அம்மா, தங்கை இருவருக்கும் சொல்ல நினைத்ததை சொல்லியாயிற்று. இனி, என்ன.. இன்னும் இரண்டே நாட்கள்.பிறகு.. ம்ம்.. பிறகென்ன, புது நாடு.. அதன் சூழ்நிலை. எல்லாமே மாறிவிடக் கூடும்.எல்லாமே மாறி விடுமா... ஹ்ம்ம்.. நிஜத்தில் எதுவும் மாறப் போவது இல்லை.
அம்மா, அவர்கள் எப்படி அப்பாவை விட்டு வருவாள்? அதை சொல்வதும் கூட தவறுதான். அம்மா என்றாலும், அவளும் தனி மனுஷி தானே?அவர்களின் பெண் என்பதால் மட்டும் அவர்களின் சுயத்தில் நாம் எப்படி தலையிட முடியும்?
இது அபர்ணாவை கொண்டும் பொருந்தும் தாமே. இனி, அவரவர் வாழ்க்கையை அவரவர் பார்த்தாக வேணும்.அத்தோடு, அப்பு அவளுக்கு சந்திரசூடனிடமும் ஆர்வம் இருக்குமா... அப்படி தான் தெரிகிறது.
கேள்வி பட்டது வரை பின்புலமும், குடும்ப அமைப்பும் நன்றாக தான் இருக்கிறது. இவராக எந்த பெண்ணையும் அணுகியதாக, ஏமாற்றியதாகவும் ஹ்ம்ம்..ஒரு செய்தியும் இல்லைதான்.
ஆனால், பின்புலம் என்று யோசித்தால் நாம் பூஜ்யம் தான். நிலைமை புரியாது இவளாக எதிலும் சிக்காமல் இருக்க வேண்டுமே! என்று ஏதேதோ சம்மந்தம் இல்லாது யோசித்து கொண்டே உறக்கத்தை அணைத்துக் கொண்டாள் செல்வாம்பிகை .
தன் அறையில் ஏ சி குளிரை அதிகப் படுத்தியும் வெட்கை குறையாமல் தவித்துப் போனான் சந்திரா.இன்றும் டி. நகரில் அவளைப் பார்த்தான் தான். கை நிறைய ஏதேதோ பைகள். அத்துடனே சாலையோர கடையில் அணிமணிகளை தேடிகொண்டிருந்தாள்.
தொலைவிலிருந்து பார்க்கும் பொழுதே அவளை கண்டுகொள்ள முடிந்தது. அவனுக்கும் அது ஆச்சர்யம் தான்! இவ்வளவிற்கு என்னுள் இவள் பதிந்து போயிருக்காளா என்று.
அவள் அருகே சென்று, "உன்னோட திங்ஸ் நா வச்சுக்கறேன். நீ தேவையானதை வாங்கு " என்று சொல்ல வேண்டி மனம் பரபரப்பு கொண்டது.அவள் அயல் தேசம் செல்லப் போவதாக சொன்னது நியாபகம் வந்து தொலைக்க, ஏதோ கை விட்டு போவது போல் இருந்தது , அதைப் பற்றி யோசிக்கலானான்.
எப்படியோ வீடு வந்து சேர்ந்தவன் மனம் சோர்ந்து போனது. அதை தொடர அவனுக்கு பிடித்தம் இல்லை.இந்த காரணமற்ற தவிப்பு அவனை வெறுப்பேற்றியது. நேரே தன் அறைக்குள் நுழைந்தவன் கதவை தாளிட்டும் கொண்டான்.
வீட்டில் யாருக்கும் அவன் வந்து விட்டது கூட தெரியுமோ?வாசலில் மகனது காரைப் பார்த்த தில்லைனாதன் முகம் சுருங்கியது.
அவர்கள் வெளியிடும் படத்தின் விளம்பரம் தொடர்பான விஷயங்களை கவனிக்க வேண்டிய நேரத்தில் இங்கே என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறான் என்று கோவமாக உள்ளே வந்தவர், மகனது அறைக்கதவு உள்பக்கமாய் தாளிடப்பட்டிருப்பதை பார்த்து வியப்படைந்தார்.
அவன் ஏதோ பெரிய குழப்பத்தில் இருக்கிறான் என்பது மட்டும் அவருக்கு புரிந்தது.பெருமூச்சுடன், தங்களது அறைக்கு செல்லாமல் மீண்டும் காரின் தரிப்பிடதற்கே விரைய வேண்டிய நிர்பந்தம்.அவன் செல்லாத மீட்டிங்கிற்கு அவர் சென்றாக வேணுமே!
அறைக்குள் இருக்கும் சந்திராவோ, இரவு உணவை கூட விடுத்து மன குழப்பத்தில் ஆழ்ந்திருந்தான். தூக்கம்?பொழுதும் புலர்ந்தது. தனக்கு தேவையானவை எல்லாவற்றையும் சரியாக இருக்கிறதா என்று சரி பார்த்து வைத்திருந்தாள் செல்வா.
அவள் மனமோ இன்று ஒரு நாள் முழுவதுமாக அகடமியில் கழிக்கலாம் என்று கெஞ்சியது.அபர்ணாவிடம் 'கூட'வரச் சொல்லி கேட்க, அவர்களுடன் செல்லமும் சேர்ந்து கொண்டாள்.
வெகு நாட்கள் கழித்து மூவரும் ஒன்றாக அகாடமியில் கழிக்கிறார்கள்.அபர்ணா வெகுவாக கெஞ்சி கேட்க, செல்வா நடனமாட ஒப்புக்கொண்டாள்.செல்லம் பாட்டு பாட, அக்கா நடனம் ஆடுவதை தனது அலைபேசியில் வீடியோ எடுத்துக் கொண்டாள் அபர்ணா.
இரவு முழுவதும் கூட தூக்கம் வராமல்,காலை பத்து மணிக்கு மேல் எழுந்து வெளியே செல்ல கிளம்பிய சந்திராவிற்கும் ஏதோ ஒன்று உந்த காரை எடுத்துக் கொண்டு நேரே அபர்ணாவின் அகாடமிக்கு வந்து விட்டான்.
உள்ளே செல்வா " ஆடாது அசங்காது வா... கண்ணா... " என்று நடனமாடிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தவனுக்கு, கண்களை வேறு புறம் திருப்ப முடியவில்லை. தன்னைதான் அழைக்கிறாளோ என்று மயங்கினான்.
அவனும் கூட தனது அலைபேசியில் அவளது நடனத்தை வீடியோ எடுத்து வைத்துக் கொண்டான்.அவன் மனதிலோ செல்வா இவ்வளவு அழகாக நடனம் ஆடுவாளா! என்ற கேள்வி.இன்னும் இந்தப் பெண் எத்தனை திறமைகளை தனக்குள் மறைத்து வைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள், வாயிலிலேயே நின்று கொண்டான்.
எதைச்சையாக வாசலில் நிழல் ஆடுவதை பார்த்த அபர்ணா தான், அவனை உள்ளே வரச்சொல்லி அழைத்தாள்.செல்வா மனதில், தன் தங்கை தான் அவனை அழைத்து இருப்பாள் என்று எண்ணம்... லேசாக தொண்டையில் கசப்பு கூட இறங்கியதோ ?தங்கள் மூவருக்குமான தனிமை நேரத்தில் இன்னொருவர் என்பது அவளுக்கு அவ்வளவாக பிடித்தம் இல்லை.
அபர்ணா மனதில், இத்தனை தூரம் சந்திரா தன்னை தேடி வந்திருக்கிறானா என்ற மகிழ்ச்சி... அதை அவள் முகமும் அப்பட்டமாய் காட்டிக் கொடுத்தது. நடப்பது எதுவுமே புரியாவிட்டாலும், சந்திராவை பார்த்து சுதாரித்துக் கொண்டவள் செல்லம் மட்டுமே!
'உக்காருங்க தம்பி.. டீ குடிக்கிறீங்களா...' என்று கேட்டு பிளாஸ்க்கில் இருந்து டீ கப்பில் வார்த்து கொடுத்தவள், தன் பெண்ணை சரியான நேரத்தில் மருத்துவமனையில் சேர்த்ததற்கும் நன்றி கூற தவறவில்லை.
எல்லாவற்றையும் புன்சிரிப்புடன் ஏற்றவனின் பார்வை மட்டும், செல்வாம்பிகையை விட்டு நகர்வதாக இல்லை.ஆனால் அவள் பக்கத்தில் அபர்ணாவும் இருந்தாளே!
கொஞ்ச நேரம் அங்கிருந்து பேசிக் கொண்டிருந்தவன், பேச்சு வாக்கிலேயே செல்வாம்பிகையின் பயணத்திட்டம் பற்றி கேட்டு தெரிந்து கொள்ளவும் மறக்கவில்லை.ஒரு வழியாக விடை பெற்றவன் மனம், இப்போது அமைதி கொண்டது.அத்துடன் அவனது மனம் செல்வாம்பிகை மீதான அவனுடைய ஈர்ப்பையும் ஒப்புக்கொள்ள மறுக்கவில்லை.
"மீண்டும், அவனைப் பொறுத்தவரை இது ஈர்ப்பு மட்டும் தான்!"
தன் அலுவலகத்திற்கு வந்தவன், தன் அப்பாவிற்கு அலைபேசியில் அழைத்து பல அலுவலகம் வந்த விவரத்தை தெரிவித்து விட்டு வேலையில் கவனம் செலுத்த தொடங்கினான்.
சந்திராவை கதாநாயகனாக நடிக்குமாறு பட வெளியீட்டு விழாவில் கேட்டுக் கொண்டிருந்த டைரக்டர், இப்போது மீண்டும் அவனை தேடி வந்திருந்தார். அவரைப் பொறுத்தவரை சந்திரா- அபர்ணா ஜோடி சேர்ந்து நடிக்கும் பொழுது படம் வெற்றி பெறும் சாத்தியங்கள் அதிகம்.
அன்று மலேசியாவில் அவர் பேசும் பொழுது அவ்வளவு சீரியஸாக எடுத்துக் கொள்ளாதவன், இப்போது இதைப்பற்றி வெகுவாக யோசிக்க ஆரம்பித்து விட்டான்.
'மற்ற ஹீரோக்களை வைத்து திரைப்படம் எடுப்பதை விட, தானும் நடித்து பார்த்தால் தான் என்ன தவறாகி விடக் கூடும் 'என்ற எண்ணம் இப்போது இன்னும் ஆழமாய் வேர் விட்டது.தானும் அபர்ணாவுமாய் இருக்கும் சில புகைப்படங்களை தனது அலைபேசியில் மீண்டும் ஓட விட்டு பார்த்தான்.
" சரி இத பத்தி நான் எங்க அப்பாகிட்ட பேசுறேன், அப்பா ஓகே சொன்னா கதை கேட்கிறேன் மேற்கொண்டு பேசலாம். " என்று முடித்துக் கொண்டவன் அபர்ணா இதற்கு ஒப்புக் கொள்வாளா' என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தான்.
" நல்ல வேளையாக அவள் அக்கா இப்பொழுது வெளிநாடு சென்று விடுவாள். கொஞ்சம் நாட்கள் போகட்டும். பிறகு இதைப் பற்றி அவளிடம் பேசலாம் என்று மனதில் குறிப்பெடுத்தும் கொண்டான்.
அடுத்த நாள் மதியம் சிங்கப்பூர் செல்லும் விமானத்தில்தான் செல்வாம்பிக்கை செல்கிறாள்.காலை பத்து மணிக்கு நல்ல நேரம் என்று செல்லம் சொல்ல, கால் டாக்ஸி புக் பண்ணிக்கொண்டு, செல்வாம்பிகை கிளம்பியும் விட்டாள்.
அபர்ணா கண்களில் கண்ணீர் கீழே விழ தயாராக, செல்லம் தான் " உங்க அக்கா வாழ்க்கைல அடுத்த கட்டத்துல கால் எடுத்து வைக்கும் போது இப்படித்தான் அழுவியா... கண்ண தொட மொதல்ல " என்று சத்தம் போட்டு அபர்ணா அழாமல் நிறுத்தினாள்.
அம்மா தங்கை இருவரும் ஏர்போர்ட் வர வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்று விட்டாள் செல்வா.'இத்தனை வருஷங்களாக தன்னை வளர்த்து விட்ட சென்னை.இதை விட்டுவிட்டு ஏதோ வேறு ஒரு நாட்டிற்கு செல்வதும், புது வேலை எப்படி இருக்குமோ' என்ற பதட்டமும் அவளுக்குள் ஒன்றாக இருந்தது.
அவளும் சின்ன பெண் தானே! இதுவரை இந்தியாவை கூட முழுமையாக அவள் சுற்றி பார்த்ததில்லை.மனதிற்குள் மெல்லிய நடுக்கம் பரவ, தனது லக்கேஜ்களுடன் சென்னை விமான நிலையத்திற்குள் நுழைந்தாள்.
சென்னை சர்வதேச விமான நிலையம் அவளை ஒரு விதமாய் மிரட்டியது. தண்ணீர் குடித்து தன்னை நிதானப்படுத்திக் கொண்டு செக்கினுக்கு சென்றாள்.இரண்டு மணி நேரம் காத்திருப்பிற்கு பிறகு, சிங்கப்பூர் செல்லும் விமான பயணிகளுக்கான அழைப்பு வர கையில் இருக்கும் ஹேண்ட் பேக் உடன் விமானத்திற்கு சென்றாள்.
சுமார் ஐந்து மணி நேரம் பிரயாணம்.. சிங்கப்பூர் விமான நிலையத்தில் தனது லக்கேஜூகளை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வர மேலும் ஒரு மணி நேரத்திற்கும் மேலே ஆகிவிட்டது.
அங்கே இவளது பெயரின் பதாகை சுமந்து கொண்டு இவளையும் விட உயரமாய் ஒரு இளைஞன் நின்று கொண்டிருந்தான்.அவன் முகம் தமிழ் - மாங்கோலிய கலப்பாய் இருக்க, மெள்ள அவனை நோக்கிப் போனாள்.
தன் அலைபேசியில் இருந்த அவளது புகைப்படத்தையும் ஒப்பிட்டு பார்த்துக்கொண்டவன், தன்னை விஷ்ணு என்று அறிமுகப் படுத்திக்கொண்டான். அவன் பாவனை நப்பை பிரதிபலித்தாலும் யாரையும் சட்டென நம்பிவிடும் குணமில்லா நம் தலைவி அவனை சந்தேகமாய் பார்த்து வைத்தாள்.
அவளது பாவனையில் ஈர்க்கப் பட்டவனாய், " இஃப் யூ டோன்ட் மைன்ட் .. என்றுவிட்டு சற்று தொலைவுக்கு சென்று அலைபேசியில் யாரையோ அழைத்துப் பேசினான். சில நிமிடங்களின் இடைவெளியில் அவள் இந்த நாட்டில் வேலை செய்ய ஏற்பாடு செய்து கொடுத்த ஸ்வாமிநாதன் இவளை அழைத்து விட்டார். " நீ மிஸ்டர்.விஷ்ணுவோட போம்மா.. உனக்கு தேவையான ஏற்பாடு எல்லாம் அவர் மூலம்தான் செய்யப் பட்டிருக்கு.
ஏதாவது தேவைன்னாலும் அவர்கிட்ட சொன்னா ஹெல்ப் பண்ணுவாரு " என்று முடித்துக் கொண்டார்.சுவாமிநாதனுக்குமே விஷ்ணு இங்கே வந்திருப்பது வியப்பு தான்!
பின்னே... அந்த பள்ளியையும் கல்லூரியையும் நிர்வகிக்கும் டைரக்டர்களில் ஒருவன் இந்தியாவிலிருந்து அவர்களிடம் பணி புரிய வரும் ஒரு சாதாரண, முன்பறியா பெண்ணை அழைக்க ஏர்போர்ட் சென்றிருக்கிறான் எனில் அவர்களிடம் பணி புரியும் மேனேஜருக்கு அதிர்ச்சி வராது போகுமா?
இதெல்லாம் விஷ்ணுவின் அப்பாவின் காதுங்களுக்குப் போனால்... அவருக்கு எதையும் யோசிக்க வழி இல்லாமல் அப்போதைக்கு அமைதியானார். ஒரு வேளை வேலை தளத்தில் விஷ்ணுவை பார்த்தால் செல்வா புரிந்து கொண்டு நகர்ந்து விடுவாள் எனும் நம்பிக்கை அவருக்கு இருந்தது.
செல்வா வேலை செய்ய இருக்கும் கல்லூரியிலிருந்து பத்து நிமிடத் தொலைவில் இருந்த ஒரு அடுக்ககத்தில் அவளுக்காக வீடு ஏற்பாடு செய்திருந்தார் சுவாமி.
அதன் கதவு லோக் நம்பரை ஸ்வாமியிடமிருந்து வாங்கியிருந்தான் விஷ்ணு. அதை செல்வாவுக்கும் பகர்ந்தவன் அவளது லக்கேஜ் எல்லாவற்றையும் தானே அவளுடன் காரிலிருந்து லிப்ட் வரை எடுத்தும் வந்தான்.
அவள் அபார்ட்மெண்ட்டை திறந்து விட்டவன், அவளுக்குத் தேவையான அடிப்படை விஷயங்களை சொல்லி, சிங்கப்பூர் நம்பர் கொண்ட புது சிம் கார்டையும் அவள் கையில் கொடுத்து சென்றான். தன் எண்ணை மட்டும் கொடுக்காமல் விடுத்ததின் காரணம் என்னவோ?
