உனக்குத் தெரியுமா? நான் போன் பாத்துட்டு இருந்தேன்னு."என வேகமாகச் சண்டைக்கு நிற்பது போலக் கேட்க, "அடடா சும்மா இருங்க ரெண்டு பேரும். முடியலன்னு சொல்றேன் வாக்குவாதம் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க. வேகமா சாப்பிட்டு இடத்த காலி பண்ணுங்க எல்லாரும்."என்று ஒரு அதட்டல் போட அது சற்று வேலை செய்தது.
அனைவரும் சாப்பிட்டு தங்கள் அறையை நோக்கிச் செல்ல இவருடன் சேர்ந்து ராகவ் அனைத்தையும் எடுத்து வைக்க அன்னைக்கு உதவி புரிந்தபடியே, "அம்மா நிஜமாகவே ஒன்றும் இல்லையா? டாக்டர்கிட்ட வேணா போயிட்டு வந்துடலாம்." என மறுபடியும் கேட்க,
"ஒன்னும் இல்லடா கொஞ்சம் அசதியா இருக்கு அவ்வளவுதான். படுத்துத் தூங்குனா சரியாயிடும். நீ போ. முடிஞ்சது, எல்லாம் எடுத்து வச்சுட்டேன்…" என்றவரிடம்.
"நீங்கப் போங்க.நான் லைட் எல்லாம் ஆஃப் பண்ணிட்டு படுக்கிறேன்…" என்றபடி அன்னையை அறைக்குள் அனுப்பி வைத்தவன் அனைத்து விளக்குகளையும், மின்விசிறியையும் அனைத்து விட்டு வெளி வாசலும் மூடி இருப்பதை உறுதி செய்து கொண்டு தன் அறையை நோக்கிச் சென்றான்.
அறையின் உள்ளே வந்தவர் கண்டது இதமான ஏசி குளிரில் விளக்குகள் அனைத்தும் அணைக்கப்பட்டு ஒரு சிறு விடி விளக்கு எரிந்து கொண்டிருக்க தலை முதல் கால்வரை போர்வையை இழுத்துப் போர்த்திக் கொண்டு உறங்கும் கணவரைத் தான்.
மெதுவாக அவரின் அருகில் சென்றவர் முகத்தில் இருந்த போர்வையை விலக்கி,
"என்னங்க" என அழைக்க, அப்போதுதான் உறக்கத்தின் பிடிக்கு சென்று கொண்டிருந்தவர் "ம்" என முணங்க மேலும் சற்று சத்தமாக "என்னங்க தூங்கிட்டீங்களா.?" என அவரைச் சற்று உலுக்கியபடி கேட்க அவரின் உலுக்களில் முழிப்பு வந்தவராக,
"ஏன் மா? உனக்கே இது நியாயமா இருக்கா? இப்பதான் தூக்கம் கண்ண இழுக்குது. அதுக்குள்ள எழுப்பித் தூங்கிட்டீங்களான்னு வேற கேக்குறியே உனக்கே இது அடுக்குமா.?" எனப் பாவமாகக் கேட்க. "உங்களை யார் அதுக்குள்ள தூங்க சொன்னா நானே உங்ககிட்ட பேசணும் என்பதற்காகவே இன்னைக்கு எல்லாரையும் வேக வேகமா சாப்பிட வச்சு அவங்க அவங்க அறைக்கு அனுப்பிட்டு வரேன்."
"என்னது பேச வா? என்னம்மா அதிர்ச்சியா தந்துக்கிட்டு இருக்க? நானே கிட்ட வந்தாலும் தள்ளிகோங்க வளர்ந்த பிள்ளைங்க இருக்காங்கன்னு சொல்லுவ. இன்னைக்கு என்ன நீயே வேலைகள் எல்லாம் ஒதுக்கி, அதுக்காகவே உடம்பு முடியலன்னு பொய் சொல்லி வந்திருக்கேனா? நான் வேணும்னா வேகமா போய் ஒரு குளியல் போட்டுட்டு வந்துவிடட்டுமா.?" எனக் கேட்டப்படியே ஏழ முயற்சித்த வரை முறைத்தபடியே.
"நான் என்ன விஷயம் பேச வந்து இருக்கேன். நீங்க என்ன சொல்லிக்கிட்டு இருக்கீங்க.?" எனக் கேட்க, "சொன்னால் தானே மாத்தெரியும். என்ன சொல்லப் போற?இல்ல நான் என்ன செய்யணும்? சொல்லு சிறப்பா செஞ்சிருவேன்." எனச் சிரித்துக் கொண்டே அருகில் அமர்ந்திருந்தவரின் அருகில் நெருக்கமாக ஒட்டிக் கொண்டு பேச அவரின் செயலில் சிரிப்பு வர.
"ஒண்ணுமே நடத்தாம தான் நீங்க இருக்கீங்க இல்ல. எது? எப்படி? இருந்தாலும் உங்க வேலையில அப்பப்ப கரெக்ட்டா தானே இருக்கீங்க அப்புறம் என்ன?.." என்றபடி இவரும் மென்னகையுடன் கூறியவர் பின்பு ஞாபகம் வந்தவராக,
"ஐயோ! உங்களோட... சொல்ல வருவதே மறந்து போகுது எனக்கு. நீங்க எதுவும் பேசாம அமைதியா இருங்க ஒரு நிமிஷம்." என்ற படியே அவரைத் தன்னை நோக்கித் திருப்பி அமர வைத்தவர் இவரும் அவர் எதிராக அமர்ந்து கொண்டார் பேசுவதற்கு வாகாக.
கணவனின் எதிரே சம்மணம் போட்டு அமர்ந்து கொண்டவள்.
"இன்னைக்கு காலைல ஒரு பதினோரு மணி இருக்கும் நம்ம கோகி அக்கா இருக்காங்க இல்ல அவங்க வீட்டுக்கு வந்திருந்தாங்க." "யார் அது? நம்ம கோகி அக்கா." என்ற கணவனின் கேள்வியில் முறைத்து பார்த்தவள் "எங்க லட்சுமி பெரியம்மா இருக்காங்கல்ல, அவங்க பொண்ணு கோகிலா அக்கா அவங்கள சொல்றேன்."
"ஓ! அவங்களா. சரி வீட்டுக்கு வந்தாங்க. அப்புறம்."
"நம்ம ராகவுக்கு ஒரு சம்பந்தம் கொண்டு வந்தாங்க. "
"ஓஹோ! இந்த வேலை எல்லாம் பார்க்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்களா."
"ப்ச் சும்மா எடக்கு மடக்கா பேசாம சொல்றத மட்டும் கேளுங்க."
"சரி சொல்லுங்க."
"ப்ச்...ஹா..! அம்மா காலை மடக்கி வச்சதும் வலிக்குது…" என்ற படி முட்டியை பிடிக்க,
"நீ கொஞ்சம் பின்னாடி நகர்ந்து உட்காரு." என்ற கணவரைக் கேள்வியாகப் பார்த்துக் கொண்டே சற்று பின் நகர்ந்து அமர்ந்தவரின் கால்களை எடுத்துத் தன் மடியில் ஒரு தலகாணியை வைத்துக்கொண்டு அவரின் பாதங்களை அதில் வைத்து லேசாகப் பிடித்து விட வலிக்கு மிக இதமாக இருந்தது அது.
இரு கைகளையும் பின்னால் ஊன்றிக் கொண்டு தலையை அண்ணாந்து மேல் பார்த்தவாறு,
"அப்படித்தான் அந்தக் குதிங்கால்ல பிடிங்க."என்ற படியே கணவர் கொடுக்கும் அழுத்தத்தில் சுகமாக உணர்ந்தவர் கண் மூடித் தலையை மேல் நோக்கிப் பார்த்தவாறு அமர்ந்திருக்க.
"வேணாங்க காலெல்லாம் அமுக்க வேண்டாம் அப்படின்னு எல்லாம் சொல்ல மாட்டீங்க இல்ல." என்ற கணவனின் கேள்விக்கு.
"ஏன் சொல்லணும்? என் புருஷன் தானே செய்கிறார்."என்றார் இவரும் நக்கல் சிரிப்புடன். "சரி சரி கதையைச் சொல்லுங்க."
"அதான் சேலத்துல இருக்காங்களாம். பரம்பரை பணக்காரவங்க இல்லையாம்.. மாம்பழம் ஏற்றுமதி இன்னும் சில தொழில்கள் பண்றாங்க போல. நல்ல வசதி. வீட்டுக்கு ஒரே பெண்ணாம் இன்ஜினியரிங் படிச்சிருக்காம். நிறைய சொத்து பத்து இருக்கும் போல. பெண்ணுக்கு.இங்க கோயம்புத்தூர்லயே ஒரு பிளாட் கொடுக்குறாங்களாம் அவங்க காலத்துக்கு அப்புறம் எல்லா சொத்தும் பொண்ணுக்கு தான் சேருமாம்."
"ஓஹோ! சரிதான் அப்பக் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் தனி குடுத்தனம் வெச்சிரணுமாமா?
"ஹான் தனி குடுத்தனமா? அதெல்லாம் இல்ல."
"அப்ப எதுக்கு பொண்ணுக்கு பிளாட் கொடுக்குறாங்க.?"
"அது நம்ம மொத்தமா எல்லாரும் போக வேண்டியது தான்."
"இதெல்லாம் சரி வருமா? மா." "எல்லாம் சரி வரும்."
"என்னமோ நீ சொல்ற. ராகவ் கிட்ட இத பத்தி பேசுனியா.?"
"இல்ல, இல்ல உங்க கிட்ட தான் முதல்ல பேசுறேன். அக்கா கிட்ட பெண்ணுடைய அம்மா பேசி இருக்காங்க. அப்ப அக்கா அவங்க போன்ல இருந்த ராகவோட போட்டோ காட்டி இருக்காங்க பார்த்ததும் அவங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கு.நாம பொண்ணு பார்க்கப் போய் நமக்கும் பிடிச்சதுனா மேற்கொண்டு பேசலாம்னு அக்கா சொல்றாங்க. நம்ம வர்ற வெள்ளிக்கிழமை போகலாமா.?"
"முதல்ல ராகவ் கிட்ட கேளு மா. அவனுக்குத் தோது படுமான்னு கேட்டுக்கோ. நீ எப்ப கூப்பிட்டாலும் நான் உன் கூட வரேன் எனக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை." என்ற கூறியபடி படுக்க ஆயத்தமானவர் சிறிது நேரத்திலேயே தூங்கவும் செய்து விட்டார். கணவர் கூறியதில் காலை மகனிடம் பேச வேண்டும் என முடிவுடன் இவரும் உறக்கத்திற்கு சென்றார்.
காலை உணவுக்கு டைனிங் டேபிளில் வந்து அமர்ந்தவன் அன்னையைப் பார்த்து,
"என்ன ம்மா? இப்ப எப்படி இருக்கு உடம்பு எனக் கேட்க.
"அதெல்லாம் சரியாயிடுச்சுப்பா. இப்ப பாரு எவ்ளோ பிரெஷா இருக்கேன்."எனச் சிரித்துக் கொண்டே கூறும் அன்னையைப் பார்த்தவன் மகிழ்ந்தவனாக.
"என்ன இன்னைக்கு பூரியா.?"எனக் கேட்டபடியே உருளைக்கிழங்கு மசாலாவுடன் உற்சாகமாகவே உண்ண ஆரம்பித்தான. கணவனும் மகளும் ஏற்கனவே உண்டு விட்டு அலுவலகத்திற்கும் கல்லூரிக்கும் கிளம்பி சென்று இருக்க. நேற்று கணவன் சொன்னபடி இதுவே மகனிடம் பேசுவதற்கு சரியான நேரம் என உணர்ந்தவர்.அவன் மனநிலை மகிழ்வாக இருப்பதை கண்டு,
"ராகவ் இந்த வார வெள்ளிக்கிழமை உனக்கு ஏதாவது வேலை இருக்கா? நீ ஃப்ரீயா?.." எனக் கேட்டார். அன்னையின் சூழ்ச்சி தெரியாமல் அவனே அவர் விரித்த வலைக்குள் அழகாகச் சிக்கிக் கொண்டான் தன் பதிலால்.
"ஃப்ரீ தான் மா. என்ன ஆச்சு? சொல்லுங்க. எங்கேயாவது போகணுமா? உங்களைக் கூட்டிட்டு போகணுமா? போலாம்." என்ற படியே உண்பதை தொடர்ந்தான்.
"ஆமாம்பா வர வெள்ளிக்கிழமை உனக்குப் பொண்ணு பாக்க போறோம்.." என்ற அன்னையின் பதிலில் டக்கென்று நிமிர்ந்தவனுக்கு புரையேறிக்கொண்டது உணவு.
தன் கைகள் கொண்டு தலையைத் தட்டிக் கொண்டவன்.
"என்ன ம்மா சொல்றீங்க? பொண்ணு பாக்க போறோமா?"
"ஆமாம்பா கோகிலா பெரியம்மா இருக்காங்க இல்ல அவங்க தான் ஒரு சம்பந்தம் கொண்டு வந்தாங்க. சேலத்துல இருக்குறாங்களாம். நல்ல வசதி வாய்ப்போட.அவங்க கிட்ட உன்னோட போட்டோவ காமிச்சி இருக்காங்க. பொண்ணு வீட்டுக்காரங்களுக்கு உன்னை ரொம்ப பிடிச்சி இருக்காம்.நமக்குச் சம்மதம்னா பொண்ணு பாக்க வரச் சொல்றாங்க நமக்கும் பெண்ணைப் பிடித்திருந்தால் உடனே பேசி முடிக்கலாம்னு சொல்றாங்க. அதான் போய்ப் பார்த்துப் பேசி முடிச்சிடலாம்னு இருக்கேன். அதுக்கு தான் போறோம் வெள்ளிக்கிழமை." என்ற அன்னையின் வேகமான திட்டமிடலில் பயந்தவனாக.
"அம்மா, அம்மா மெதுவா, மெதுவா ஏன் இவ்வளவு வேகம்? இப்போ எனக்கு என்ன அவசரம்? முதல்ல தங்கச்சிக்கு முடியட்டும். அதுக்கப்புறம் நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்." என்றவனிடம் "ஏன்? உனக்கு என்ன வயசு ஆகுதுன்னு தெரியுதா இல்லையா? தங்கச்சி படிச்சிக்கிட்டு இருக்கா. அவளுக்குக் கல்யாணம் பண்றதுக்கு இன்னும் நாள் ஆகும். அதுவும் இல்லாம பொண்ணுக்கு கல்யாணம் பண்ற அளவுக்கு நம்ம கிட்ட இப்போ வசதியும் இல்லை. முதல்ல உன்னோட கல்யாணம்தான் முடியணும். அப்படித்தான் நாம் முடிவு பண்ணி இருக்கேன் அதற்கு ஏற்ப நிறைய திட்டம் போட்டு வச்சிருக்கேன்." என்றவரை பார்த்தவன்.
" என்ன ம்மா திட்டம் போட்டு வச்சிருக்கீங்க? என்னன்னு சொல்லுங்க? உங்களுடைய எல்லா ஆசையையும் நான் நிறைவேத்தறேன்."என்றான் வேகமாக.
"நீ என்ன நிறைவேத்துவ உனக்கு என்ன தெரியும். நான் சொல்றத மட்டும் நீ கேளு. முதல்ல என்னுடைய இந்த ஆசையை நிறைவேத்து. வரவர உன் போக்கே சரியில்ல.." என கோபமாக பேசியவரிடம் அதற்கு மேல் எதுவும் பேசுவது சரி வராது என்பதை உணர்ந்தவனாக.
"சரி உங்க இஷ்டம். ஏதோ செய்யுங்க.." என்ற படியே கை கழுவி எழுந்து சென்றான் அலுவலகத்தை நோக்கி பெரும் சிந்தனையுடன்.
அலுவலகத்திற்கு வந்தவன் முதலில் தேடியது தன் நண்பன் அகிலனை தான். தன் இடத்திற்கு சென்றவன் லேப்டாப் பேக்கை வைத்துவிட்டு சற்று எட்டி நண்பன் என்ன செய்கிறானெனப் பார்க்க, கம்ப்யூட்டரின் உள் தலை நுழைத்து ஏதோ செய்துகொண்டிருந்தான் அகிலன். இன்னும் நிறைய பேர் வரவில்லை அலுவலகத்திற்கு வேகமாக நண்பனிடம் சென்றவன். "டேய் அகி, உன்கிட்ட பேசணும். வா" என்று அழைத்த ராகவை நிமிர்ந்து பார்த்த அகிலனின் முகத்தில் அவ்வளவு சோகமும், அயர்வும். நண்பனைப் பார்த்தவன்.
"என்னடா கரி என்ஜின் குள்ள தலை விட்ட மாதிரி இருக்க? கம்ப்யூட்டருக்கு உள்ள தான தலையை விட்டுட்டு இருந்த இவ்வளவு நேரம்."
"நானே நீ எப்ப வருவேன்னு பாத்துட்டு இருந்தேன் நிறைய பேசணும்." என்றபடி எழுந்தவனை பார்த்தவன்.
"உனக்கும் பேசணுமா? எனக்கும் நிறைய இருக்கு பேச வா வா."என்ற படியே வேகமாகக் கேண்டினை நோக்கி சென்றவர்கள் ஒரு ஓரமாக இருந்த டேபிளில் சென்று அமர்ந்து கொண்டார்கள் அவர்களுக்குத் தேவையான காபியுடன்.
"என்ன ஆச்சு? ஏன் இவ்வளவு டல்லா இருக்க? கண்ணெல்லாம் வேற சிவந்திருக்கு? என்று கேட்ட ராகவிடம்
"நான் சொல்றது இருக்கட்டும். நீ முதல்ல சொல்லு என்னமோ சொல்ல வந்தியே வேகமா என்னது அது.?"எனக் கேட்டான் அகிலன்.
"அதுவா அம்மா பொண்ணு பாக்குறாங்களாம் டா, எனக்கு. வர வெள்ளிக்கிழமை பொண்ணு வீட்டுக்குப் போகணுமாம்." எனக் கூற "அய்யய்யோ உனக்கும் இதே நிலைமையா? நீயும் குழிக்குள்ள மாட்டப் போறியா? என்னைப் போல."
"உனக்கு என்னடா..? எதுக்கு இப்படி அலர்ர..? உனக்குத் தான் நிச்சயம் பண்ணிட்டாங்களே. இன்னும் மூணு மாசத்துல கல்யாணம் அப்புறம் என்ன.?"
"அது தாண்டாப் பெரிய இடியா தலையில வந்து விழுந்து இருக்கு.." என்றவனை பார்த்து ஒன்றும் புரியாமல் இவன் முழிக்க.
ரொம்ப பயமா இருக்கு." என்றவன் நண்பனின் கைகளை அழுத்தமாகப் பிடித்துக் கொள்ள அவன் கைகள் நடுங்குவதிலிருந்து அவன் எவ்வளவு காயப்பட்டு இருக்கிறான். பயந்து இருக்கிறான் என்பதை புரிந்தவன் அவன் கைகளை மெதுவாகத் தட்டிக் கொடுத்து.
"கவலைப்படாதடா பாத்துக்கலாம் எதுவும் நம்ம கை மீறிப் போயிடல." என்று நண்பனுக்குத் தைரியம் சொன்னவன்.
"சரி எனக்கு ஒரு பதில் சொல்லுடா." எனத் தன்னிலைக்கு தீர்வு கேட்டு நண்பன் முகத்தைப் பார்க்க.
"உனக்கு என்னடா சொல்லணும் அதான் வினிகா இல்லைன்னு ஆயிடுச்சில்ல அவங்களுக்கும் கல்யாணம் முடிஞ்சிடுச்சி இனி உன் வாழ்க்கையை நீ பார்க்கிறது தானே சரி." எனக் கேட்ட நண்பனிடம். "புத்திக்கு புரியுதுடா. மனசுக்கு தான் புரியல. எனக்குக் கொஞ்சம் டைம் வேணும். இன்னும் ஒரு வருஷமாவது வேணும். அம்மா கிட்ட என்னால சொல்ல முடியாது. என்ன பண்றதுன்னு தெரியல? தலைவலிக்குது." எனக் கூறியவனிடம்
"சரி முதல்ல பொண்ண போய்ப் பாரு, பிடிச்சிருக்கா பாரு, பிடிக்கலன்னா பிடிக்கலைன்னு சொல்லு. வேற, வேற பொண்ணு பாத்துட்டு போயிட்டே இருப்பாங்க. அதிலேயே ஒரு வருஷம் ஓடிடும். நீ கேட்ட டைம் வந்துரும். அதுக்கப்புறம் உனக்கு மனசுக்கு பிடித்த பொண்ண பாத்து கல்யாணம் செஞ்சு வாழ்க்கையில செட்டில் ஆகு டா."எனக் கூற
"அதற்கு எத்தனை பொண்ணைடா பார்க்கிறது. ஒரு பொண்ண பார்க்கப் போறதே மனசுல அவ்ளோ பாரமா இருக்கு. இதுல ஒரு, ஒரு பொண்ணா போய்ப் பாத்துட்டு இருக்க சொல்ற." எனக் கோபப்பட்டவனிடம்.
"இப்போதைக்கு வேற வழி இல்லடா. அம்மா பேச்சையும் உன்னால மீற முடியாது சும்மா அவங்களோட போய்ப் பொண்ண பாரு பிடிச்சிருந்தா கல்யாணம் பண்ணிக்கோ பிடிக்கலன்னா, பிடிக்கலைன்னு சொல்லு. வேற பொண்ணு பார்க்க எப்படியும் ரெண்டு மாசம் டைம் எடுத்துப்பாங்க புரியுதா..,?" எனக் கேட்டவனிடம் புரிந்ததாகத் தலையாட்டிக்கொண்டே.
"போறேன் இல்ல போறோம்." எனக் கூறி கொண்டே, மிச்சம் இருந்த காபியை ஒரே மடக்காகக் குடித்துவிட்டு நண்பனிடம் கண்ணடித்து விட்டு எழுந்து சென்றான் வேலைகளைப் பார்ப்பதற்கு.
"வா, வா." என அவனையும் கைப்பிடித்து இழுத்துக் கொண்டே.
"டேய்! டேய் நான் எதற்கு டா. "என நண்பன் அலறுவதை பொருட்படுத்தாமல் வேகமாக அவனை இழுத்துக்கொண்டு அலுவலகத்திற்குள் நுழைந்தான்.
"நீ இல்லாம நான் இல்லடா."எனக் கண் சிமிட்டிய படியே தன் வேலைகளைப் பார்க்க ஆரம்பித்தான். தற்காலிகமான நிம்மதியுடன்.
