக்கி எடுத்துக் கொண்ட சிவரஞ்சன்,
“மிஸ். அஞ்சனா கேஸ் விசயமா கொஞ்சம் விசாரணை பண்ண வேண்டியது இருக்கு. விசாரணையை இங்க வச்சுக்கலாமா? இல்ல எங்க இடத்தில வச்சிக்கலாமா?” என்று கேட்க,
ருத்ரான்ஷன், குணசீலனை திரும்பி பார்த்தான்.
அவன் பார்வையின் அர்த்தம் புரிந்த குணசீலனும், சாவி கொண்டு வீட்டை திறக்க,
“குட்” என்று சொல்லி கொண்டே அவர்கள் பின்னால் வீட்டுக்குள் நுழைந்திருந்தான் சிவரஞ்சன்.
அங்கிருந்த சோபாவில் அவர்கள் எதிரே சிவரஞ்சன் அமர, அஞ்சனாவோ உடல் நடுங்க தான் அவன் முன் அமர்ந்திருந்தாள்.
அவள் பதட்டத்தை மனதில் பதிந்தபடி “ஆரம்பிக்கலாமா?” என்று கேட்டுக் கொண்டே விசாரணையை தொடங்கி இருந்தான் சிவரஞ்சன்.
“மிஸ். அஞ்சனா, நீங்க எதுக்காக சம்பவம் நடந்த அன்னைக்கு, உங்களுக்கு அலாட் பண்ண ரூம்ல இல்லாம வேற ஹோட்டல்ல இருந்தீங்க?” என்று கேட்க,
“ஏன்னா…” என்று பதில் சொல்ல வாயை திறந்த ருத்ரான்ஷனை “உங்க பேரு அஞ்சனாவா? நான் அவங்ககிட்ட தான் விசாரிக்கணும். நீங்க கொஞ்சம்" மூடிட்டு இருங்க வாயை திறந்து வார்த்தைகளை முடிக்கவில்லை என்றாலும், ரஞ்சன் பார்வை அதை தான் சொன்னது.
பல்லை கடித்து கொண்டே, கைகளை மடக்கிய ருத்ரான்ஷன் உடலோ பாறை போல் இறுகி போனது.
தன் கையை பற்றிக் கொண்டிருந்த அஞ்சனா கையில் மெல்லிய அழுத்தம் கொடுத்து, ‘சொல்லு’ என்பது போல் விழியசைக்க அதன் பிறகே அஞ்சனா இதழ்களை பிரித்தாள்.
“எனக்கு அந்த ஹோட்டல்ல தான் ரூம் அலாட் பண்ணியிருக்கிறதா மெயில் வந்துச்சு” என்று சொல்லிக் கொண்டே தன் போனில் சேமித்து வைத்திருந்த மெயில் செய்தி மற்றும் ஹோட்டல் என்ட்ரி டிக்கெட் காட்டிட, அதை தன் அலைபேசிக்கு மாற்றி கொண்டான் ரஞ்சன்.
“அந்த வீடியோ எங்க இருந்து ரெகார்ட் ஆனதுனு உங்களுக்கு ஏதாவது ஐடியா இருக்கா?” என்று கேட்க,
அவளோ வேறு ஆடவன் தன் அந்தரங்கம் பற்றி கேட்பதில் கூனி குறுகி, தலை கவிழ்ந்து ‘இல்லை’ என்று தான் தலையசைத்தாள்.
“அந்த வீடியோ உண்மை தானே. அப்போ உங்களுக்கு தெரியாம அப்படி ஒரு வீடியோ ரெகார்ட் ஆக வாய்ப்பு குறைவு தான். நிச்சயமா அது பாத்ரூம்ல ரெகார்ட் ஆகல. இட்ஸ் ஃபுல்லி நியுட். நீங்க தான் ட்ரஸ் ரிமூவ் பண்ற போல ரெகார்ட் ஆகி இருக்கு. மேபீ ஹோட்டல் ரூமா கூட இருக்கலாம். நீங்க கொஞ்சம் ஓபன்ஆ பேசினா தான் எங்களால முடிஞ்ச உதவி உங்களுக்கு பண்ண முடியும்” என்றவனை இயலாமையுடன் தான் நிமிர்ந்து பார்த்தாள் அவள்.
அவன் வேலையை தான் அவன் பார்க்கிறான். ஆனால் அடுத்த ஆடவன் இதையெல்லாம் கேட்கும் போது பெண்ணின் நிலை தான் நெருப்பில் தகித்தது போல் இருந்தது.
“உங்களுக்கு ட்ரக் யூஸ் பண்ற பழக்கம் ஏதாவது?” என்று ரஞ்சன் இழுக்க,
ருத்ரான்ஷன் பற்றியிருந்த விரல்கள் நடுங்க, அழ ஆரம்பித்து விட்டாள்.
அவள் அழுதாள் ருத்ரன் இதயம் தாங்குமா? “எனாஃப் இன்ஸ்பெக்டர். அஞ்சனாவுக்கு ட்ராக்ஸ் எடுக்கிற பழக்கம் எதுவும் கிடையாது. அன்னைக்கு அதுக்கும் சேர்த்து தான் டெஸ்ட் எடுத்திருக்காங்க. அந்த ரிப்போர்ட் கூட நாங்க போலீஸ்ல சப்மிட் பண்ணியிருக்கோம். எந்த பொண்ணாவது தன்னை தானே அப்படி வீடியோ எடுத்து விடுவாளா?” என்று சீற,
“ஏன் இல்ல… கிரிக்கெட்ல அவங்க நாடு வின் பண்ண சந்தோசத்தில நியுட்ஆ ஸ்டேடியம்ல ஓடின பொண்ணுங்க கூட இருக்காங்க. நியுடிட்டி இப்போ பேஷன் ஆகிடுச்சு. ஒரு கேம்காக அப்படி பண்ணும் போது, இவங்க ஏன் பண்ணியிருக்க கூடாது?” ருத்ரான்ஷன் அளவுக்கு அவனும் கோபமாக சீறினான்.
இருவரும் முட்டிக் கொண்டு நிற்க, அஞ்சனாவோ வேதனையாக தலை கவிழ்ந்து முகத்தை மூடி அழ ஆரம்பித்து விட்டாள்.
“சனு” என்று ருத்ரான்ஷன் அவள் தோளை பற்றி சமாதானம் செய்ய,
தன் கோபம் உணர்ந்து நெற்றியை நீவிக் கொண்ட சிவரஞ்சனோ, நிதானமான குரலில் “எங்களோட இன்டன்சன் உங்க மனச காயப்படுத்துறது இல்ல அஞ்சனா. இந்தியாவை முன்னிறுத்தி நீங்க கலந்துகிட்ட போட்டியில நடந்த அசம்பாவிதம், தனிப்பட்ட முறையில உங்களோட கேஸ் தாண்டி, அவங்க உங்க மேல சொன்ன புகார் பொய்னு ப்ரூப் பண்ணனும்னு தான், ஒரு இந்தியன் போலீஸ் ஆபிசரா நான் முயற்சி பண்றேன். நீங்க ஓபன்அப் ஆகாம யாராலையும் உங்களை காப்பாத்த முடியாது அஞ்சனா. ப்ளீஸ் கொஞ்சம் கோஆப்ரேட் பண்ணுங்க” என்று அத்தனை பொறுமையாக அவன் நிலவரத்தை எடுத்து சொல்ல,
அஞ்சனாவும் தலை நிமிர்ந்து அவனை பார்த்தவள், கண்களை துடைத்துக் கொண்டே, “ஓகே இன்ஸ்பெக்டர். என்ன கேட்கணும் கேளுங்க” என்றாள்.
“சூப்பர்…” என்ற ரஞ்சன் குரலில் துள்ளல் தெரிய, “மேபீ உங்க போனை யாராவது ஹேக் பண்ணி, ஜட்ஜஸ்க்கு மெசேஜ் பண்ணியிருக்கலாம். ஆனா அந்த வீடியோ? உங்களுக்கு தெரியாம எடுத்ததா இருந்தா கூட, அந்த இடம், நீங்க ரிமூவ் பண்ண ட்ரெஸ் வச்சி எங்க ரெகார்ட் ஆகியிருக்கும்னு உங்களுக்கு எதாவது ஐடியா இருக்கா? இல்ல யார் மேலயாவது சந்தேகம் இருக்கா? உங்களுக்கு எதிரிங்கனு யாராவது?” என்று அவன் தனக்கு வேண்டிய கேள்விகள் அனைத்தையும் கேட்டு விட்டு நிதானமாக அஞ்சனா முகத்தை பார்க்க,
கலங்கிய விழிகளை உருட்டி யோசித்தவள், “எதிரிங்கனு யாரும் இல்ல. அந்த வீடியோ எங்க? எப்படி? ரெகார்ட் ஆச்சினு எனக்கு தெரியல. பாடி ஸ்ட்ரெச்சர் மெஸர் பண்றதுக்காக இந்த மாதிரி நைட் டைம் ட்ரஸ் ரிமூவ் பண்ணியிருக்கேன்.”
“நீங்க போட்டிருந்த ட்ரஸ்” என்று ரஞ்சன் எடுத்துக் கொடுக்க,
“அது நான் போடுற நைட் ட்ரஸ். இந்த மாதிரி நிறைய என்கிட்ட இருக்கு. அத வச்சி, எங்கனு என்னால ஐடென்டிபை பண்ண முடியல”
இவ்வளவு தூரம் அவள் வெளிப்படையாக சொன்னதே பெரிய விடயம் தான்.
“தேங்க்ஸ் அஞ்சனா. கண்டிப்பா என்னால முடிஞ்ச உதவி பண்றேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே எழுந்தவன்,
“கல்யாணம் பண்ணிக்க போறதா கேள்வி பட்டேன். வாழ்த்துக்கள்” என்று ருத்ரான்ஷனை பார்த்து கையை நீட்ட, இப்போது அவனால் மறுக்க முடியாது “தேங்க்ஸ்” என்று இறுக்கமான முகத்துடன் கை குலுக்கி கொண்டான்.
அவன் சென்றதும் தவிப்பாக அஞ்சனா, ருத்ரான்ஷனை பார்க்க, அவளை தோளோடு அணைத்து தன் மார்பில் சாய்த்துக் கொண்ட ருத்ரனும், “சீக்கிரம் எல்லாம் சரியாகிடும்” என்றான்.
மகளை பார்த்து கண்ணீர் வடித்துக் கொண்டிருந்த விஜயாவோ, “ஏங்க நம்ம பொண்ணுக்கு மட்டும் இப்படி நடக்குது. அவ சிரிச்சி சந்தோசமா இருந்தா அந்த கடவுளுக்கே பிடிக்கலையா? அடுத்த நிமிஷமே அவளை அழ வைக்கிறார்” என்று வேதனையாக கேட்க,
குணசீலனும், “கடவுள் நல்லவங்களை தான் அதிகமா சோதிப்பார்னு சொல்வாங்க. ருத்ரன் அவளுக்கு உறுதுணையாக அவ கூட இருக்க வரை அத்தனை சோதனைகளையும் அவ கடந்து வருவா.”
என்றவரின் முழு நம்பிக்கையும் அவன் ஒருவன் மட்டுமே.
“சரி அப்போ நானும் கிளம்புறேன். வீணா எதையும் யோசிக்காம, என்னை பத்தி மட்டும் யோசி, நம்ம கல்யாணம் பத்தி யோசி, நம்ம பியூச்சர் அண்ட் ஹனிமூன் ட்ரிப் பத்தி மட்டும் யோசி” என்று அவள் காதருகே மெல்லிய குரலில் சொன்னவன் அவள் கன்னத்தை தட்டி, “லவ் யூ” என்று சொல்லிக் கொண்டே விடைபெற, அவளும் சிவந்த கண்களுடன், அவனுக்காக மட்டுமே சிரித்துக் கொண்டே வழியனுப்பினாள்.
அஞ்சனா வீட்டை கடந்து காரில் வந்துக் கொண்டிருந்தவன் முகமோ பாறை போல் இறுகி இருக்க, அவன் நேரே அழைத்தது என்னவோ சிவரஞ்சனின் மேலதிகாரிக்கு தான்.
“அந்த இன்ஸ்பெக்டர் யாரு? அஞ்சனாகிட்ட எதுவும் கேட்க வேணாம் சொல்லி இருந்தேனே? சும்மா அதை இதை கேட்டு அவளை கஷ்டப்படுத்துறான்” என்று சீற,
“சாரி சார். அவன் அங்க வந்த நியூஸ் இப்போ தான் எனக்கு வந்தது. அவன் கன்ரோல் ஏரியா. அவன் தான் இப்போ இந்த கேஸ் இன்ஜார்ச். புது பையன் அதான் கொஞ்சம் ஆர்வமா இருக்கான். நான் தட்டி வைக்கிறேன்” என்று சொல்ல, “இனிமேல் அவ கண்ணு முன்னாடி அவன் வரக்கூடாது” என்று எச்சரித்துக் கொண்டே போனை வைத்தான் ருத்ரான்ஷன்.
அடுத்து தன் வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்த ருத்ரான்ஷன் நேராக சென்றது என்னவோ தன் பாட்டி அறைக்கு தான்.
விபத்தின் காரணமாக கை, கால்கள் செயல்பாட்டை இழந்து, வாய் பேச முடியாது, வீல் சேரில் அமர்ந்திருந்த அந்த வயதான பெண்மணி காலடியில் வந்து அமர்ந்தவனை அவரும் விழிகளை தாழ்த்தி பார்த்தார்.
அவர் கரங்களை தூக்கி தன் தலை மீது வைத்துக் கொண்டவன், “என் சனுவ நிம்மதியாவே இருக்க விட மாட்றாங்க பாட்டிமா. ரொம்ப டார்ச்சர் பண்றங்க, அழுவுறா. அவ அழுவுறத பார்க்கும் போது, இந்த பூமியே வேணாம்னு அவளை எங்கயாவது தூக்கிட்டு போக தோணுது. எங்களுக்கான தனி உலகம். அதுல நானும் அவளும் மட்டும் போதும்னு தோணுது” என்றவன் சிறு பிள்ளை போல் அவர் மடியில் முகம் புதைத்து தன்னவளுக்காக கண்ணீர் வடிக்க,
அவனை பரிதாபமாக பார்த்தவர் மட்டும் தான் அறிவார், அவன் கண்ணீரையும், வெளி காட்டும் அவன் கம்பீரம் தாண்டி அவன் உள்மனதையும்.
அவனை எண்ணி வேதனை கொண்டவர், விழிகளில் இருந்து ஒருதுளி நீர் சிதறி அவன் தலையை நனைத்தது.
NNK-87
Moderator
Thread 'அஞ்சனமே அணங்கு கொல்!! - கருத்து திரி' https://www.narumugainovels.com/threads/10690/
NNK-87
Moderator
அஞ்சனம் : 4
சிவரஞ்சன் வீட்டில் தன் அறையில் அமர்ந்து அஞ்சனா கேஸ் சம்பந்தமாக தான் லேப்டாப்பில் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
அந்த சமயம் அங்கே வந்த அவன் மனைவி சஞ்சிதாவோ, அவன் தீவிரமாக லேப்டாப்பில் எதையோ பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை புருவ முடிச்சுடன் விழி சுருக்கி பார்த்து கொண்டே அவன் பின்னே வந்து நின்றவள், அதிர்ந்தே விட்டாள்.
"ரஞ்சன்" என்று முதுகுக்கு பின்னால் நின்று கத்தியவள் காட்டு கத்தலில் திடுகிட்டு போனவன் சட்டென்று திரும்பி பார்க்க, அவன் மனைவியோ காளி தேவியாக தான் அவனை முறைத்து கொண்டிருந்தாள்.
"என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க? பான் வீடியோவ ஜூம் பண்ணி பார்த்துட்டு இருக்கீங்க" என்று அழுது விடும் குரலில் சுள்ளென்று விழ,
'நீ தானா?' என்பது போல் அசட்டையாக அவளை பார்த்தவன்,
"கேஸ் ஃபைல் மா. கண்டபடி கற்பனை பண்ணாத" என்று சொல்லிக் கொண்டே லேப்டாப்பில் பார்வையை திருப்ப,
"மறுபடியும் பார்க்கிறீங்க" என்று முகத்தை சுருக்கிக் கொண்டே கோபத்தில் லேப்டாப்பை மூட முயன்றவள் அப்போது தான் அந்த வீடியோவில் இருந்த பெண்ணை தெளிவாக பார்த்தாள்.
"இது அந்த பொண்ணு தானே. உலக அழகி போட்டிக்கு போய் இஸ்யூ ஆச்சே" என்று கேட்க,
"ஹ்ம்ம் அதே பொண்ணு தான். அந்த கேஸ் இப்போ நான் தான் பார்க்கிறேன்" என்றான் ரஞ்சன்.
"பாவம்ல" சஞ்சிதா முகம் சுருக்கி அஞ்சனாவுக்காக கவலை கொள்ள,
"உனக்கு தெரிஞ்ச பொண்ணா?"
"ஏன் தெரிஞ்ச பொண்ணா இருந்தா தான் பரிதாபம் வரணுமா? அந்த பொண்ணு முகத்தை பார்த்தாலே தெரியல, இன்னோசென்ட்னு"
"யாரையும் அப்படி கண்ணை மூடிட்டு நம்பிட கூடாது."
"இப்படி விக்டிமையே சந்தேகப்பட்டா அக்கியுஸ்ட்ட எப்படி பிடிப்பீங்க?"
"இந்த பொண்ணு விக்டிம்னு நீயே முடிவு பண்ணிடியா?"
"பின்ன இல்லையா? லீக் ஆனது அவளோட வீடியோ. பாதிக்கப்பட்டது அவ தான். உங்களை போல எல்லாரையும் சந்தேக பட முடியுமா? கொஞ்சம் மனிதாபிமானமும் வேணும்."
"மனிதாபிமானம் பார்த்தா நம்ம தலைல மிளகா அரைச்சிடுவாங்க. நான் போலீஸ்காரன்மா எல்லார் மேலயும் சந்தேகப்பட்டு தான் ஆகணும்." என்றவனை முறைத்தாள் அவன் மனைவி.
"நீ முறைச்சாலும் நான் சந்தேகப்படதான் செய்வேன். அவ மேல மட்டுமில்ல, அவளை கல்யாணம் பண்ண போறதா சொல்லி கூட சுத்துறானே அந்த ருத்ரான்ஷன் அவன் மேலயும் சந்தேகப்படுவேன்." என்றதும் கோபமே வந்து விட்டது சஞ்சிதாவுக்கு.
"ஏங்க அந்த மனுஷன் என்னங்க பண்றார்?" காவல்காரனையே கொலை குற்றவாளி ரேஞ்சில் பார்த்து அவள் கேட்க,
"அந்த பொண்ணுகிட்ட அவனுக்கு ஏதோ பெரிய எக்ஸ்பெக்டேஷன் இருக்கு. அதான் இன்னமும் கூட இருக்கான்" என்றவனை விழிகளால் எரித்து கொண்டிருந்தாள் சஞ்சிதா.
"என்ன எக்ஸ்பெக்டேஷன் இருக்க போகுது? பணமா? புகழா?" என்று கேட்டவள், அவளே தானாக விளக்கமும் சொன்னாள்.
"அந்த பொண்ணு இந்த அளவுக்கு வளர்ந்ததுக்கு காரணமே அவர் தான். அத அவங்களே மீடியால சொல்லி இருக்காங்க. பணம்… இந்தியாவில நம்பர் ஒன் ரோபாடிக் கம்பெனி ரன் பண்ற அவர்கிட்ட இல்லாத பணமா அஞ்சனாகிட்ட இருக்க போகுது?" என்று கேட்டவள்,
"நான் சொல்லவா என்ன காரணம்னு?
காதல் மட்டும் தான் இன்னமும் இரண்டு பேரையும் இணைச்சு வச்சிருக்கு. உடனே நீ பக்கத்துல இருந்து பார்த்தியானு என் மேல கத்திய திருப்பாதீங்க,
அவர் இன்டர்வியூவும் படிச்சு இருக்கேன். பள்ளி கால தோழி, இப்போது காதலி, வருங்கால மனைவி, எப்போதும் என் இதய ராணினு சொல்லி இருக்கார்.
காதலிச்ச பொண்ண எந்த கஷ்டம் வந்தாலும் விட்டிற கூடாதுனு கூட இருக்கது தப்பா? கதலிச்சிருந்தா தெரிஞ்சிருக்கும், கடமைக்கு பிள்ளையை பெத்து வச்சிட்டு வேலைனு அது பின்னாடி தொங்குற ஆளுக்கு காதல் பத்தி என்ன தெரியும்?" என்று நொடிந்துக் கொண்டவள் கடைசி வாக்கியங்களை வாய்க்குள் முனங்கி கொள்ள,
அதுவும் தெளிவாக கேட்டு தொலைத்தது காக்கி சட்டைகாரனுக்கு.
அத்தனை நேரம் அமைதியாக மனைவி வாயை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன், அவள் குறைப்பட்டு கொண்டதில் சத்தமாக சிரித்து விட்டான்.
"எத கடமைக்கு பிள்ளை பெத்து வச்சிருக்கேனா? சரி தான். பாப்பாவுக்கு மூனு மாசம் தானே ஆகுது. சிசேரியன் பண்ண உடம்பு கொஞ்சம் தேறட்டும்னு உன்ன விட்டு வச்சது தப்பு தான் டி" என்று சொல்லிக் கொண்டே,
மனைவியை இழுத்து தன் மடியில் அமர்த்தி கொண்டான் சிவரஞ்சன்.
"இப்படி நான் மானங்கெட்டு கேட்ட பிறகு எதுவும் வேணாம்" என்று அவன் அணைப்பில் இருந்து வெளிவர முயன்றவள் விழிகள் மீண்டும் லேப்டாப்பில் பதிந்தது.
"கேஸ் எந்த நிலைல இருக்கு? ஏதாவது ஆதாரம் கிடைச்சதா?" என்று கேட்க,
வேலை என்றதும் அவனும் தீவிரமாகி போனான்.
"ஹ்ம்ம்… இது ஹோட்டல் ரூம்னு நினைச்சேன். ஆனா மசாஜ் சென்டர் போல" என்றவன், அவன் ஜூம் பண்ணிய இடத்தில், கண்ணாடியில் பிரதிபலித்த மசாஜ் சென்டர் லோகோவை காட்டினான்.
"சூப்பர் ங்க" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவன் கன்னத்தில் நச்சென்று இதழ் பதித்து விலகிய சஞ்சிதாவோ, "சீக்கிரமே அந்த பொண்ணு இந்த இஸ்சுல இருந்து வெளிய வந்து நல்ல வாழ்க்கை வாழனும்" என்று மனதார சொல்ல,
'அது சாத்தியம் இல்லை' என்பது போல் இதழ் வளைத்து சிரித்த ரஞ்சனோ, "ஆல்மோஸ்ட் நிறைய பேர் அந்த வீடியோ பார்த்த பிறகு தான் இந்தியால பான் ஆச்சு. அவ மேல போட்ட பழிய தான் எங்களால துடைக்க முடியும். ஆனா மக்கள் அவளை பார்க்கிற பார்வையை?" என்றவன் 'அது கஷ்டம்' என்பது போல் தலையசைத்தான்.
"பாவம்ல. எவ்வளவு இக்கட்டான சூழல்ல அந்த பொண்ண தள்ளி விட்டிருக்கான். எந்த பொண்ணுக்கும் இந்த மாதிரி நிலை வர கூடாது. தப்பே செய்யாம பொண்ணுங்க தான் பழி ஆகுறாங்க. அவ கூட ருத்ரன் இருக்கிறதால அவ இந்த அளவுக்காவாது தைரியமா இருக்கா. எந்த சப்போட்டும் இல்லாத பாவப்பட்ட பொண்ணா இருந்திருந்தா, இந்த மனுஷங்களே அவளை கூறு போட்டு சாகடிச்சிருப்பாங்க" என்று சொன்னவள் குரலில் அத்தனை வேதனை இருந்தது.
அவளை அணைத்திருந்த கரங்களின் அணைப்பை சிவரஞ்சன் இறுக்க,
அவன் அணைப்பில் சுயம் பெற்றவள், ஆழ்ந்த மூச்செடுத்து தன்னை தானே நிலை படுத்திக் கொண்டே,
"சீக்கிரம் இந்த கேஸ் முடிங்க. அஞ்சனா நல்ல வாழ்க்கை வாழ்றத பார்க்க நானும் ஆசைபடுறேன்" என்று சொன்னவள் தொட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த குழந்தை முழித்து அழவே அதை தூக்கி கொண்டு வெளியேறி இருந்தாள்.
நாட்கள் நகர, ருத்ரான்ஷன், அஞ்சனா திருமண நாளும் வந்தது. அவள் ஆசைப்படி மெஹந்தி, நலங்கு என்று எல்லாம் செய்தான். ஆனால் அவளால் தான் எதிலும் ஒன்ற முடியாது போனது. விருப்பம் கூட வெறுப்பாய் மாறிய கணங்கள் தான் அவைகள்.
இன்னும் சிறிது நேரத்தில் முகூர்த்தம். இதுவரை நடந்த நிகழ்ச்சிகளுக்கு இருவரின் நெருங்கிய உறவுகள் தவிர்த்து யாரையும் அவள் பக்கம் கூட அவன் நெருங்க விடவில்லை.
ருத்ரன் இருக்கும் போது அவளை சீண்டும் தைரியம் யாருக்கும் வரவில்லை. அதனால் பெரிதாக மன உளைச்சலை ஏதுமின்றி இனிதாக கடந்து விட்டது.
ஆனாலும் உறவினர்களையே அவளால் எதிர்க் கொள்ள முடியவில்லை. அப்படி இருக்கையில் மற்றவர்களை எப்படி எதிர் கொள்வாள்?
பதட்டத்தில் இதயம் வேகமாக துடிக்க, திருமண அலங்காரங்கள் எல்லாம் முடித்து கண்ணாடி முன் அமர்ந்து இருந்தவள் பின்னே வந்து நின்ற அவள் அன்னை விஜயாவோ, "ரொம்ப அழக டா. என் கண்ணே பட்டிடும் போல" என்று சொல்லிக் கொண்டே மகளுக்கு திருஷ்டி கழிக்க,
கண்ணாடி யூடே அவரை பார்த்தவள் இதழ்களில் கசப்பான புன்னகை.
"இதுக்கு மேல என்னை பார்த்து கண்ணு வைக்க என்ன இருக்குமா?" என்றவள் வெறுப்பாக சொன்ன வார்த்தைகள் அவர் மனதையும் வலிக்க செய்தது.
சட்டென்று கலங்கிய விழிகளை இமைகளை சிமிட்டி நிலை கொண்டவர்,
"இனி எல்லாம் நல்லதா நடக்கும்" என்று மகளுக்கு ஆதரவாக சொல்ல,
அப்போதும் அதே கசப்பான புன்னகை தான் அவள் இதழ்களில்.
இனி உள்ள நாட்களை விட, இந்த நாளை முதலில் அவள் கடக்க வேண்டுமே.
அவனிடம் எத்தனையோ முறை கெஞ்சி விட்டாள், "சிம்பிலா உங்க வீட்ல, இல்ல எங்க வீட்ல கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்" என்று,
ஆனால் அவனோ "நாம ஒன்னும் தப்பான விசயம் பண்ணலையே, யாருக்கும் தெரியாம ஒளிஞ்சி பண்றதுக்கு. ஊரையே பார்க்க வைப்பேன்" என்றவன் ஊரிலேயே பெரிய மண்டபத்தில் தான் எல்லா ஏற்பாடும் செய்திருந்தான்.
முகூர்த்த நேரம் நெருங்க நெருங்க இங்கே அஞ்சனாவுக்கு உடலே பாரமாகி, நிலை கொள்ள முடியாது தடுமாற்றமாக தான் இருந்தது.. நேரடியாகவோ, மறைமுகமாகவோ அவளை தான் பேசு பொருளாக இன்னும் சிறிது நேரத்தில் மெல்ல போகிறார்கள்.
வார்த்தைகளை தாங்கும் சக்தி அவள் இதயத்திற்கு துளியும் இல்லையே.
அவன் ஆசையை புறக்கணிக்கவும் முடியாது தான் மணமகளாக அமர்ந்து இருந்தவளை, அவன் தங்கைகள் இருவரும் வந்து அழைத்து சென்றார்கள்.
அழகான மலர் தோரணங்கள், நாசி உணர்ந்த வாசம் வீசும் மலர்களை அவள் விழிகள் நிமிர்ந்து பார்க்கவில்லை.
மங்கல இசை இன்னும் சிறிது நேரத்தில் அவன் சரி பாதி ஆகி விடுவாய் என்று ரம்யமாக இசைக்க, செவிகள் லயத்தாலும், பயத்தில் அவள் திரும்பவில்லை.
சிறு சிறு சல சலப்பு, ஆயிரம் பேர் வரவை உணர்த்த, மெழுகு சிலையாக உருகி வந்தாளோ, உணர்விழந்து வந்தாளோ, குனிந்த தலை நிமிராது அவன் அருகே வந்து நின்றாள்.
பயத்தில் விரல்கள் நடுங்கும் என்று முன்னொரு காலத்தில் சொன்னால், நரம்பு தளர்ச்சியாக இருக்கும் என்று கேலி செய்து சிரித்தவள் உடலே நடுங்கி ஏசி அறையிலும் தொப்பலாக வியர்வையில் நனைந்து நின்றாள்.
அவள் நிலை உணர்ந்த ருத்ரன்,
"சனு… ஏன் இப்படி வியர்க்குது?" என்று கேட்டுக் கொண்டே தன் கைகுட்டையால் அவள் நெற்றி வியர்வையை துடைத்து விட்டவன்,
அவள் கரங்களை பற்றிக் கொண்டே, "எல்லாரும் உன்ன தான் பார்க்கிறாங்க. ஒரு வணக்கம் கூட சொல்ல மாட்டியா?" என்று கேட்க,
'ஏன் நீயும் என்னை புரிஞ்சுக்காம நடந்துகிற?' ஆற்றாமையாக அவனை ஏறிட்டாலும், அவன் சொல்லி மறுப்பாளா?
ஆழ்ந்த மூச்செடுத்துக் கொண்டே விழிகளை மூடி திறந்தவள், அவனுக்காக மட்டுமே இரு கைகூப்பி வணங்கிய படி தலை நிமிர்ந்தாள்.
எதிரே இருந்த கூட்டத்தை பார்த்தவள் விழிகள் தானாக பனித்தது.
உலக அளவில் தொழில் செய்யும் பரம்பரை பணக்கார குடும்பம் தான் அவனுடையது. தொண்டு தொட்டு வந்த பெயரும், மரியாதையும் தாண்டி, அவன் உழைப்பின் உச்சம் ரோபோடிக் துறையில் ருத்ரன் நிகழ்த்திய சாதனை. உலக நாடுகளே வியந்து பார்க்கும் மூளைக்காரனாக அவனை மாற்றியதும். அவன் நேரில் சென்று அழைத்த பிறகும் அவன் திருமணத்திற்கு வர மறுப்பார்களா? அவன் அழைப்பு விடுத்திருந்த அனைவரும் வந்திருந்தார்கள்.
எதிரே இருந்த பெரிய அளவு மானிட்டரில் ஆர்ட்டிபிஷியல் இன்டெலிஜென்ஸ் பிம்பங்களாக மட்டுமே.
'என்ன இதெல்லாம்? கனவா? கற்பனையா? இது சாத்தியமா?' ஆயிரம் கேள்விகள் நடுவே, 'இதெல்லாம் எனக்காகவா?' கொஞ்சமும் திகைப்பு நீங்காது அப்படியே திரும்பி ருத்ரனை பார்த்தாள் அஞ்சனா.
மெல்லிய புன்னகையோடு அவனும் அவளை தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
அவள் தாய் தந்தை முகத்தில் மகிழ்ச்சியின் ரேகைகள் நிரந்தரமாக பதிந்து போக,
ருத்ரன் வீட்டார்கள் முகமோ கனன்று கொண்டு தான் இருந்தது.
'எங்கேயாவது இந்த கூத்து நடக்குமா? எதுக்கு இந்த பொம்மை கல்யாணம். இதுக்கு மானமா வீட்ல பூஜை ரூம்லயே வச்சி தாலிய கட்டி இருக்கலாமே!" எண்ணியதோடு சரி, வாயை திறந்தால், யார் எவரெல்லாம் பார்க்காது, வீட்டை விட்டு வெளியே தூக்கி கிடாசி விடுவான் என்ற பயத்தில் யாரும் வாயை திறக்கவில்லை.
பொம்மை கல்யாணம் தான், மனதை குதறும் நய வஞ்சக கூட்டத்தின் புகைச்சல் மொழி தவிர்க்க, அவன் ஏற்பாடு செய்த முதல் ஏ ஐ வெட்டிங்.
அவள் ஆசைபடி திரை உலகம், விளையாட்டு பிரபலங்கள், அரசியல் பிரமுகர்கள், அவள் தூரத்து உறவு, அவன் முப்பாட்டான் வரை அழைத்து வந்து விட்டான்.
இணைய வழியில் இதயம் மட்டும் தான் இணைய வேண்டுமா?
இங்கே உறவுகளும் இணைந்தது.
அத்தனை பேருக்கும் திருமண அழைப்பிதழ் அவனே நேரில் சென்று கொடுத்தான்.
ஆனால் திருமணத்தில் வீட்டில் இருந்தே கலந்து கொள்ளும் புதுவித அணுகுமுறையை உருவாக்கினான்.
உடை தேர்வில் நேரம் கழிக்க வேண்டாம், பல மணி நேரங்கள் எடுத்து மேக்கப் போடும் அவசியமும் இல்லாது, ஒற்றை லிங்க் கிளிக் செய்து வீட்டில் இருந்தே திருமணத்தில் கலந்து கொள்ளலாம்.
யார்? யார்? லிங்க் கிளிக் செய்கிறார்களோ அவர்களுடைய ஏ ஐ உருவம் இங்கே காட்சியாகிவிடும். சேட்டிங் வசதி மூலம் விருப்பமுள்ளவர்களுடன் பேசியும் கொள்ளலாம்.
அஞ்சனா பற்றி பேசினால் கூட, இப்போது எதுவும் அவளை பாதிக்காதே.
"மதிய லஞ்ச் ஜிபிஎஸ் ட்ராக் மூலமா அவங்க இருக்கிற இடத்துக்கே திருமண விருந்து சென்று விடும்.
யாரும் மொய் வைக்க கூடாதுனு ஸ்டிரிக்டா சொல்லிட்டேன். எல்லாம் ஓகே தானே" அவன் சேவகனாக மாறி தன் மகாராணியிடம் கேட்க,
நீர் கோர்த்து நின்ற விழிகளுடன் அவனை பார்த்து உளமாற சிரித்தாள் அஞ்சனா.
யார் இவன்? அவள் செத்து சாம்பலானால் கூட, ஒரு துகள் சாம்பல் கொண்டே அவளை உயிர் பெற செய்கிறானே!
'என்ன தவம் செய்தேன். இவனை வாழ்வில் அடைவதற்கு.
கடவுளே உன்னால எவ்வளவு முடியுமோ என் வாழ்க்கையில் அவ்வளவும் விளையாடிக்க, இனி அழ மாட்டேன், எதுக்கும் கலங்க மாட்டேன். என் ருத்ரன் மட்டும் என் கூட இருந்தா போதும், நீ எழுதுற விதியையே மாற்றி எழுதுவான்"
மேலும் மேலும் காதல் கொள்கிறாள் அவன் மேல். யாகங்கள் செய்து வரம் பெற காத்திருப்பவர்கள் யாருக்கும் கிடைக்காத வரமாக அல்லவா அவளுக்கு அவன் கிடைத்திருக்கிறான்.
'வாங்க டா, யார் வேணா வாங்க, என்ன வேணா சொல்லுங்க? என்னை எதுவும் பண்ண முடியாது.'
இத்தனை நாட்கள் இருந்த பயம் நீங்கி, துணிந்து நெஞ்சை நிமிர்த்தி நின்றவள், மார்பில் ருத்ரான்ஷன் கட்டிய பொன் தாலி விழ,
அவள் விழிகளோ அவன் விழிகளை விட்டு இம்மியும் நகரவில்லை.
"ஐ லவ் யூ ஷான்" உயிரில் இருந்து உருக்கி எடுத்து சொன்னவள் குரலில் அவன் இதயமும் குளிர்காய,
"லவ் யூ டூ சனு" என்றவன் இதழ்கள் அவள் பிறை நெற்றியில் பதிய, மென்மையாக இமைகளை மூடி திறந்தாள் அஞ்சனா.
நம்பிக்கையான துணை உடன் இருந்தால், நலிவழிந்த வாழ்க்கை கூட நன்னிலம் ஆகுமே.
சிவரஞ்சன் வீட்டில் தன் அறையில் அமர்ந்து அஞ்சனா கேஸ் சம்பந்தமாக தான் லேப்டாப்பில் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
அந்த சமயம் அங்கே வந்த அவன் மனைவி சஞ்சிதாவோ, அவன் தீவிரமாக லேப்டாப்பில் எதையோ பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை புருவ முடிச்சுடன் விழி சுருக்கி பார்த்து கொண்டே அவன் பின்னே வந்து நின்றவள், அதிர்ந்தே விட்டாள்.
"ரஞ்சன்" என்று முதுகுக்கு பின்னால் நின்று கத்தியவள் காட்டு கத்தலில் திடுகிட்டு போனவன் சட்டென்று திரும்பி பார்க்க, அவன் மனைவியோ காளி தேவியாக தான் அவனை முறைத்து கொண்டிருந்தாள்.
"என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க? பான் வீடியோவ ஜூம் பண்ணி பார்த்துட்டு இருக்கீங்க" என்று அழுது விடும் குரலில் சுள்ளென்று விழ,
'நீ தானா?' என்பது போல் அசட்டையாக அவளை பார்த்தவன்,
"கேஸ் ஃபைல் மா. கண்டபடி கற்பனை பண்ணாத" என்று சொல்லிக் கொண்டே லேப்டாப்பில் பார்வையை திருப்ப,
"மறுபடியும் பார்க்கிறீங்க" என்று முகத்தை சுருக்கிக் கொண்டே கோபத்தில் லேப்டாப்பை மூட முயன்றவள் அப்போது தான் அந்த வீடியோவில் இருந்த பெண்ணை தெளிவாக பார்த்தாள்.
"இது அந்த பொண்ணு தானே. உலக அழகி போட்டிக்கு போய் இஸ்யூ ஆச்சே" என்று கேட்க,
"ஹ்ம்ம் அதே பொண்ணு தான். அந்த கேஸ் இப்போ நான் தான் பார்க்கிறேன்" என்றான் ரஞ்சன்.
"பாவம்ல" சஞ்சிதா முகம் சுருக்கி அஞ்சனாவுக்காக கவலை கொள்ள,
"உனக்கு தெரிஞ்ச பொண்ணா?"
"ஏன் தெரிஞ்ச பொண்ணா இருந்தா தான் பரிதாபம் வரணுமா? அந்த பொண்ணு முகத்தை பார்த்தாலே தெரியல, இன்னோசென்ட்னு"
"யாரையும் அப்படி கண்ணை மூடிட்டு நம்பிட கூடாது."
"இப்படி விக்டிமையே சந்தேகப்பட்டா அக்கியுஸ்ட்ட எப்படி பிடிப்பீங்க?"
"இந்த பொண்ணு விக்டிம்னு நீயே முடிவு பண்ணிடியா?"
"பின்ன இல்லையா? லீக் ஆனது அவளோட வீடியோ. பாதிக்கப்பட்டது அவ தான். உங்களை போல எல்லாரையும் சந்தேக பட முடியுமா? கொஞ்சம் மனிதாபிமானமும் வேணும்."
"மனிதாபிமானம் பார்த்தா நம்ம தலைல மிளகா அரைச்சிடுவாங்க. நான் போலீஸ்காரன்மா எல்லார் மேலயும் சந்தேகப்பட்டு தான் ஆகணும்." என்றவனை முறைத்தாள் அவன் மனைவி.
"நீ முறைச்சாலும் நான் சந்தேகப்படதான் செய்வேன். அவ மேல மட்டுமில்ல, அவளை கல்யாணம் பண்ண போறதா சொல்லி கூட சுத்துறானே அந்த ருத்ரான்ஷன் அவன் மேலயும் சந்தேகப்படுவேன்." என்றதும் கோபமே வந்து விட்டது சஞ்சிதாவுக்கு.
"ஏங்க அந்த மனுஷன் என்னங்க பண்றார்?" காவல்காரனையே கொலை குற்றவாளி ரேஞ்சில் பார்த்து அவள் கேட்க,
"அந்த பொண்ணுகிட்ட அவனுக்கு ஏதோ பெரிய எக்ஸ்பெக்டேஷன் இருக்கு. அதான் இன்னமும் கூட இருக்கான்" என்றவனை விழிகளால் எரித்து கொண்டிருந்தாள் சஞ்சிதா.
"என்ன எக்ஸ்பெக்டேஷன் இருக்க போகுது? பணமா? புகழா?" என்று கேட்டவள், அவளே தானாக விளக்கமும் சொன்னாள்.
"அந்த பொண்ணு இந்த அளவுக்கு வளர்ந்ததுக்கு காரணமே அவர் தான். அத அவங்களே மீடியால சொல்லி இருக்காங்க. பணம்… இந்தியாவில நம்பர் ஒன் ரோபாடிக் கம்பெனி ரன் பண்ற அவர்கிட்ட இல்லாத பணமா அஞ்சனாகிட்ட இருக்க போகுது?" என்று கேட்டவள்,
"நான் சொல்லவா என்ன காரணம்னு?
காதல் மட்டும் தான் இன்னமும் இரண்டு பேரையும் இணைச்சு வச்சிருக்கு. உடனே நீ பக்கத்துல இருந்து பார்த்தியானு என் மேல கத்திய திருப்பாதீங்க,
அவர் இன்டர்வியூவும் படிச்சு இருக்கேன். பள்ளி கால தோழி, இப்போது காதலி, வருங்கால மனைவி, எப்போதும் என் இதய ராணினு சொல்லி இருக்கார்.
காதலிச்ச பொண்ண எந்த கஷ்டம் வந்தாலும் விட்டிற கூடாதுனு கூட இருக்கது தப்பா? கதலிச்சிருந்தா தெரிஞ்சிருக்கும், கடமைக்கு பிள்ளையை பெத்து வச்சிட்டு வேலைனு அது பின்னாடி தொங்குற ஆளுக்கு காதல் பத்தி என்ன தெரியும்?" என்று நொடிந்துக் கொண்டவள் கடைசி வாக்கியங்களை வாய்க்குள் முனங்கி கொள்ள,
அதுவும் தெளிவாக கேட்டு தொலைத்தது காக்கி சட்டைகாரனுக்கு.
அத்தனை நேரம் அமைதியாக மனைவி வாயை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன், அவள் குறைப்பட்டு கொண்டதில் சத்தமாக சிரித்து விட்டான்.
"எத கடமைக்கு பிள்ளை பெத்து வச்சிருக்கேனா? சரி தான். பாப்பாவுக்கு மூனு மாசம் தானே ஆகுது. சிசேரியன் பண்ண உடம்பு கொஞ்சம் தேறட்டும்னு உன்ன விட்டு வச்சது தப்பு தான் டி" என்று சொல்லிக் கொண்டே,
மனைவியை இழுத்து தன் மடியில் அமர்த்தி கொண்டான் சிவரஞ்சன்.
"இப்படி நான் மானங்கெட்டு கேட்ட பிறகு எதுவும் வேணாம்" என்று அவன் அணைப்பில் இருந்து வெளிவர முயன்றவள் விழிகள் மீண்டும் லேப்டாப்பில் பதிந்தது.
"கேஸ் எந்த நிலைல இருக்கு? ஏதாவது ஆதாரம் கிடைச்சதா?" என்று கேட்க,
வேலை என்றதும் அவனும் தீவிரமாகி போனான்.
"ஹ்ம்ம்… இது ஹோட்டல் ரூம்னு நினைச்சேன். ஆனா மசாஜ் சென்டர் போல" என்றவன், அவன் ஜூம் பண்ணிய இடத்தில், கண்ணாடியில் பிரதிபலித்த மசாஜ் சென்டர் லோகோவை காட்டினான்.
"சூப்பர் ங்க" என்று சொல்லிக் கொண்டே அவன் கன்னத்தில் நச்சென்று இதழ் பதித்து விலகிய சஞ்சிதாவோ, "சீக்கிரமே அந்த பொண்ணு இந்த இஸ்சுல இருந்து வெளிய வந்து நல்ல வாழ்க்கை வாழனும்" என்று மனதார சொல்ல,
'அது சாத்தியம் இல்லை' என்பது போல் இதழ் வளைத்து சிரித்த ரஞ்சனோ, "ஆல்மோஸ்ட் நிறைய பேர் அந்த வீடியோ பார்த்த பிறகு தான் இந்தியால பான் ஆச்சு. அவ மேல போட்ட பழிய தான் எங்களால துடைக்க முடியும். ஆனா மக்கள் அவளை பார்க்கிற பார்வையை?" என்றவன் 'அது கஷ்டம்' என்பது போல் தலையசைத்தான்.
"பாவம்ல. எவ்வளவு இக்கட்டான சூழல்ல அந்த பொண்ண தள்ளி விட்டிருக்கான். எந்த பொண்ணுக்கும் இந்த மாதிரி நிலை வர கூடாது. தப்பே செய்யாம பொண்ணுங்க தான் பழி ஆகுறாங்க. அவ கூட ருத்ரன் இருக்கிறதால அவ இந்த அளவுக்காவாது தைரியமா இருக்கா. எந்த சப்போட்டும் இல்லாத பாவப்பட்ட பொண்ணா இருந்திருந்தா, இந்த மனுஷங்களே அவளை கூறு போட்டு சாகடிச்சிருப்பாங்க" என்று சொன்னவள் குரலில் அத்தனை வேதனை இருந்தது.
அவளை அணைத்திருந்த கரங்களின் அணைப்பை சிவரஞ்சன் இறுக்க,
அவன் அணைப்பில் சுயம் பெற்றவள், ஆழ்ந்த மூச்செடுத்து தன்னை தானே நிலை படுத்திக் கொண்டே,
"சீக்கிரம் இந்த கேஸ் முடிங்க. அஞ்சனா நல்ல வாழ்க்கை வாழ்றத பார்க்க நானும் ஆசைபடுறேன்" என்று சொன்னவள் தொட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த குழந்தை முழித்து அழவே அதை தூக்கி கொண்டு வெளியேறி இருந்தாள்.
நாட்கள் நகர, ருத்ரான்ஷன், அஞ்சனா திருமண நாளும் வந்தது. அவள் ஆசைப்படி மெஹந்தி, நலங்கு என்று எல்லாம் செய்தான். ஆனால் அவளால் தான் எதிலும் ஒன்ற முடியாது போனது. விருப்பம் கூட வெறுப்பாய் மாறிய கணங்கள் தான் அவைகள்.
இன்னும் சிறிது நேரத்தில் முகூர்த்தம். இதுவரை நடந்த நிகழ்ச்சிகளுக்கு இருவரின் நெருங்கிய உறவுகள் தவிர்த்து யாரையும் அவள் பக்கம் கூட அவன் நெருங்க விடவில்லை.
ருத்ரன் இருக்கும் போது அவளை சீண்டும் தைரியம் யாருக்கும் வரவில்லை. அதனால் பெரிதாக மன உளைச்சலை ஏதுமின்றி இனிதாக கடந்து விட்டது.
ஆனாலும் உறவினர்களையே அவளால் எதிர்க் கொள்ள முடியவில்லை. அப்படி இருக்கையில் மற்றவர்களை எப்படி எதிர் கொள்வாள்?
பதட்டத்தில் இதயம் வேகமாக துடிக்க, திருமண அலங்காரங்கள் எல்லாம் முடித்து கண்ணாடி முன் அமர்ந்து இருந்தவள் பின்னே வந்து நின்ற அவள் அன்னை விஜயாவோ, "ரொம்ப அழக டா. என் கண்ணே பட்டிடும் போல" என்று சொல்லிக் கொண்டே மகளுக்கு திருஷ்டி கழிக்க,
கண்ணாடி யூடே அவரை பார்த்தவள் இதழ்களில் கசப்பான புன்னகை.
"இதுக்கு மேல என்னை பார்த்து கண்ணு வைக்க என்ன இருக்குமா?" என்றவள் வெறுப்பாக சொன்ன வார்த்தைகள் அவர் மனதையும் வலிக்க செய்தது.
சட்டென்று கலங்கிய விழிகளை இமைகளை சிமிட்டி நிலை கொண்டவர்,
"இனி எல்லாம் நல்லதா நடக்கும்" என்று மகளுக்கு ஆதரவாக சொல்ல,
அப்போதும் அதே கசப்பான புன்னகை தான் அவள் இதழ்களில்.
இனி உள்ள நாட்களை விட, இந்த நாளை முதலில் அவள் கடக்க வேண்டுமே.
அவனிடம் எத்தனையோ முறை கெஞ்சி விட்டாள், "சிம்பிலா உங்க வீட்ல, இல்ல எங்க வீட்ல கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்" என்று,
ஆனால் அவனோ "நாம ஒன்னும் தப்பான விசயம் பண்ணலையே, யாருக்கும் தெரியாம ஒளிஞ்சி பண்றதுக்கு. ஊரையே பார்க்க வைப்பேன்" என்றவன் ஊரிலேயே பெரிய மண்டபத்தில் தான் எல்லா ஏற்பாடும் செய்திருந்தான்.
முகூர்த்த நேரம் நெருங்க நெருங்க இங்கே அஞ்சனாவுக்கு உடலே பாரமாகி, நிலை கொள்ள முடியாது தடுமாற்றமாக தான் இருந்தது.. நேரடியாகவோ, மறைமுகமாகவோ அவளை தான் பேசு பொருளாக இன்னும் சிறிது நேரத்தில் மெல்ல போகிறார்கள்.
வார்த்தைகளை தாங்கும் சக்தி அவள் இதயத்திற்கு துளியும் இல்லையே.
அவன் ஆசையை புறக்கணிக்கவும் முடியாது தான் மணமகளாக அமர்ந்து இருந்தவளை, அவன் தங்கைகள் இருவரும் வந்து அழைத்து சென்றார்கள்.
அழகான மலர் தோரணங்கள், நாசி உணர்ந்த வாசம் வீசும் மலர்களை அவள் விழிகள் நிமிர்ந்து பார்க்கவில்லை.
மங்கல இசை இன்னும் சிறிது நேரத்தில் அவன் சரி பாதி ஆகி விடுவாய் என்று ரம்யமாக இசைக்க, செவிகள் லயத்தாலும், பயத்தில் அவள் திரும்பவில்லை.
சிறு சிறு சல சலப்பு, ஆயிரம் பேர் வரவை உணர்த்த, மெழுகு சிலையாக உருகி வந்தாளோ, உணர்விழந்து வந்தாளோ, குனிந்த தலை நிமிராது அவன் அருகே வந்து நின்றாள்.
பயத்தில் விரல்கள் நடுங்கும் என்று முன்னொரு காலத்தில் சொன்னால், நரம்பு தளர்ச்சியாக இருக்கும் என்று கேலி செய்து சிரித்தவள் உடலே நடுங்கி ஏசி அறையிலும் தொப்பலாக வியர்வையில் நனைந்து நின்றாள்.
அவள் நிலை உணர்ந்த ருத்ரன்,
"சனு… ஏன் இப்படி வியர்க்குது?" என்று கேட்டுக் கொண்டே தன் கைகுட்டையால் அவள் நெற்றி வியர்வையை துடைத்து விட்டவன்,
அவள் கரங்களை பற்றிக் கொண்டே, "எல்லாரும் உன்ன தான் பார்க்கிறாங்க. ஒரு வணக்கம் கூட சொல்ல மாட்டியா?" என்று கேட்க,
'ஏன் நீயும் என்னை புரிஞ்சுக்காம நடந்துகிற?' ஆற்றாமையாக அவனை ஏறிட்டாலும், அவன் சொல்லி மறுப்பாளா?
ஆழ்ந்த மூச்செடுத்துக் கொண்டே விழிகளை மூடி திறந்தவள், அவனுக்காக மட்டுமே இரு கைகூப்பி வணங்கிய படி தலை நிமிர்ந்தாள்.
எதிரே இருந்த கூட்டத்தை பார்த்தவள் விழிகள் தானாக பனித்தது.
உலக அளவில் தொழில் செய்யும் பரம்பரை பணக்கார குடும்பம் தான் அவனுடையது. தொண்டு தொட்டு வந்த பெயரும், மரியாதையும் தாண்டி, அவன் உழைப்பின் உச்சம் ரோபோடிக் துறையில் ருத்ரன் நிகழ்த்திய சாதனை. உலக நாடுகளே வியந்து பார்க்கும் மூளைக்காரனாக அவனை மாற்றியதும். அவன் நேரில் சென்று அழைத்த பிறகும் அவன் திருமணத்திற்கு வர மறுப்பார்களா? அவன் அழைப்பு விடுத்திருந்த அனைவரும் வந்திருந்தார்கள்.
எதிரே இருந்த பெரிய அளவு மானிட்டரில் ஆர்ட்டிபிஷியல் இன்டெலிஜென்ஸ் பிம்பங்களாக மட்டுமே.
'என்ன இதெல்லாம்? கனவா? கற்பனையா? இது சாத்தியமா?' ஆயிரம் கேள்விகள் நடுவே, 'இதெல்லாம் எனக்காகவா?' கொஞ்சமும் திகைப்பு நீங்காது அப்படியே திரும்பி ருத்ரனை பார்த்தாள் அஞ்சனா.
மெல்லிய புன்னகையோடு அவனும் அவளை தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
அவள் தாய் தந்தை முகத்தில் மகிழ்ச்சியின் ரேகைகள் நிரந்தரமாக பதிந்து போக,
ருத்ரன் வீட்டார்கள் முகமோ கனன்று கொண்டு தான் இருந்தது.
'எங்கேயாவது இந்த கூத்து நடக்குமா? எதுக்கு இந்த பொம்மை கல்யாணம். இதுக்கு மானமா வீட்ல பூஜை ரூம்லயே வச்சி தாலிய கட்டி இருக்கலாமே!" எண்ணியதோடு சரி, வாயை திறந்தால், யார் எவரெல்லாம் பார்க்காது, வீட்டை விட்டு வெளியே தூக்கி கிடாசி விடுவான் என்ற பயத்தில் யாரும் வாயை திறக்கவில்லை.
பொம்மை கல்யாணம் தான், மனதை குதறும் நய வஞ்சக கூட்டத்தின் புகைச்சல் மொழி தவிர்க்க, அவன் ஏற்பாடு செய்த முதல் ஏ ஐ வெட்டிங்.
அவள் ஆசைபடி திரை உலகம், விளையாட்டு பிரபலங்கள், அரசியல் பிரமுகர்கள், அவள் தூரத்து உறவு, அவன் முப்பாட்டான் வரை அழைத்து வந்து விட்டான்.
இணைய வழியில் இதயம் மட்டும் தான் இணைய வேண்டுமா?
இங்கே உறவுகளும் இணைந்தது.
அத்தனை பேருக்கும் திருமண அழைப்பிதழ் அவனே நேரில் சென்று கொடுத்தான்.
ஆனால் திருமணத்தில் வீட்டில் இருந்தே கலந்து கொள்ளும் புதுவித அணுகுமுறையை உருவாக்கினான்.
உடை தேர்வில் நேரம் கழிக்க வேண்டாம், பல மணி நேரங்கள் எடுத்து மேக்கப் போடும் அவசியமும் இல்லாது, ஒற்றை லிங்க் கிளிக் செய்து வீட்டில் இருந்தே திருமணத்தில் கலந்து கொள்ளலாம்.
யார்? யார்? லிங்க் கிளிக் செய்கிறார்களோ அவர்களுடைய ஏ ஐ உருவம் இங்கே காட்சியாகிவிடும். சேட்டிங் வசதி மூலம் விருப்பமுள்ளவர்களுடன் பேசியும் கொள்ளலாம்.
அஞ்சனா பற்றி பேசினால் கூட, இப்போது எதுவும் அவளை பாதிக்காதே.
"மதிய லஞ்ச் ஜிபிஎஸ் ட்ராக் மூலமா அவங்க இருக்கிற இடத்துக்கே திருமண விருந்து சென்று விடும்.
யாரும் மொய் வைக்க கூடாதுனு ஸ்டிரிக்டா சொல்லிட்டேன். எல்லாம் ஓகே தானே" அவன் சேவகனாக மாறி தன் மகாராணியிடம் கேட்க,
நீர் கோர்த்து நின்ற விழிகளுடன் அவனை பார்த்து உளமாற சிரித்தாள் அஞ்சனா.
யார் இவன்? அவள் செத்து சாம்பலானால் கூட, ஒரு துகள் சாம்பல் கொண்டே அவளை உயிர் பெற செய்கிறானே!
'என்ன தவம் செய்தேன். இவனை வாழ்வில் அடைவதற்கு.
கடவுளே உன்னால எவ்வளவு முடியுமோ என் வாழ்க்கையில் அவ்வளவும் விளையாடிக்க, இனி அழ மாட்டேன், எதுக்கும் கலங்க மாட்டேன். என் ருத்ரன் மட்டும் என் கூட இருந்தா போதும், நீ எழுதுற விதியையே மாற்றி எழுதுவான்"
மேலும் மேலும் காதல் கொள்கிறாள் அவன் மேல். யாகங்கள் செய்து வரம் பெற காத்திருப்பவர்கள் யாருக்கும் கிடைக்காத வரமாக அல்லவா அவளுக்கு அவன் கிடைத்திருக்கிறான்.
'வாங்க டா, யார் வேணா வாங்க, என்ன வேணா சொல்லுங்க? என்னை எதுவும் பண்ண முடியாது.'
இத்தனை நாட்கள் இருந்த பயம் நீங்கி, துணிந்து நெஞ்சை நிமிர்த்தி நின்றவள், மார்பில் ருத்ரான்ஷன் கட்டிய பொன் தாலி விழ,
அவள் விழிகளோ அவன் விழிகளை விட்டு இம்மியும் நகரவில்லை.
"ஐ லவ் யூ ஷான்" உயிரில் இருந்து உருக்கி எடுத்து சொன்னவள் குரலில் அவன் இதயமும் குளிர்காய,
"லவ் யூ டூ சனு" என்றவன் இதழ்கள் அவள் பிறை நெற்றியில் பதிய, மென்மையாக இமைகளை மூடி திறந்தாள் அஞ்சனா.
நம்பிக்கையான துணை உடன் இருந்தால், நலிவழிந்த வாழ்க்கை கூட நன்னிலம் ஆகுமே.
NNK-87
Moderator
Thread 'அஞ்சனமே அணங்கு கொல்!! - கருத்து திரி' https://www.narumugainovels.com/threads/10690/
- Status